Tek bir doğru yok aslında. Çocuğa, ortama, yaşam tarzınıza uygun olan doğruyu siz seçeceksiniz. Yeni Dünya kendini sürekli sorgulayan ebeveynler olmamıza vesile oldu. Buna gerek yok. Çocuğa, onu sevdiğinizi hissettirmek, yaşamsal ihtiyaçlarını karşılamak ve günde yarım saat onunla oyun oynamak kafi. İsteyen ve vakti olan daha fazla oynar ama minimum yarım saat yeterli.
Aman Allahım sıkılıyor çocuğum acaba ne yapsam da sıkıntısını gidersem demek saçmalık. Bırakın sıkılmayı da öğrensin. Bırakın bireysel yaşamı öğrensin. Bağımlı olmasın. Ben de yaptım o hataları ancak şu an yapmıyorum. Çünkü ilkokulda bağımsız olması gerektiğini biliyor ve onu hazırlıyorum şimdiden. Ben ilkokulda onu kapıda bırakıp gittiğimde sudan çıkmış balığa dönsün istemiyorum.
Ben çocukken ihtiyaçlarım tam manasıyla karşılanmıyordu. Çok fazla sıkılıyordum. Ancak bunun bana en büyük katkısı beş yaşında minicik bir çocukken ve sınıf arkadaşlarım benden üç yaş büyükken kendimi ezdirmeden kendi ihtiyaçlarımı karşılama becerisi geliştirmekti. Ve dahi hayalgücümün fazlaca gelişmesi :) tam da bu yüzden bugünlerde evdeyken sızlanmıyor, kendimi oyalayacak şeyler buluyorum. Kendimden sıkılmıyorum, kendimle yalnız kalmaktan korkmuyorum.
Salın çocukları :)
eşim home ofis çalışmaya başladı üç öğün yemek hazırla, durmayan bir bebe gece hiçccc uyumadık.. işler bir tarafa bütün gün çocukla düzgün ilgilenemiyoruz birşey öğretemedik kaç gündür diye soyleniyordum az önce eşime... yazdiginizi duymaya çok ihtiyacım varmış beni vicdan azabından kurtardı biraz da olsa.
