Kafayı yemek üzereyim!

G

ginny02

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
5 Eylül 2023
2
2
21
Merhaba ablalarım. Ben 20 yaşında, daha bu sene üniversiteye başlayacak olan bir kızım. Üniyi aile evinde okuyacağım. Aslında bilerek sehir dışı yazmadım. Anksiyete falan ne varsa hepsi bende. 4 yıldır düzenli psikyatra gidip ilaç kullanıyorum. Psikolojim fena anlayacağınız. Beni delirten asıl şey aslında Ailem. Annem yaşlı ve hasta olduğu için ev işleri falan hep bende. Evin de tek kızıyım. 2 abim var. İkisi de bekar. Biri çalışıyor. Diğeri de üniversiteyi bıraktı. İkisi de evde. Babam da çalışıyor. Kızlar anlayacağınız 5 insan aynı evde yaşıyoruz ve hepsinin yemeği, bulaşığı, çamaşırı, temizliği bende. Ev, ev değil tımarhane. Hepimiz asosyal olduğumuz için asla dışarı falan çıkmıyoruz. Akraba gezmesi bile bayramdan bayrama. Bu arada hiç arkadaşım da yok. Yani dertleşmem gerektiğinde konuşacak, derdimi anlatacak kimse yok. Bir tek kendim varım. Abilerim ve annem de ayrı gıcık. Hepsi de benle uğraşıyor. Bu sırada birkaç haftaya üniler açılacak. Çekingenlik, özgüvensizlik ne yapacağım. Daha tek başıma dışarı çıkarken korkarak utana sıkıla çıkıyorum, koskoca ünide ne yapacağım. Ben ne yapacağım hiç bilmiyorum. Hayatım çok kötü gidiyor. Hiç bir çıkış yolu görünmüyor. Arada diyorum evlenip kaçsam mı burdan. Ne yapmam gerek. Allah için akıl verin
 
Ailenle aynı şehirde olacak olsan da üniversite okumak sana iyi gelecektir. Sosyalleşeceğin bir alan olmuş olur evden uzaklaşmış olursun az da olsa.
Ama ev işleri konusunda anneniz yaşlı ise en azından abileriniz gereken desteği vermeli. Bunu konuşun yetişemiyorum çok yoruluyorum deyin evin tüm yükü sizde olmasın yani.
Ve tabiki de yağmurdan kaçarken doluya tutulmak olur sizin için o yüzden asla evleneyim kurtulayım şeklinde bir yanılgıya düşmeyin. Aileniz başka şehirde okuyamazsin tarzı bir sınır koyuyor mu ? Eğer koymuyorsa farklı bir şehre geçmeye çalışın Farabi tarzı programlar oluyordu hala var mı bilmiyorum gerçi.
 
Uniye adapte olduktan sonra "sehirdisi yazsaydin daha mutlu olabilirdin aptalll" diyerek vahlanicaksin, ben sana soyluyorum yapacagin sey bu.
Neden aile boyleyken evde okumak istedin anlam veremedim? Kotu bi akil yurutme bicimi. Gitseydin de abilerin essek gibi yatmaktansa iki don nasi yikanir ogrenseydi...

Neyse, universite deniz gibidir canim girince alisirsin hic korkma. Guzel arkadasliklar kuracaksin orda cicegim🍀
 
Şehir dışında üni okusaydın kendine olan özgüvenin de artardı. Anksiyeteni bir tık yenmiş olurdun. Bazı insanlar aile olmayı, kurmayı beceremiyor. Çocukları yalnız başına markete bile yollamazlarsa sonuç bu. Sosyalleşmeye çalış biraz, üniversiteye gidecekmişsin kendine arkadaş edin, gezmeye tozmaya bak. Bu hayata bir daha gelmeyeceksin, bu yaşlara da dönmeyeceksin.
 
