Arkadaşlar. Nişanlımla büyük sorunlarım var. Ama bunları anlatabileceğim kimsem yok. Biraz uzun olacak ama rica ediyorum okuyun.
Evlenmeme 2 ay kaldı. Kafam çok karışık.
Tek çarem sizsiniz, nolur bana bir yol gösterin.
Nişanlımla 4 yıldır beraberiz. 1 yıldır nişanlıyız. İnternetten tanıştık. İlk 3 yıl uzakta yaşıyorduk. Ben ona ilk günden beri çok aşıktım, çok hayrandım. Evleneceğim adam bu demiştim ilk tanıdığımda. O ise bana daha uzak duruyordu ilk başlarda. Uzak mesafe ilişkisi yürümesi zor diyordu.
Öyle böyle, bir şekilde yürüttük. Ailesinin bir işinden dolayı ayda bir benim bulunduğum şehre geliyordu. Bende kalıyordu. Onu istediği yere arabayla götürüp getiriyordum. Eğlenip sevişip özlem giderip, ailesinin işini görüp geri dönüyordu.
Tanışalı 2 sene olmuşken onun ailesiyle ben tanıştım. 2.5 sene olmuşken benimkilerle o tanıştı.
Uzun süredir çalışmıyordu. Taa biz daha tanışmadan önce işten ayrılmıştı. Bir sınava hazırlanıyordu. Evlenmek veya nişanlanmak için onun sınavının olmasını bekliyorduk.
Onun sınavı olduğu için Telefonla konuştuğumuz saatleri bile kısıtlıyorduk. Mesaj atsam cevap vermezdi, mesajlaşmayı sevmiyorum diye. Onun ailesinin işi olmadıkça, kesinlikle beni görmeye gelmiyordu, veya benim gitmemi kabul etmiyordu. Maddi manevi buna gücüm yok diyordu.
İnternete de çok girip ders çalışmadığı için, internete de girmeyelim diye karar almıştık. Bir gün tanıştığımız sitede hesabını yakaladım. Hem de eski sevgiliisinden bahseden yazıları vardı. Unutamıyor musun, belki hala görüşüyorsundur diye serzenişte bulununca telefon numarasını değiştirdi. Bu ona tekrar güvenmemi sağlamıştı.
Derken, uzun zaman sonra bir gün tanıştığımız internet sitesinde yine yazılarına rastladım. Üstelik bir kadınla ortak bir hesap kullanıyordu. Bu açıkça ortadaydı. O sırada ben yurt dışındaydım. Ortak hesabının olduğu kadın kim diye sordum. Ben o hesabı ortak kullanmıyorum, satın aldım o kişiden, kendisini de tanımıyorum dedi. Ayrılıyoruz bitti dedim. Ben seni çok seviyorum ben seni aldatmadım. Beni bırakma, hatta nişanlanalım, hemen evlenelim istersen dedi. Kadını da internetten bulup bu hesap satın alma hikayesini sordum ama cevap vermedi, hatta bütün internet hesaplarını kapattı. Ben de elimde kanıt olmadığından nişanlanmayı kabul ettim. Niye? Çünkü daha önce de ilişkilerim olmuştu, ama kimse bana onun kadar yakın ve sevgi dolu davranmamıştı. Bu gizli işler çevirmeler hariç.
Ailem hemen evlenmemizi o çalışmadığı için kabul etmedi, ama nişanlanmamızı kabul etti. Nişan tarihimizden 3 gün önce, şeytan dürttü beni, bu ortak internet hesabı olan kadınla o gece mesajlaşıp mesajlaşmadığına bakmak için, telefon kayıtlarına bakmak istedim. Telefon açıp şifresini istedim, vermem falan dedi. Vermezsen yemin ediyorum bitiricem deyince verdi. Kayıtlara baktım ki, o-hooooo. Yüzlerce, abartmıyorum gerçekten yüzlerce kadınla sabahlara kadar konuşmalar, mesajlaşmalar, MMS ler, ve daha tel kayıtlarından göremediğim kimbilir neler. Dedim nasıl yaparsın yazıklar olsun. Deliler gibi ağlıyordum bunları söylerken. Yanına geliyorum dedi. Ben taşınırken, kaza geçirdiğimde vb hiç gelmeyen adam atlayıp geldi. Gelmesi gecikince telaşlandım. Telefonu kapalı... En son telefonu açtı. Meğer gelmiş binanın dışında oturuyormuş. Beni affet, ben seni aldatmadım, o kadınlarla sadece arkadaş olarak konuştum zaten seni biliyorlar dedi. Hatta bir tanesiyle telefonda konuştu. Kadınla zaten yeni tanışmışlar, sevgilim var deyince de kadın buna küsmüş.
