- 25 Eylül 2011
- 7.415
- 11.121
-
- Konu Sahibi ManzaramDeniz
- #1
Uzun zamandır kafamı yorduğum bir konu var.
Konum çok uzun,detaylı bunu yazmayacağım.
Genel hatlarıyla son 6 yılı özetlemeye çalışacağım.
Ben öğrenciyken 3 yıl kadar biriyle sevgili kaldık.
Çok sevdik birbirimizi.
İşte olacak ya,saçma sebeplerden belkide ayrıldık.
Sonra ben nişanlandım 1,5 yıl sonra mantık evliliğine yönelmek istedim.
Zamanla severim diye düşünüyordum.Biliyorum çok yanlış bir düşünce
Ve zaten sevmeyerek evlenmenin neresi mantık lı mantığındayım şuan=)
Nişanım biteli uzun zaman oldu.
Aldatıldım, başka sebeplerde vardı.Özetle çok yıprandım,kandırıldım,oyalandım,aptal yerine koydum.
Büyük bi hayal kırıklığı atlattım.
Ve bu sürede boşluğuma denk geldiği bir anda,(aslında ne yaptığını çok merak ediyordum,iyimi?,kötümü?) onu aradım...
Nitekim biz sadece sevgili değildik,çok iyi arkadaştık.
Sırdaştık.En zor zamanlarımızda hep yanyanaydık.
Ve ailelerde biliyordu.
Evliliğe gidiyordu ilişkimiz.
Onu teketmeseydim şuan 2 yıllık evli olacaktım onunla..
Ama geçerli sebeplerim varmışki,ve bazı şeylerin olmayacağına inanmışımki bitirmişim zamanında diyorum..
Gel gelelim o gun aradığımdan bu yana hala göörüşüyoruz.
2 arkadaş gibi...
O başka şehirde.
İstanbula yanıma da geldi bikaç kez.
Gezdik,dolaştık,eğlendik..
Beni o toparladı diyebilirim.
Bi zamanlar onunla sevgiliyken,eski nişanlımın bana yaptıklarını ona anlatacağım hiç aklıma gelmezdi.....
Neyse...bana hala aşık...Deli gibi seviyor.
Hayatım boyunca kimseden görmediğim sürprizleri,ilgiyi,alakayı,desteği,sevgiyi hep onda gördüm....
Ben onu terkettikten sonra (çok kişidedde duymuştum) 7 ay tedavi görmüş.Depresyon tedavisi.
Sonra kendini başka şeylere vermiş.kurslara gitmiş,gezilere katılmış.
Sosyal olan hayatını dahada sosyalleştrimiş.
Fakat beni hiç unutamamış.
Hayatına kimseyi sokamamış.
Biz sevgiliyken, 6 yıl önce onun işyerinde tel tokamı unutmuştum,oda cüzdanının fotoğraf bölümünde saklardı hep.
İstanbula geldiğinde cüzdanına dikkat ettim hala o toka aynı yerinde duruyor.
İçim öyle garip olduki.
Bugünde bulunduğu şehirin kültür merkezinde şiir okudu.
Kendine ait biçok şiiri var,yakında kitabı çıkıyor.Oldukça iyi bu konuda.
Herneyse,şiirin fonuna slayt hazırlamış.
Fon ve bizim İstanbul 'da çektiğimiz profesyonel fotoğrafları koymuş
Videoyu izledim az önce,slaytın sonuna benim fotoğrafımı,sonrada ikimizin fotoğrafını koymuş....
Alkış geliyor o anda.
Sahne sonunda herkes"bu kız kim?"diye soruyor.
İnşallah kavuşursunuz vs..gibi dileklerde bulunuyor.
Videoya alanda bi zamanlar çok çok iyi anlaştığımız,arkadaş gibi olduğum benden küçük kız kardeşi.
Ben abisini terkettiğimde bana mesaj atmıştı,"sen terkettikten sonra bize döndü,tüm dünyası sen olmuştun,abimin senden başka hayatı yoktu..vs" ithamlarda bulunmuştu.
