Durumumun farkindayim ama engel olamıyorum kendime.Baslarda lohusalık falan dedim ama yok bu öyle bişey değil.Cocuk 1 yaşına giricek benim durumum düzeleceğine gitgide kötüleşti.Yardim alicam diorum ama onu da sürekli erteliyorum.Bi gün iyiysem on gün kafamı kurcalayan,beynimi yiyen bin tane düşünceyle bogusuyorum bebege dair.Tadini çıkaramıyorum anneliğin.Cok ama çok üzgünüm.Peki bu durum icin bi doktora gittiniz mi ? Bence bu hic saglikli bi durum degilaile iliskileriniz zedelenir, bebeginiz hisseder. Benim oglum 6bucuk aylik biraz tontiş hala aktif donmuyor oldugu yerde cirpiniyor yuz ustu 10dk sonra yoruluyor ama hic kafaya takmiyorum. Her bos vaktimde sokaktayiz. Parka goturuyorum diger cocuklari izliyor o kadar mutlu oluyorum ki hatta gozlerim doluyor. Kesinlikle bebeginizi de alip cikin gezin tozun. Bu sekilde bebeginiz ruhsal olarak etkilenir.
Sokaga çıkıp kimseyi görmek istemediğim bı dönemeden geçiyorum ve bebeklerim ikizler birde yeni birinci sınıfa giden bı oğlum var kendimi çok yetersiz hissediyorum üzerine bu korkularda eklendiPeki bu durum icin bi doktora gittiniz mi ? Bence bu hic saglikli bi durum degilaile iliskileriniz zedelenir, bebeginiz hisseder. Benim oglum 6bucuk aylik biraz tontiş hala aktif donmuyor oldugu yerde cirpiniyor yuz ustu 10dk sonra yoruluyor ama hic kafaya takmiyorum. Her bos vaktimde sokaktayiz. Parka goturuyorum diger cocuklari izliyor o kadar mutlu oluyorum ki hatta gozlerim doluyor. Kesinlikle bebeginizi de alip cikin gezin tozun. Bu sekilde bebeginiz ruhsal olarak etkilenir.
Bence oncelikle destek almalisiniz. Profesyonel bi destekle daha kaygisiz olacaginiza eminim. Neredeyse 1 yasina gelecekmis, muhakkak evinizin yakinlarinda oyun atölyeleri vardir. Genelde 1 yasindan sonra ebeveynli katilim saglanabiliyor. O tarz bi yere goturmeyi dusunebilirsiniz. Size de bebeginize de cok iyi gelecektir. Hem siz oradaki annelerle tanisip sohbet etmis olursunuz hem de bebeginiz enerjisini atar.Durumumun farkindayim ama engel olamıyorum kendime.Baslarda lohusalık falan dedim ama yok bu öyle bişey değil.Cocuk 1 yaşına giricek benim durumum düzeleceğine gitgide kötüleşti.Yardim alicam diorum ama onu da sürekli erteliyorum.Bi gün iyiysem on gün kafamı kurcalayan,beynimi yiyen bin tane düşünceyle bogusuyorum bebege dair.Tadini çıkaramıyorum anneliğin.Cok ama çok üzgünüm.
Bence bi uzmana danis canim bukadar stres iyi değilEvet bu sebepten ötürü lohusalık depresyonu yaşadım yemeden içmeden kesildim çok kilo verdim dedim tamam herşey yolunda gidiyir kaygılarım geçiyor derken bu kez farklı şeye takıldım
Ikizlerle cikmak zordur ama imkansiz degildir bence. Hem neden yetersiz olasiniz. Termosunuz var degil mi ? Cayinizi termosunuza koyun. Birkac atistirmalik cantaniza atin. Bi parkta oturun, bebislerinizin temiz havada etrafi izlerken siz cayinizi yudumlayin oh mis.Sokaga çıkıp kimseyi görmek istemediğim bı dönemeden geçiyorum ve bebeklerim ikizler birde yeni birinci sınıfa giden bı oğlum var kendimi çok yetersiz hissediyorum üzerine bu korkularda eklendi
Çok haklısınız bunu oğluma yapmıştım ve siz diyince fark ettim oda yedi yaşında ve hastalık konusunda takıntılı hemen birşey olsa gelir bana anne şurası ağrıyor burası böyle olmuş Dr a gidelim babası bazen birşey olmaz geçer oğlum der hadi birşey olursa bana diye yakınır şuan çok daha üzüldüm inşallah takıntı haline gelmezSizde anksiyete bozukluğu var bence. Nerden biliyorum çünkü aynılarını yaşadım. Doğum sonrası depresyonu da ekleniyor bizim gibilerin derdine bir de. Kendinizi boşu boşuna yıpratmayın. İnanın zaten her şey olacağına varıyor. Siz yıprandığınızla kalıyorsunuz. Ve en önemli şeyi size söyleyeyim. Siz böyle yaptıkça çocuklarınız da panik ataklı,anksiyeteli oluyor. Benim iki kızımda da anksiyete var şu an. Aynı benim gibi hastalık araştırıyorlar. Bunların hepsi benim eserimo yüzden bunu yapmayın kendinize ve çocuklarınıza. Salın gitsin. Siz rahat olunca çocuklarda rahatlayacak emin olun.
