- 7 Mayıs 2021
- 274
- 269
- 18
- Konu Sahibi kararsizbirisi
- #1
Bir çok kez yazdım kusuruma bakmayın rahatsız olacaklar sayfadan çıkabilir.
Üçüncü bir göz olarak anlatmaya çalışacağım sizden beklentim ne bilmiyorum ama galiba biraz desteğe ihtiyacım var o yüzden yazıyorum.
Diyelim ki;
başlarda çok güzel giden, sorunlar olsa da önemsemediğiniz fakat sonra uyumlu kişiler olmadığınızı anladığınız 1 senelik ilişki içerisindesiniz üstelik yaş 22.
Bu ara da ailenizin de hiç tanımadan asla kabul etmeyiz dedikleri bir ilişki.
Yani aslında sizin hiç probleminiz olmasa bile aileniz nedeniyle ayrılmanız gerekecekti.
Neyse ki zaten uyumsuz olduğunuzu, ayrılmanız gerektiğini düşünüyorsunuz fakat yapısal olarak da herşeye çok çabuk ve yoğun bağlandığınız için bir türlü ayrılığa cesaret edemiyorsunuz.
Ayrılık psikolojisine hazır değilsiniz. Yalnız kalmaktan, pişman olmaktan korkuyorsunuz.
Psikolojik olarak da sorunlar yaşayan birisiniz yani geçmişte bir kaç yıl depresyon tedavisi görmüş, ilaçlar kullanmışsınız. Korkularınız var.
ikiniz de birbirinizin hayatından çıkmaya hazır değilsiniz. Ama bi sonu da yok.
Karşı tarafa konuyu açtığınızda “zaman ne getirir bilinmez, şuan istemeyerek, kendimizi üzerek ayrılmayalım. Zamanla belki her şey yoluna girecek. Veya daha kötü gidecek o zaman ayrılmak isteyeceğiz, bekleyelim ilişkiye devam edelim” diyor.
Benim korkumsa devam edip daha çok anı biriktirip ileride çok daha zorlanmak.
Üçüncü bir göz olarak anlatmaya çalışacağım sizden beklentim ne bilmiyorum ama galiba biraz desteğe ihtiyacım var o yüzden yazıyorum.
Diyelim ki;
başlarda çok güzel giden, sorunlar olsa da önemsemediğiniz fakat sonra uyumlu kişiler olmadığınızı anladığınız 1 senelik ilişki içerisindesiniz üstelik yaş 22.
Bu ara da ailenizin de hiç tanımadan asla kabul etmeyiz dedikleri bir ilişki.
Yani aslında sizin hiç probleminiz olmasa bile aileniz nedeniyle ayrılmanız gerekecekti.
Neyse ki zaten uyumsuz olduğunuzu, ayrılmanız gerektiğini düşünüyorsunuz fakat yapısal olarak da herşeye çok çabuk ve yoğun bağlandığınız için bir türlü ayrılığa cesaret edemiyorsunuz.
Ayrılık psikolojisine hazır değilsiniz. Yalnız kalmaktan, pişman olmaktan korkuyorsunuz.
Psikolojik olarak da sorunlar yaşayan birisiniz yani geçmişte bir kaç yıl depresyon tedavisi görmüş, ilaçlar kullanmışsınız. Korkularınız var.
ikiniz de birbirinizin hayatından çıkmaya hazır değilsiniz. Ama bi sonu da yok.
Karşı tarafa konuyu açtığınızda “zaman ne getirir bilinmez, şuan istemeyerek, kendimizi üzerek ayrılmayalım. Zamanla belki her şey yoluna girecek. Veya daha kötü gidecek o zaman ayrılmak isteyeceğiz, bekleyelim ilişkiye devam edelim” diyor.
Benim korkumsa devam edip daha çok anı biriktirip ileride çok daha zorlanmak.