Çok çok kırılmıştım.
Oysa birliktetede çok vakit geçiriyorduk.
Konserlere gidiyorduk,evlerinde kalıyordum,o bizim yurtta kalıyordu vs...
Ben yıllarca içime attığım bu kırgınlığı anlattım bugün ona.
Oda kızkardeşinin çok pişman olduğunu,ikimizin bir araya gelip mutlu olmamızı çok istediğini sööyledi.
Bi anlık sinirle söylediğini söylemiş abisine.
Ben ona;"seninle tekrar başlarsak,aynı filmi tekrar izlemiş olacağız,bizim sonumuz belliydi işte,ayrıldık...filmimiz böyle bitti,bir filmde 2 son olmaz" dedim.
Oda;"ya hala filmimiz devam ediyorsa,sonumuz mutluluksa ya....?"dedi.
Öyle dediğinden bu yana düşünüyorum.
Geçmişi...
Tekrar mutlu olurmuyuz.
Yoksa yine kavgalarımızın ardı arkası gelmezmi diye..
Bende kendime inkar etsemde boş değilim sanırım ona karşı.
Ve görüşmeye devam ettiğim her gün tekrar bağlanıyorum ona.
Artık karar vermem gerekiyor.
Böyle bi durumda mutluluk ne derece mümkün?
Bana benzer hikayaesi olupta evlenip,bi hayat kurup mutlu olan varmı?
Okuyan,yorum yazıp düşmüş olduğum karasızlıkta bana yön gösterecek herkese şimdiden.."iyiki varsınız.."
...................................SON GELİŞMELER...........................
24.07.12 itibariyle,2,5 yıl aradan sonra tekrar şans verdim..
1 ay hiç görüşmedik en son..biraz süre istedim..dün bana bensiz hep bişeylerin eksik oldgunu,birdaha asla kimseyle olamayacağını,beni ölesiye sevdiğini,özlediğini yazan upuzun bir mesaj yazmış..en yakın arkadaşım olan üniverste arkadaşım,herseyime bu zamana kadar birebir tanıklık etmiş arkadaşım artık bişansı ıkınızde hakettiniz,birbirinize bu fırsatı verin,yasamadan hiçbişeyi bilemezssin diyince oturup düşündüm..
gece saat 3 te aradım,meşgule aldı ve o aradı..
"yeniden başlayalım tamam dedim:)"
tepki vermedi önce,
"ne dedin sen dedi,dalga geçmiyosun dimi dedi?"
hayı dedim,çok sıkıntı çektik ikimizde,bu aşk çoktan bi şansı daha hak etti dedim...
"gereçten istiyomusun dedi?"
evet dedim..ve bu saate kadar konuştuk...öylesine içim kıpır kıpırdıki..onunda,benimde...pişman olmayacağımı,bugün yeniden doğduğunu,üzerinden çok ağır bi yükün kalktıgını,beni çokk özlediğini söyleyip durdu..heyecandan iki lafı bi araya getiremiyordu bile..
o kadar şaşakınımki..30 eylülde düğünüm olacaktı...aldatıldım,kandırıldım..bitti..sonra o en zor günlerimde beni yine topparlayan "o" oldu..
ve şuan bu duruma ben dahi inanmıyorum...2,5 yıl boyunca istesekte hiç kopamadık...hep bi yerde kesişti yollarımıza...
o üniverste okuduğum şehirde hala..eylülde tamemn istanbula yerleşicek iş değişkliği ile hayrlısı ile..
hemen yanıma gelmekten bahsetti,yarın yani
ramazan bitsin öyle gel dedim..telefonda gün sayıyor:)
bayramdan sonra burda..
kızlar uzun zaman sonra ilk kez yüzüm gülüyor..
inş bu kez çok mutlu oluruz onca yıl aradan sonra..
herşeyin hayırlısı bakalım,sonumuz bukez hayırlı olur inş:)
gerçekten mutluyum şuan..oda..tıpkı ilk yıllardakı gibi(2006)...
mutluyum..hemde çok...
