Hayatımın en büyük aldatılışlarını yaşayıp gözlerim kan çanağına dönmüşken beddua edemedim, içimde bir kıpırtıyla "Umarım mutlu olur" dedim. Aklıma gelince o kızla beraber fotograflarına bakar, "Umarım kız ona iyi bakıyordur" diye geçiririm içimden. Ben de mutlu olurum.Sanırım bu keyf-i keder durumum olayı kabullenip bana bir tecrübe oluşunu kabul etmemden kaynaklanıyordu.
Demiştim ki, daha fazla nasıl acıyabilir canım bundan sonra. Hangi yalan acıtabilir ki bundan daha cok. 7 yıl geçti. Acıtmadı daha fazla bir şey. Eskisi gibi üzgün ve kırgın değilim. İçimde artık keşkelerim yok. İyi ki'lerim var.
-iyi ki onla beraber değilim hala.
-iyi ki benden başka birini bulmuş, ve mutlu olmuşlar beraber.
-iyi ki bu acıyı yaşamışım. ( Ne derler; öldürmeyen şey güçlendirir)
Sende şu dönem yaramaz bunlar. Ama zamanla acını mutluluga ve "İyi ki" lere çevirmeyi öğrenirsen, kendini kendine affettirirsin, için rahat olur, daha fazla üzülmezsin.
Geçmiş olsun. Unutma, her gün daha iyi olacaksın. Unutacaksın, unuttukça güçleneceksin. Daha da yıkılmayacaksın =)