Hayır birşey varsa geç kalmaktan korkuyorum ne kadar erken o kadar iyi diyorum huzurlu bi şekilde evladımı büyütmek her annenin isteğidir bu benim bile isteye tercihim değilHastalik hastasi olmussunuz. Cocukda bisey ciksa rahatlayacak misiniz? Hayir. Ozaman surekli kotuyu dusunmen niye? Iyiyi dusunup huzurlu bi sekilde bebeklerinize annelik yapmak varken?
Bu mesaj beni çok motive etti en kisa zamanda yapacağım inşallah bunuIkizlerle cikmak zordur ama imkansiz degildir bence. Hem neden yetersiz olasiniz. Termosunuz var degil mi ? Cayinizi termosunuza koyun. Birkac atistirmalik cantaniza atin. Bi parkta oturun, bebislerinizin temiz havada etrafi izlerken siz cayinizi yudumlayin oh mis.
Sizi çok iyi anlıyorum. Anne olmak başlıca anksiyete sebebi. Muhtemelen ikizleriniz gününden önce doğmuştur ve ikizlerde biri daha diri olur hep. Bir de gelişimlerinin farklı olması gayet normal. Fazlaca zaman geçirin. Kaygıları kenara bırakıp konuşun, masallar anlatım şarkılar söyleyin. Karın üstü zamanını fazla geçirmeye çalışın. Bol bol dokunun temas edin. Hikayeler okuyun. Sadece bakımları ile uğraşıp bakıcı olmayın. Zamanla farkı göreceksiniz. Doktorlar normal demişse bu kadar kaygı duyarken annelik mümkün değil. Henüz siz de yeni doğum yapmışsınız. Henüz mental ve fiziksel olarak toparlanmış sayılmazsınız. Üstelik sorumluluklarınız da çok fazla iki tane bebek bir tane çocuk, çok zor. Keşke etrafınızdakiler nefes alacağınız alanlar açsalar size. Yükünüze yük katmayın. İlk iki sene sonunda siz de anlarsınız sorun varsa. Şu an çok küçükler ve teşhis yapılsa bile bunun bir tedavisi şu an mümkün değil.Merhaba lütfen bana akıl verin her şeyi sil baştan tekrar yaşıyorum sanki 7 sene sonra ikinci anneligimi ikiz kızlarımla yaşıyorum hayatı kendime zehir ediyorum desem daha iyi hamileliğim de biri az hareket ediyor diye sma diye kendimi yedim bitirdim doğdular karnimda da az hareket eden doğduğu zamanda çok hareketsizdi hamur gibi ve titremeleri vardı çenesi ve ayağı titriyordu bu kesin sma dedim gece gündüz ağladım bir haftalık 3 Dr gördü reflexleri normal sarılıktan olabilir dedi inanmadim topuk kanı sonucunda sma çıkmayinca sonra bu çocuk hipotonik dedim bir kaç çocuk Dr gördü değil dedi,az hareket ediyor kafasını tutamıyor çok sessiz hiç ses çıkartamiyor ağlama dışında bu çocuk serebral palsili mi acaba dedim kafasını tutamaya başladı ses çıkarmaya başladı hareketlendi, şuan tam 4 aylık ve ben otizm den şüpheleniyorum sese dönüp bakmıyor göz teması çok az kuruyor kucaktayken asla insan yüzüne bakmaz yatarken iyice yaklaşınca beni görmesini sağlayınca biraz yüzüme bakıyor sosyal gülümseme var bazen karşılıklı ses çıkarıyor aau gıı gibi ama çığlık atıyorum bağırıyorum dönüp bakmıyor ama sesimi duyunca kafasını çevirmeden o yöne gulumsedigini görüyorum kafayı yemek üzereyim şu an herşey için çok erken götürsem teşhis bile koyamacaklar yedi sene önce oğlum için de kesin otizimli demiştim dr Lara götürdüm o zman da kafayı yemiş gibiydim şuan yedi yaşında ve 1. Sinfa gidiyor maşallah o yüzden eşim ailem artık benden çok yoruldu kimseye birşey diyemiyorum artık kimse bana inanmıyor ve kendimi çok kötü ve çaresiz hissediyorum rabbim sen kimseyi evladı ile sınama düşüncesi bile insanı bitiriyor yaşanacak varsa yaşanıyor ama elimde degil bu düşünceden kendimi alamıyorum evladım için elimden ne geliyorsa yapmaya hazırım hiç birşey için geç kalmak istemiyorum