Konum çok uzun,detaylı bunu yazmayacağım.
Genel hatlarıyla son 6 yılı özetlemeye çalışacağım.
Ben öğrenciyken 3 yıl kadar biriyle sevgili kaldık.
Çok sevdik birbirimizi.
İşte olacak ya,saçma sebeplerden belkide ayrıldık.
Sonra ben nişanlandım 1,5 yıl sonra mantık evliliğine yönelmek istedim.
Zamanla severim diye düşünüyordum.Biliyorum çok yanlış bir düşünce
Ve zaten sevmeyerek evlenmenin neresi mantık lı mantığındayım şuan=)
Nişanım biteli uzun zaman oldu.
Aldatıldım, başka sebeplerde vardı.Özetle çok yıprandım,kandırıldım,oyalandım,aptal yerine koydum.
Büyük bi hayal kırıklığı atlattım.
Ve bu sürede boşluğuma denk geldiği bir anda,(aslında ne yaptığını çok merak ediyordum,iyimi?,kötümü?) onu aradım...
Nitekim biz sadece sevgili değildik,çok iyi arkadaştık.
Sırdaştık.En zor zamanlarımızda hep yanyanaydık.
Ve ailelerde biliyordu.
Evliliğe gidiyordu ilişkimiz.
Onu teketmeseydim şuan 2 yıllık evli olacaktım onunla..
Ama geçerli sebeplerim varmışki,ve bazı şeylerin olmayacağına inanmışımki bitirmişim zamanında diyorum..
Gel gelelim o gun aradığımdan bu yana hala göörüşüyoruz.
2 arkadaş gibi...
O başka şehirde.
İstanbula yanıma da geldi bikaç kez.
Gezdik,dolaştık,eğlendik..
Beni o toparladı diyebilirim.
Bi zamanlar onunla sevgiliyken,eski nişanlımın bana yaptıklarını ona anlatacağım hiç aklıma gelmezdi.....
Neyse...bana hala aşık...Deli gibi seviyor.
Hayatım boyunca kimseden görmediğim sürprizleri,ilgiyi,alakayı,desteği,sevgiyi hep onda gördüm....
Ben onu terkettikten sonra (çok kişidedde duymuştum) 7 ay tedavi görmüş.Depresyon tedavisi.
Sonra kendini başka şeylere vermiş.kurslara gitmiş,gezilere katılmış.
Sosyal olan hayatını dahada sosyalleştrimiş.
Fakat beni hiç unutamamış.
Hayatına kimseyi sokamamış.
Biz sevgiliyken, 6 yıl önce onun işyerinde tel tokamı unutmuştum,oda cüzdanının fotoğraf bölümünde saklardı hep.
İstanbula geldiğinde cüzdanına dikkat ettim hala o toka aynı yerinde duruyor.
İçim öyle garip olduki.
Bugünde bulunduğu şehirin kültür merkezinde şiir okudu.
Kendine ait biçok şiiri var,yakında kitabı çıkıyor.Oldukça iyi bu konuda.
Herneyse,şiirin fonuna slayt hazırlamış.
Fon ve bizim İstanbul 'da çektiğimiz profesyonel fotoğrafları koymuş
Videoyu izledim az önce,slaytın sonuna benim fotoğrafımı,sonrada ikimizin fotoğrafını koymuş....
Alkış geliyor o anda.
Sahne sonunda herkes"bu kız kim?"diye soruyor.
İnşallah kavuşursunuz vs..gibi dileklerde bulunuyor.
Videoya alanda bi zamanlar çok çok iyi anlaştığımız,arkadaş gibi olduğum benden küçük kız kardeşi.
Ben abisini terkettiğimde bana mesaj atmıştı,"sen terkettikten sonra bize döndü,tüm dünyası sen olmuştun,abimin senden başka hayatı yoktu..vs" ithamlarda bulunmuştu.
Çok çok kırılmıştım.