WunderLost .!.:
Ailenle aynı şehirde olacak olsan da üniversite okumak sana iyi gelecektir. Sosyalleşeceğin bir alan olmuş olur evden uzaklaşmış olursun az da olsa.
Ama ev işleri konusunda anneniz yaşlı ise en azından abileriniz gereken desteği vermeli. Bunu konuşun yetişemiyorum çok yoruluyorum deyin evin tüm yükü sizde olmasın yani.
Ve tabiki de yağmurdan kaçarken doluya tutulmak olur sizin için o yüzden asla evleneyim kurtulayım şeklinde bir yanılgıya düşmeyin. Aileniz başka şehirde okuyamazsin tarzı bir sınır koyuyor mu ? Eğer koymuyorsa farklı bir şehre geçmeye çalışın Farabi tarzı programlar oluyordu hala var mı bilmiyorum gerçi.
Genişletmek için tıkla...
Şehir dışına hem anne ve babam, özellikle babam izin vermedi. Kız çocuğunun tek başına işi yok diye. Hemde ben tek başıma yapamam diye yazmadım
 
İlk gün senin için zor olacak ama bu şekilde psikolojin rahatlayacak, insan içine daha fazla girebileceksin emin ol.
Tabi senin gayretinde önemli.
Şimdiden üni sayfasından bölümüne bak, instagramdan facebokktan falan. İnsanlar oradan gitmeden önce hemen bir tanışıyor
 
ginny02 .!.:
Merhaba ablalarım. Ben 20 yaşında, daha bu sene üniversiteye başlayacak olan bir kızım. Üniyi aile evinde okuyacağım. Aslında bilerek sehir dışı yazmadım. Anksiyete falan ne varsa hepsi bende. 4 yıldır düzenli psikyatra gidip ilaç kullanıyorum. Psikolojim fena anlayacağınız. Beni delirten asıl şey aslında Ailem. Annem yaşlı ve hasta olduğu için ev işleri falan hep bende. Evin de tek kızıyım. 2 abim var. İkisi de bekar. Biri çalışıyor. Diğeri de üniversiteyi bıraktı. İkisi de evde. Babam da çalışıyor. Kızlar anlayacağınız 5 insan aynı evde yaşıyoruz ve hepsinin yemeği, bulaşığı, çamaşırı, temizliği bende. Ev, ev değil tımarhane. Hepimiz asosyal olduğumuz için asla dışarı falan çıkmıyoruz. Akraba gezmesi bile bayramdan bayrama. Bu arada hiç arkadaşım da yok. Yani dertleşmem gerektiğinde konuşacak, derdimi anlatacak kimse yok. Bir tek kendim varım. Abilerim ve annem de ayrı gıcık. Hepsi de benle uğraşıyor. Bu sırada birkaç haftaya üniler açılacak. Çekingenlik, özgüvensizlik ne yapacağım. Daha tek başıma dışarı çıkarken korkarak utana sıkıla çıkıyorum, koskoca ünide ne yapacağım. Ben ne yapacağım hiç bilmiyorum. Hayatım çok kötü gidiyor. Hiç bir çıkış yolu görünmüyor. Arada diyorum evlenip kaçsam mı burdan. Ne yapmam gerek. Allah için akıl verin
Genişletmek için tıkla...
Sakınnn daha dur hayatının en başındasın, belkide en güzel dönemlerin şimdi başlıyor zor bir dönem geçiriyorsun ama bunu hepimiz yaşadık ve geçti:) az sabır herşey çok güzel olucak kendine ve ailene şans ver. El adamı kaçaçak kapın olmasın çok üzülürsün ❤️
 
ginny02 .!.:
Merhaba ablalarım. Ben 20 yaşında, daha bu sene üniversiteye başlayacak olan bir kızım. Üniyi aile evinde okuyacağım. Aslında bilerek sehir dışı yazmadım. Anksiyete falan ne varsa hepsi bende. 4 yıldır düzenli psikyatra gidip ilaç kullanıyorum. Psikolojim fena anlayacağınız. Beni delirten asıl şey aslında Ailem. Annem yaşlı ve hasta olduğu için ev işleri falan hep bende. Evin de tek kızıyım. 2 abim var. İkisi de bekar. Biri çalışıyor. Diğeri de üniversiteyi bıraktı. İkisi de evde. Babam da çalışıyor. Kızlar anlayacağınız 5 insan aynı evde yaşıyoruz ve hepsinin yemeği, bulaşığı, çamaşırı, temizliği bende. Ev, ev değil tımarhane. Hepimiz asosyal olduğumuz için asla dışarı falan çıkmıyoruz. Akraba gezmesi bile bayramdan bayrama. Bu arada hiç arkadaşım da yok. Yani dertleşmem gerektiğinde konuşacak, derdimi anlatacak kimse yok. Bir tek kendim varım. Abilerim ve annem de ayrı gıcık. Hepsi de benle uğraşıyor. Bu sırada birkaç haftaya üniler açılacak. Çekingenlik, özgüvensizlik ne yapacağım. Daha tek başıma dışarı çıkarken korkarak utana sıkıla çıkıyorum, koskoca ünide ne yapacağım. Ben ne yapacağım hiç bilmiyorum. Hayatım çok kötü gidiyor. Hiç bir çıkış yolu görünmüyor. Arada diyorum evlenip kaçsam mı burdan. Ne yapmam gerek. Allah için akıl verin
Genişletmek için tıkla...
Abilerin neden dışarı çıkmıyor ki çalışmıyorlar mı?
 
ginny02 .!.:
Merhaba ablalarım. Ben 20 yaşında, daha bu sene üniversiteye başlayacak olan bir kızım. Üniyi aile evinde okuyacağım. Aslında bilerek sehir dışı yazmadım. Anksiyete falan ne varsa hepsi bende. 4 yıldır düzenli psikyatra gidip ilaç kullanıyorum. Psikolojim fena anlayacağınız. Beni delirten asıl şey aslında Ailem. Annem yaşlı ve hasta olduğu için ev işleri falan hep bende. Evin de tek kızıyım. 2 abim var. İkisi de bekar. Biri çalışıyor. Diğeri de üniversiteyi bıraktı. İkisi de evde. Babam da çalışıyor. Kızlar anlayacağınız 5 insan aynı evde yaşıyoruz ve hepsinin yemeği, bulaşığı, çamaşırı, temizliği bende. Ev, ev değil tımarhane. Hepimiz asosyal olduğumuz için asla dışarı falan çıkmıyoruz. Akraba gezmesi bile bayramdan bayrama. Bu arada hiç arkadaşım da yok. Yani dertleşmem gerektiğinde konuşacak, derdimi anlatacak kimse yok. Bir tek kendim varım. Abilerim ve annem de ayrı gıcık. Hepsi de benle uğraşıyor. Bu sırada birkaç haftaya üniler açılacak. Çekingenlik, özgüvensizlik ne yapacağım. Daha tek başıma dışarı çıkarken korkarak utana sıkıla çıkıyorum, koskoca ünide ne yapacağım. Ben ne yapacağım hiç bilmiyorum. Hayatım çok kötü gidiyor. Hiç bir çıkış yolu görünmüyor. Arada diyorum evlenip kaçsam mı burdan. Ne yapmam gerek. Allah için akıl verin
Genişletmek için tıkla...

Hayatının en güzel yıllarını yaşayacaksın, bi kere bunun farkında ol. Sosyalleşmeye çalış, kimse senin asosyal olduğunu, utangaç sıkılgan olduğunu bilmiyor, alnında yazmıyor bunlar, Kendini sürekli telkin et. Tüm odağını okulda ders ve sosyal başarına ver. Mesleğine yarayacak kulüplere gir, erkek-kadın herkesle arkadaşlık kur tabiki önce herkesi gözlemle. yani uzun lafın kısası üniversite tek kurtuluşun, ne kadar iyi kullanırsan o kadar iyi. hem sosyal hem mesleki anlamda gelişmeye bak. okul sonrası için bile şimdiden ne yapabilirim diye düşün. iyi bir mesleğin olmazsa bu dertlerini 5 sene sonra yine yazarsın buraya cünkü. dil öğren ayrıca ilerisi için.
 
Bu döngüyü kırmak elinde
Bi tane arkadaş bulursun önce
Sonra yavaş yavaş çevren genişler
 
Abilerin neden sana hiç yardımcı olmuyor anlamadım. Erkek oldukları için mi? Keşke şehir dışı yazsaydın da donlarını yikayip, karınlarını doyurmayi ogrenselerdi biraz. Soruna gelirsek de zaten bir evi çekip çevirecek beceride biriymissin. Senin yaşında ben yapamazdim mesela. Okulunu da kazanmıştım mis gibi. Okula başladığında özgüvenin tazelenecek, kendine geleceksin, hiç merak etme.
 
Üniye başladıktan sonra dersleri bahane ederek evde yaptığınız iş yükünü azaltın. Abilerinde iş yapmalı. (Ailelerde ki şu ayrımcılığa sinir oluyorum.) Okula başladığında, yeni arkadaşların olduğunda özgüven kazanıp, kendine geleceksin.
 
ginny02 .!.:
Merhaba ablalarım. Ben 20 yaşında, daha bu sene üniversiteye başlayacak olan bir kızım. Üniyi aile evinde okuyacağım. Aslında bilerek sehir dışı yazmadım. Anksiyete falan ne varsa hepsi bende. 4 yıldır düzenli psikyatra gidip ilaç kullanıyorum. Psikolojim fena anlayacağınız. Beni delirten asıl şey aslında Ailem. Annem yaşlı ve hasta olduğu için ev işleri falan hep bende. Evin de tek kızıyım. 2 abim var. İkisi de bekar. Biri çalışıyor. Diğeri de üniversiteyi bıraktı. İkisi de evde. Babam da çalışıyor. Kızlar anlayacağınız 5 insan aynı evde yaşıyoruz ve hepsinin yemeği, bulaşığı, çamaşırı, temizliği bende. Ev, ev değil tımarhane. Hepimiz asosyal olduğumuz için asla dışarı falan çıkmıyoruz. Akraba gezmesi bile bayramdan bayrama. Bu arada hiç arkadaşım da yok. Yani dertleşmem gerektiğinde konuşacak, derdimi anlatacak kimse yok. Bir tek kendim varım. Abilerim ve annem de ayrı gıcık. Hepsi de benle uğraşıyor. Bu sırada birkaç haftaya üniler açılacak. Çekingenlik, özgüvensizlik ne yapacağım. Daha tek başıma dışarı çıkarken korkarak utana sıkıla çıkıyorum, koskoca ünide ne yapacağım. Ben ne yapacağım hiç bilmiyorum. Hayatım çok kötü gidiyor. Hiç bir çıkış yolu görünmüyor. Arada diyorum evlenip kaçsam mı burdan. Ne yapmam gerek. Allah için akıl verin
Genişletmek için tıkla...
Sen hizmetçi misin.Arada yardım etsinler.Biri makineye bulaşık koysun
Biri sofra kursun mesela.Cok ayıp ya.
Nefret ediyorum benim ailemden akrabamda öyle.Ben de ise gidip geliyorum.Mesela kuzenimle aynı işyerinde çalıştık onlara gittik.O erkeğim diye oturdu çay servisi yaptık erkeklere.Ama bende çalışıyorum.Kadin erkeğe hizmet etmek zorunda mı değil.
Eskiden kadınlar ev hanimiydi.Simdi kadın erkek çalışıyor.Calismazsa bile ufak tefek işler yapilabilir.
 
ginny02 .!.:
Şehir dışına hem anne ve babam, özellikle babam izin vermedi. Kız çocuğunun tek başına işi yok diye. Hemde ben tek başıma yapamam diye yazmadım
Genişletmek için tıkla...
Üniversite belki biraz sosyalleşme özgüven kazanma konusunda katkı sağlar size hatta derslerinizden boşluk varsa farklı sosyal etkinliklerle doldurun hobi edinin vs.illaki kafanızı dağıtacak şeyler bulun ama sakın ola evlenip kurtulayım gibi düşünmeyin en büyük hata bu olur
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

Y
Eşim ailemi sürekli eleştiriyor
2 3
Yorumlar
50
Görüntüleme
5K
eylulcmre
eylulcmre
A
Çok daraldım ne yapacağımı bilmiyorum..
2 3
Yorumlar
40
Görüntüleme
5K
damlacimcim
D
M
Eşimin ailesine karşı tutumum problem
5 6 7
Yorumlar
128
Görüntüleme
9K
mahmut abi
M
Pelusayicik
  • Kilitli
Dertleşeceğim kimsem yok…
3 4 5
Yorumlar
84
Görüntüleme
9K
pembesincap
pembesincap
I
Ben galiba başarısız bir insanım
2 3
Yorumlar
44
Görüntüleme
3K
Aysenimi
A
X