Teşekkür ederim güzel yorumunuz için prematüre değiller 38 haftada doğum yaptım aslında biri diğerine göre çok geriden geliyor karnimda da çok hareketsizdi doğduğunda öyle iki ay geçtikten sonra baya hareketlendi biraz sesler çıkarmaya başladı ama hiç sese yönelmiyor duymada sorun yok yüksek sesde korkuyor irkiliyor ve insan yüzüne merakli değil anlık bakıp dönüyor bu beni korkutan oldu ikizi öyle değil o maşallah hemen ses arar yüzümüze uzun uzun bakar bizi arar ama diğeri hiç öyle değil aslında oğlumda göz teması çok az kurardi ama yüzümüzü incelerdi bu aralar herşey çok birbrine girmeye başladı Rabbim korktuğumuza uğramatmasinSizi çok iyi anlıyorum. Anne olmak başlıca anksiyete sebebi. Muhtemelen ikizleriniz gününden önce doğmuştur ve ikizlerde biri daha diri olur hep. Bir de gelişimlerinin farklı olması gayet normal. Fazlaca zaman geçirin. Kaygıları kenara bırakıp konuşun, masallar anlatım şarkılar söyleyin. Karın üstü zamanını fazla geçirmeye çalışın. Bol bol dokunun temas edin. Hikayeler okuyun. Sadece bakımları ile uğraşıp bakıcı olmayın. Zamanla farkı göreceksiniz. Doktorlar normal demişse bu kadar kaygı duyarken annelik mümkün değil. Henüz siz de yeni doğum yapmışsınız. Henüz mental ve fiziksel olarak toparlanmış sayılmazsınız. Üstelik sorumluluklarınız da çok fazla iki tane bebek bir tane çocuk, çok zor. Keşke etrafınızdakiler nefes alacağınız alanlar açsalar size. Yükünüze yük katmayın. İlk iki sene sonunda siz de anlarsınız sorun varsa. Şu an çok küçükler ve teşhis yapılsa bile bunun bir tedavisi şu an mümkün değil.
Ama anlattıklarınıza göre prematüre olan bebeklerde normal refleks ve hareketler var. Sağlıkla kalın, yoğun annelik duygularınızdan şefkatle öpüyorum.
Mükemmelliyetçi ve her şeye çok yetmeye yetişmeye çalışan bir anne görüyorum. Her çocuk özellikleri aynı değil ki. Otizmli yeğenim benim elimde büyüdü. Sosyal gülüş diye bir şey olamaz (karşıklı gülüş, sese ses verme)Teşekkür ederim güzel yorumunuz için prematüre değiller 38 haftada doğum yaptım aslında biri diğerine göre çok geriden geliyor karnimda da çok hareketsizdi doğduğunda öyle iki ay geçtikten sonra baya hareketlendi biraz sesler çıkarmaya başladı ama hiç sese yönelmiyor duymada sorun yok yüksek sesde korkuyor irkiliyor ve insan yüzüne merakli değil anlık bakıp dönüyor bu beni korkutan oldu ikizi öyle değil o maşallah hemen ses arar yüzümüze uzun uzun bakar bizi arar ama diğeri hiç öyle değil aslında oğlumda göz teması çok az kurardi ama yüzümüzü incelerdi bu aralar herşey çok birbrine girmeye başladı Rabbim korktuğumuza uğramatmasin
Rabbim şifasını versin inşallah yegeninizin sabahları özellikle uykudan keyifli kalktığında karşılıklı gülüş çok var hatta kayinbabam bu ne kadar güleç der ayaklarıyla oynaninca çok hoşuna gider bazen sesli güler ışıkda ve sesde çok uzun uyumaz uykuya biraz geç dalar karnı aç olursa bı süre sonra emziği redder meme emmek çok istemiyor iki ay ben bıraktırma dan bırakmazdı ama şimdi emerken çok huzursuz oluyor emmek istemiyor biberonla besledigimiz için onun kolaylığına alıştığını düşündüm çünkü biberonla cuk cuk sorunsuz emiyor bugün yabancı ve kalabalık bı ortama girince ağladı uykusu vardı ondan mı diye düşündüm bu bile beni çok tedirgin etti biraz önce yatarken sesledim anında dönüp baktı ama bu çok nadir oluyor dediğiniz Dr takip edeceğim İstanbul'da yaşamıyorum ilginiz için teşekkür ederimMükemmelliyetçi ve her şeye çok yetmeye yetişmeye çalışan bir anne görüyorum. Her çocuk özellikleri aynı değil ki. Otizmli yeğenim benim elimde büyüdü. Sosyal gülüş diye bir şey olamaz (karşıklı gülüş, sese ses verme)
Hiçbir şey talep etmezdi, verirsen beslenir, nerde uykusu geldiyse uyurdu. Ve 4 aylık bunları tespit etmek için çok çok erken. Çünkü göz kontağı var ama az? (Kime göre) sese yönelim yok ama babıldama evresinde (tam da dil gelişiminin olması gerektiği dönem) üstelik sesinize ses verme var.
Otizm denilen şeyin şimdilerde bu kadar yaygın olma sebebi ekran maruziyeti ve maalesef çalışan ebeveynlerin ilgi alaka yoksunlukları. İstanbul'da iseniz ilerleyen zamanlarda şüpheleriniz sabit kalırsa Dr. Handan kılınç var. Bu konularda ebeveynlere çok güzel rehber oluyor. İçinizi rahatlatmak adına gidebilirsiniz. Instagram hesabından da onu takip edebilirsiniz.
Olacakla ölecegin önune gecemezsiniz.Hayır birşey varsa geç kalmaktan korkuyorum ne kadar erken o kadar iyi diyorum huzurlu bi şekilde evladımı büyütmek her annenin isteğidir bu benim bile isteye tercihim değil
Emin olun aynı şeyleri yaşıyoruz benimde 5 aylik oğlum var bende konu açtım bununla ilgili oğlum yuzumuze az bakiyor göz tenasimiz az gibi çok korkuyorum bende Allah yavrularımızı sağlıkla büyütmeyi nasip etsin inşallahOfff çocuğunuza hastalık yakıştırmayı bırakın ya.
Benim de var çevremde böylesi, ömür törpüsü gibi biri resmen.
Bir de insan söylediklerine, enerjsiine dikkat etmeli. Siz maşallah tüm hastalıkları yakistirip çağırıyorsunuz. Cagirdiginiz olumsuz durumlar gelince de 'ben hissetmistim' dersiniz
Madem bu kadar hastaneye girip cikiyorsunuz neden kendiniz için bir psikiyatri randevusu almıyorsunuz? Çocuklarınızın sağlığına en iyi gelecek şey bu ,emin olabilirsiniz
Elinden geldiğince öyle düşünüp akışına bırakmaya çalışıyorum ama cokda başarılı olamıyorum iki aynı zamanda doğmuş bebeklerin gözümün önünde gelişimini birbirleri ile kıyas yapmadan büyütmek Zor biri yaparken diğerinin hiç yapmaması istemsiz kafaya takıyorum ve birinin aşırı duymaz tavrı tok kafama takılıyor maalesefOlacakla ölecegin önune gecemezsiniz.
Siz zaten cocugunuzu en iyi anlayan en iyi bakan kisisiniz annesiniz. Surekli bi terslik var diye yaklasmam hem sizi hem bebegi cok etkiler bence. Akisina birakin olumsuz birsey olsa bunu doktorlar size soyler
Peki sese doğru dönüyor mu sesi arıyor mu kızım dün tam 4. Ayına girdi ama sese hiç dönmüyor duyma ile ilgili problem yok bunu biliyorum buna ek olarak göz teması da kısıtlı insan yüzüne merakli değil çok az bakar ama bakıp iletişim kurmaya çalışınca gülerEmin olun aynı şeyleri yaşıyoruz benimde 5 aylik oğlum var bende konu açtım bununla ilgili oğlum yuzumuze az bakiyor göz tenasimiz az gibi çok korkuyorum bende Allah yavrularımızı sağlıkla büyütmeyi nasip etsin inşallah