Nişan tarihimiz geldi. Aileme anlatamadım bir şey. Nişanlandık.
Nişandan hemen sonra yanıma taşındı. Artık 1 dk uzakta olmasına dayanamaycaktım.
Başka bir kadın arkadaşıyla nişandan sonra ben telefonda uzun uzun konuştum. 3.5 senedir tanışıyorlarmış, taa biz tanışmadan önce tanışmışlar yani. Kadın evli... Aralarında bir şey yokmuş. O seni çok seviyor falan dedi kadın bana....
Nişanlanıp yanıma taşındıktan sonra bir iki ay neredeyse her gün kavga ettik. Ben bu konuları açıyorum, ısrarla neden diye soruyorum... Bir nedeni yok, çok kötü bir dönemdeydim bir daha olmayacak diyor. Hiç cevap vermedi "neden?" soruma. En sonunda acımı bağrıma gömdüm, konuyu açmamaya başladım.
Bu süre zarfında acayip mutlu ve acayip mutsuz olduğum günler oldu. Zaten çok stresli bir işim vardı. Üstüne bu yük eklendi. 1 senede Neredeyse 40 kilo aldım. O ise günlerini boş boş geçirdi. Sınavı konusunda ilerleme kaydedemedi. Ben bir master programını kazandım ve ondan artık işe girmesini, işle bir arada yürütemezsem işten çıkmam gerekebileceğini söyledim. Kesinlikle kabul etmedi. Derken annesi bir şekilde ikna etti onu. İşe girdi. 1 aydır çalışıyor. 2 ay sonra da düğünümüz var.
Kavgalar ve aynı aldatma konusuna dönme iki haftada bir tekrar yaşanıyor. Ona güvenmiyorum. Ortak hesap kullandığı kadınla konuştuğunu, yani onu tanıdığını itiraf etti. Bir yandan da, libidosu çok yüksek bir insan. Beni fiziksel olarak aldatmadığına, kimseyle sevişmediğine inanmıyorum. Benim yanımdayken bile, gayet aktif cinsel hayatımız olmasına rağmen pornodan vazgeçmedi. Büyük memeli kadınlara düşkünlüğü var. Benim beğendiği porno yıldızı kadınlarla alakam yok tabii. Artık izlemediğini iddia ediyor. Ama bilgisayarından takip ediyorum yaptıklarını. Bir chat e falan girse, bir yakalasam bırakacağım diyorum ama girmiyor. Sanki yeni bir olaya ve kanıta ihtiyacım varmış gibi bunu bekliyorum. Halbuki bana yalan söylemeye devam ediyor işte. Hep de devam edecek.
Benim yanımda değilken, şöyle düşünüyorum: Artık sevemiyorum onu. Taşınsam (onun evinde oturuyoruz), basıp gitsem yepyeni bir hayata başlasam mutlu olacağım.
Ama yanıma gelince hislerim değişiyor.
Ve her şey hazırken, bu kadar evliliğe yaklaşmışken, hiç arkadaşım yokken hayatta, ailemle yakınlığım yokken, onu da kaybedersem yapayalnız kalacağım diye düşünüyorum.
Neredeyse 30 yaşındayım. Bir daha nasıl biriyle tanışırım. Daha iyisini mi bulacağım. Başka birinin başka problemleri olacak. Ailem çok üzülür.... Onun ailesi çok üzülür (ailesi çok muhteşem insanlar). Bunları düşünüyorum.
Aldatan kesin tekrar aldatır. Bizim sonumuz evlenip, onun beni aldatmasıyla ayrılmak veya bir berbat kavga dövüş ortamında, veya benim hislerimi içime atıp şiştiğim bir ortamda devam edecek diye düşünüyorum. Bir de çocuk yapsak hepten işler karışacak...
Ayrıca bütün bunların üzerine bencil ve şımarık bir insan. Hep kendisini ve ailesini düşünür. Benim için bir şey yapmaya nazlanır. Eve alışveriş yapsak öfleyip püfleyerek yapar. Ama bu huyları zamanla değişir diye umuyorum.
Göz göre göre hata yapıyoruz, ayrılalım artık, ben gideyim dedim geçen gün. İlk defa hüngür hüngür ağladı, gitme diye. Kıyamadım. Seni seviyorum sen benim her şeyimsin diyor. Seni üzmeyeceğim, seninle mutlu bir hayatımız olacak diyor.
Nolur, nolur bana yardım edin. Ben ne yapayım...
