baya uzun oldu şimdiden özür dilerim.
9 yıl oldu evleneli. bu dokuz yılda üç şehir değiştirdik. Ben evlenirken bana aşık sanıyordum ama o işine aşıkmış. çocuğumuz da olmadı. kaldık hep başbaşa. ama çok yıprandık, kırıldık döküldük.
babam evine bakmayan alkolik bir adamdı, annem hastanede temzilik yaparak baktı bize. bi gecekondumuz vardı annem de çalışıp hem bize hem eve bakardı. babam dışarda aslan kesilirdi. her şeyi ben yapiyorum, evin direğiyim !!! içmeye gitmek için bile sağdan soldan para bulurdu. anneme o kadar çok kızardım ki neden çekiyorsun bu adamı zaten para kazanıyorsun gel gidelim burnu sürtsün diye yalvarırdım. ne döverdi annemi. üç çoçuk ikisi kız.. elalem ne der köyünde kaybolmuştu annem. çok kızıyordum çok.
üniversiteyi bitirdim ertesi sene evlendim. eşim peşimden çok koşmuştu. üniversitedeyken içerdi arada eşim ama evlenince bırakacağını zaten ayda yılda bir içtiğini söylerdi. sözüne kandım evlendim. maaşı arttıkça alkol düşkünlüğü arttı. şu anda haftanın beş günü içiyor. o iki günde ben hırgür yapmayım diye ya da iş yerinde kaldığı için içmiyor. sigaradan hiç bahsetmeyim günde 3 paket. eşimin hırıgürü yok. fiziksel şiddet uygulamaz. babamdan farklı tek iyi yanı bu. babamı ne kadar eleştirdiysem hepsini eşimde buldum.
muğlaya taşındık 3 yıl evvel.. arkadaşım komşum yok. evde yapayalnız oturuyorum tüm gün. o da sıkıntı değilde eşimin işten gelip telefonu eline alıp yatana kadar benımle hiç konuşmaması benı çok incitiyor. gerçekten biz hiç muhabbet etmiyoruz. yalvarıyorum bazen ne olur telefonu bırak biraz muhabbet et diye ama ne konuşcam ki senle diyor. babam anneme fiziksel şiddet uygulardı ama eşim bana psikolojik şiddet uyguluyor. her kavgamızda boşanmak istediğini söylüyor. öyle çok büyük kavgalarımız olmaz. küçücük bir tartışma bile hemen boşanma mevzusunu açar. kilolusun, evde oturuyorsun, niye tezgahta bulaşık var ne yaptın tüm gün, ataanamadın, sen zaten öğlen 12 den önce kalkmazsın, anca yat, kocan getirsin sen ye, sana hiçbir şey yakışmıyor, dişin yamuk, ne biçim gulüyorsun... bir insan birine ne kadar batarsa o kadar batıyorum kocama. mesela annemlerin yanına gitsem günlerce aramaz sormaz. kocamın benden nefret ettiğini hissediyorum. onun hakaretleri o kadar psikolojimi etkiledi ki artık bende kendimi hiçbir işe yaramaz,sevilmeye layık olmayan, ezik bir kadın oldgumu düşünüyorum. psikolojim çok kötü. terketmek istiyorum gidecek yerım yok, kalsam gözümün içine git diye bakan beni kaile almayan konuşmayan bir adamla her gün biraz biraz ölüyorum.
gitsem gözü paradan başka bir şey görmeyen alkolik baba
kalsam sürekli psikolojik şiddet yapan koca...
siz olsanız benım yerimde ne yapardınız?
9 yıl oldu evleneli. bu dokuz yılda üç şehir değiştirdik. Ben evlenirken bana aşık sanıyordum ama o işine aşıkmış. çocuğumuz da olmadı. kaldık hep başbaşa. ama çok yıprandık, kırıldık döküldük.
babam evine bakmayan alkolik bir adamdı, annem hastanede temzilik yaparak baktı bize. bi gecekondumuz vardı annem de çalışıp hem bize hem eve bakardı. babam dışarda aslan kesilirdi. her şeyi ben yapiyorum, evin direğiyim !!! içmeye gitmek için bile sağdan soldan para bulurdu. anneme o kadar çok kızardım ki neden çekiyorsun bu adamı zaten para kazanıyorsun gel gidelim burnu sürtsün diye yalvarırdım. ne döverdi annemi. üç çoçuk ikisi kız.. elalem ne der köyünde kaybolmuştu annem. çok kızıyordum çok.
üniversiteyi bitirdim ertesi sene evlendim. eşim peşimden çok koşmuştu. üniversitedeyken içerdi arada eşim ama evlenince bırakacağını zaten ayda yılda bir içtiğini söylerdi. sözüne kandım evlendim. maaşı arttıkça alkol düşkünlüğü arttı. şu anda haftanın beş günü içiyor. o iki günde ben hırgür yapmayım diye ya da iş yerinde kaldığı için içmiyor. sigaradan hiç bahsetmeyim günde 3 paket. eşimin hırıgürü yok. fiziksel şiddet uygulamaz. babamdan farklı tek iyi yanı bu. babamı ne kadar eleştirdiysem hepsini eşimde buldum.
muğlaya taşındık 3 yıl evvel.. arkadaşım komşum yok. evde yapayalnız oturuyorum tüm gün. o da sıkıntı değilde eşimin işten gelip telefonu eline alıp yatana kadar benımle hiç konuşmaması benı çok incitiyor. gerçekten biz hiç muhabbet etmiyoruz. yalvarıyorum bazen ne olur telefonu bırak biraz muhabbet et diye ama ne konuşcam ki senle diyor. babam anneme fiziksel şiddet uygulardı ama eşim bana psikolojik şiddet uyguluyor. her kavgamızda boşanmak istediğini söylüyor. öyle çok büyük kavgalarımız olmaz. küçücük bir tartışma bile hemen boşanma mevzusunu açar. kilolusun, evde oturuyorsun, niye tezgahta bulaşık var ne yaptın tüm gün, ataanamadın, sen zaten öğlen 12 den önce kalkmazsın, anca yat, kocan getirsin sen ye, sana hiçbir şey yakışmıyor, dişin yamuk, ne biçim gulüyorsun... bir insan birine ne kadar batarsa o kadar batıyorum kocama. mesela annemlerin yanına gitsem günlerce aramaz sormaz. kocamın benden nefret ettiğini hissediyorum. onun hakaretleri o kadar psikolojimi etkiledi ki artık bende kendimi hiçbir işe yaramaz,sevilmeye layık olmayan, ezik bir kadın oldgumu düşünüyorum. psikolojim çok kötü. terketmek istiyorum gidecek yerım yok, kalsam gözümün içine git diye bakan beni kaile almayan konuşmayan bir adamla her gün biraz biraz ölüyorum.
gitsem gözü paradan başka bir şey görmeyen alkolik baba
kalsam sürekli psikolojik şiddet yapan koca...
siz olsanız benım yerimde ne yapardınız?