Oysa birliktetede çok vakit geçiriyorduk.
Konserlere gidiyorduk,evlerinde kalıyordum,o bizim yurtta kalıyordu vs...
Ben yıllarca içime attığım bu kırgınlığı anlattım bugün ona.
Oda kızkardeşinin çok pişman olduğunu,ikimizin bir araya gelip mutlu olmamızı çok istediğini sööyledi.
Bi anlık sinirle söylediğini söylemiş abisine.
Ben ona;"seninle tekrar başlarsak,aynı filmi tekrar izlemiş olacağız,bizim sonumuz belliydi işte,ayrıldık...filmimiz böyle bitti,bir filmde 2 son olmaz" dedim.
Oda;"ya hala filmimiz devam ediyorsa,sonumuz mutluluksa ya....?"dedi.
Öyle dediğinden bu yana düşünüyorum.
Geçmişi...
Tekrar mutlu olurmuyuz.
Yoksa yine kavgalarımızın ardı arkası gelmezmi diye..
Bende kendime inkar etsemde boş değilim sanırım ona karşı.
Ve görüşmeye devam ettiğim her gün tekrar bağlanıyorum ona.
Artık karar vermem gerekiyor.
Böyle bi durumda mutluluk ne derece mümkün?
Bana benzer hikayaesi olupta evlenip,bi hayat kurup mutlu olan varmı?
Okuyan,yorum yazıp düşmüş olduğum karasızlıkta bana yön gösterecek herkese şimdiden.."iyiki varsınız.."
...................................SON GELİŞMELER...........................
24.07.12 itibariyle,2,5 yıl aradan sonra tekrar şans verdim..
1 ay hiç görüşmedik en son..biraz süre istedim..dün bana bensiz hep bişeylerin eksik oldgunu,birdaha asla kimseyle olamayacağını,beni ölesiye sevdiğini,özlediğini yazan upuzun bir mesaj yazmış..en yakın arkadaşım olan üniverste arkadaşım,herseyime bu zamana kadar birebir tanıklık etmiş arkadaşım artık bişansı ıkınızde hakettiniz,birbirinize bu fırsatı verin,yasamadan hiçbişeyi bilemezssin diyince oturup düşündüm..
gece saat 3 te aradım,meşgule aldı ve o aradı..
"yeniden başlayalım tamam dedim:)"
tepki vermedi önce,
"ne dedin sen dedi,dalga geçmiyosun dimi dedi?"
hayı dedim,çok sıkıntı çektik ikimizde,bu aşk çoktan bi şansı daha hak etti dedim...
"gereçten istiyomusun dedi?"
evet dedim..ve bu saate kadar konuştuk...öylesine içim kıpır kıpırdıki..onunda,benimde...pişman olmayacağımı,bugün yeniden doğduğunu,üzerinden çok ağır bi yükün kalktıgını,beni çokk özlediğini söyleyip durdu..heyecandan iki lafı bi araya getiremiyordu bile..
o kadar şaşakınımki..30 eylülde düğünüm olacaktı...aldatıldım,kandırıldım..bitti..sonra o en zor günlerimde beni yine topparlayan "o" oldu..
ve şuan bu duruma ben dahi inanmıyorum...2,5 yıl boyunca istesekte hiç kopamadık...hep bi yerde kesişti yollarımıza...
o üniverste okuduğum şehirde hala..eylülde tamemn istanbula yerleşicek iş değişkliği ile hayrlısı ile..
hemen yanıma gelmekten bahsetti,yarın yani
ramazan bitsin öyle gel dedim..telefonda gün sayıyor:)
bayramdan sonra burda..
kızlar uzun zaman sonra ilk kez yüzüm gülüyor..
inş bu kez çok mutlu oluruz onca yıl aradan sonra..
herşeyin hayırlısı bakalım,sonumuz bukez hayırlı olur inş:)
gerçekten mutluyum şuan..oda..tıpkı ilk yıllardakı gibi(2006)...
mutluyum..hemde çok...
Son düzenleyen: Moderatör: