Onu asla suçlamıyorum.Kötü birisi değil o,benim tek suçladığım başkalarının bana aşıladıkladıyla bile baş edemeyen kendim.Başka hiçbir suçlu yok.Varsa da ben bilmiyorum.aslında sebebi siz yazmışsınız anneniz bunlarla büyümüş, onun doğruları bu. Sakın onu suçlamayın zira böyle büyütülmüş ona doğru olarak bu verilmiş. Evet kullandığı kelimeler hiç hoş değil ama bunları görerek büyümüş ne bekliyorsunuz ki?
siz kendinizi toparlamaya bakın ve suçlu aramayın. Doğduğunuz rahim, 20.000 km kuzey batıda olsa kiliseye gidecektiniz, 20.000 km güney doğu olsaydı ineğe tapacaktınız. Anne ve babamızı, akrabalarımızı biz seçemiyoruz, bu sebeple bu durumu da sakın şanssızlık olarak görmeyin. Kendinizi geliştirmeye ve çocuklarınızı kendi doğrularınıza göre yetiştirin.
kim bilir belki sizin çocuklarınız da sizi yanlış bulacak
Biraz kalın derili olun, hayat bu kadar naifliğe yaşam imkanı vermiyor malesef. '' Ben buyum böyleyim, sen de busun böylesin ve bu konu tartışmaya kapalı. Birbirimizi bunlar yüzünden kırmamız çok saçma. '' deyin ve ağızları kapatın hiçbirşey yapamıyorsanız. Kendi içinize yönelin, zihninizi temizlemeye bakın, anneniz ve geniş aileniz ile çatışmak hiçbirinize fayda getirmeyecek.Böyle bir şeyi asla istemem.Annem kötü biri değil,hatta bahsetmeyi unutmuşum bence onlar da bizim gibi çatışmalar yaşıyor.Detaylarını yazmak isterdim de burada çok uygun olmayabilir.Mesela teyzem baş örtülüdür ama yaz tatilinde mayo giyiniyor ve erkek kuaföre gidiyor.Sanki içlerinde tutarsızlıklar var gibi ama bu sadece benim gözlemim tabii.
Değiştirmekten kastım alıştırmak gibi bir şey.
Onu asla suçlamıyorum.Kötü birisi değil o,benim tek suçladığım başkalarının bana aşıladıkladıyla bile baş edemeyen kendim.Başka hiçbir suçlu yok.Varsa da ben bilmiyorum.
Çocuklarım olursa ve becerebilirsem eğer,onlara sadece daha temiz bir kalp vermek istiyorum.Hep temiz kalmalarını sağlamak istiyorum.Kendi doğrularını bulsunlar istiyorum.
Uzayda mı yaşıyorsunuz siz?Keşke ‘empati’kurabilme yetisiyle yorum yapsaydınız diyorum.Psikolog falan mısın ?
Düşünce tarzını duyunca nutkum tutuldu.
Ailecek destek almanız lazım sizin yaw.
Kusura bakma tek dua ediyorum , inşallah evladım böyle bir ailenin içine düşmez.
Kimsenin inanışlarını değiştiremezsiniz ki. Siz kendi bildiğinizi yapmaya cesaretiniz varsa daha ne olsun..Bana da bu davranış şekli öyle geliyor yani tamam belki düşündüklerimiz elimizde değil ama bunun aksine inanıyormuş gibi davranmak kimseye bir şey kazandırmıyor aksine tüketiyordur herhalde
Doğru dürüst yazamamışım en başta ama şöyle söyleyeyim aslında onlarla tartışırken bile kendi bilinçaltımla tartışıyorum aslında.Biraz kalın derili olun, hayat bu kadar naifliğe yaşam imkanı vermiyor malesef. '' Ben buyum böyleyim, sen de busun böylesin ve bu konu tartışmaya kapalı. Birbirimizi bunlar yüzünden kırmamız çok saçma. '' deyin ve ağızları kapatın hiçbirşey yapamıyorsanız. Kendi içinize yönelin, zihninizi temizlemeye bakın, anneniz ve geniş aileniz ile çatışmak hiçbirinize fayda getirmeyecek.
Canım benim oluşmuş değer yargılarını atamazsın kaygılanırsın alışmış olduğun normlar dışınada çıkamazsın. Ufak desteğe intiyscın var. Her aklına geldiğinde “bunlar bana ait değil bunlar benim düşüncelerim değil desteklemiyorum” diyerek rahatlatabilir sin.Öncelikle bu biraz hassas bir konu ve böyle sosyal hele de tamamen kadınlardan oluşan bir platformda açılması doğru mu bilmiyorum.O yüzden kusura bakmayın ama açmak istedim çünkü bu kararmışlık sadece benim değil hepimizin yenmesi gereken bir şey.Tüm kadınların.Zaten birazdan kesin polemik çıkar ve konu kapanır.Böyle şeyleri sevmem,kusura bakmayın polemiğe sebep olabilirim biraz ama yazmazsam birine danışmazsam çatlayacağım.
Daha fazla uzatmayacağım,ben küçükken çok düşmanca bir zihniyetle yetiştirildim.Benim annem,akrabalarım kadın düşmanı cümleler kullanır.Annem açık giyinen kadınlara direkt f*hişe der.Hatta genel olarak kadınlara s*rtük der sebepsiz yere.Teyzelerim de öyledir.Kuzenim bir çocuktan hoşlandığı için o*spu demişlerdi,yakası biraz açık bir bluz hediye geldiğinde "Bunu k*rhanede mi giyeceksin" demişlerdi.O zaman 16-17 yaşındaydı kuzenim de.İşte böyle başka bir sürü şey.
Evlilik öncesi cinsel ilişkiye giren hatta cinsel ilişkiyi geçtim erkek arkadaşları olan kadınlara,kızlara "Onları ileride kimse beğenip almayacak bile" derler.
"Kadınların tek derdi erkekler ve seks" derler.
Evet bunları duymak hoşunuza gitmiyor ama ben 20 yıl bunlarla büyüdüm.Hala da bunlarla yaşıyorum.Her gün bu cümleleri duyuyorum.Ve şimdi de sizden yardım istiyorum.Ben bu düşünceleri hiç desteklemedim.Hep direndim.
Ama bilinçaltıma yerleşmişler,çıkmıyorlar.Özgür ve cesur kadınları düşününce içimi kötü hisler kaplıyor.Nasıl kötü hisler derseniz herkese ve her şeye karşı öfke gibi.Neden biz yalanlarla ve düşmanlıkla,psikolojik baskıyla büyüdük ? Ve ben niye diğer hemcinslerim gibi güçlü olup bu zihniyete ve dünyaya karşı olan sinir ve üzüntümden kurtulamadım ?
Bilinçaltı nasıl temizlenir? Siz etrafınızdaki karanlık zihniyetlerle nasıl başa çıktınız ? Herkes aşırı özgürlükçü ailelerde büyümemiştir herhalde burada.Bana da öğretin yoksa kalbim daha da kararacak.Çünkü büyük şehire taşındığımız için daha farklı hayatlar görüyoruz ve artık sürekli namus üzerinden aşağılama cümleleri duyuyorum.Eskisine göre sıklaştı.Sarılan genç bir çift gördüğümüzde "Nolur annem bir şey demesin nolur onları görmesin" diye içimden geçiriyorum.
Çünkü insani gördüğüm şeyleri aşağılayan bir kafa yapısının beynime soktuklarıyla gerçek düşüncelerimin kafamın içinde kavga etmesini istemiyorum artık.Ben kazanmak istiyorum,doğruluk kazansın istiyorum ama hep öfke ve kötülük kazanıyor sanırım çünkü sonunda ben hep mutsuz oluyorum.
Sizin de çoğunuzun ailelerinde böyle durumlar olmuştur.Nasıl aştınız nasıl yendiniz? Peki ya size aşılananlar nasıl çıktı beyninizden ?
Tekrar söylüyorum,bu herhangi bir kesimi ya da topluluğu aşağılayıcı bir yazı değil.Ben burada benden büyük ve tecrübeli hemcinslerime bilinçaltımın derinliklerini açtım ve onlardan yardım istiyorum.Açık açık sadece yardım istiyorum.Ha derseniz ki şu cümlende şunu demişsin gibi anladım,yanlış yapmışsın,o zaman düzeltir daha doğru ifade etmeye çalışırım.
Ben sadece içimi ve çevremi temizlemek istiyorum artık.Bilinçaltım pespembe olsun çiçek gibi.Özgürlüğü içselleştiremiyorum,ne kadar istesem de olmuyor.Bir türlü çok sıradan bir şeymiş gibi olamıyor benim için.Direkt gözümün önüne bana aktarılanlar geliyor.İçimde karanlık bir bulut oluşturmuşum git gide büyüyor.Nasıl gönderirim bu lanet şeyi kafamdan def olsun gitsin nolur ya.Psikoz mu geçiriyorum anlamadım ki.
Çok karışık olmuş ama anlamadığınız bir yer olursa lütfen bana sorun.Konu yanlış anlaşılmaya müsait çünkü.Ayrıca troll falan da kesinlikle değilim.Milleti birbirine düşürmek gibi bir amacım yok hatta polemik çıkmasın diye dua ediyorum şu an.
Teşekkür ederim.Annem gerçekten bunu hak ediyor.Ayrıca insanlarla inatlaşmak her zaman daha kötü sonuç veriyor kim haklı olursa olsun.annenenin ellerini tut iki elinle öpe öpe anlat...
bak de bende başkalarına göre senin bu söylediklerin gibiyim belki de,
lütfen insanları kıyafetlerine göre yargılama de
kalp güzelliğini anlat ama bunu ellerini öpe öpe anlat....
inatlaşarak yapma asla
"Bunlar benim düşüncelerim değil desteklemiyorum" aslında ne kadar basit ama etkili bir cümle..Canım benim oluşmuş değer yargılarını atamazsın kaygılanırsın alışmış olduğun normlar dışınada çıkamazsın. Ufak desteğe intiyscın var. Her aklına geldiğinde “bunlar bana ait değil bunlar benim düşüncelerim değil desteklemiyorum” diyerek rahatlatabilir sin.
Benim annemde babama hizmet ederek büyüttü bizi. Hala da kocana hizmet et der. Neden ben hizmetçimiyim ? Direndim ve tam tersiyim. Kocamda kaldırıcak masadan tabağını eve de yardım edicek. Malesef herkesin düşünceleri farklı siz destek alın
Öncelikle ailenizin her dediğini duymayın, onlarla asgari oranda iletişim kurun, merhaba, günaydın, nasılsın, iyi misin, naptın ne ettin vs. Bilinçaltınızdaki karanlığı beslemelerine izin vermeyin, içinize dönün uzaklaşmaya imkanınız yoksa, kendinizi hazırlayın, onların yanında zarar görmeden yaşayabilmek için. Aileden tam kopuş pek mümkün olamıyor, tek çözüm onlarla barışmak, ateşkes yapmak.Doğru dürüst yazamamışım en başta ama şöyle söyleyeyim aslında onlarla tartışırken bile kendi bilinçaltımla tartışıyorum aslında.
Bir yandan aile ve çevre yapım,bir yandan kendi düşüncelerim,bir yandan kontrol edemediğim hislerim,bir yandan da diğer insanların algıları derken hep kendimle savaş halindeyim.Yoksa aslında başkasıyla zerre kadar derdim yok.
İşte o içe yönelip zihin karmaşıklığı temizlemek nasıl olacak aslında o konuda yardım istemiştim de çok karışık oldu konu
Beni düşündüğünüz için sağ olun minnettar oldum gerçekten.Hakkınız ödenmez.Uzayda mı yaşıyorsunuz siz?Keşke ‘empati’kurabilme yetisiyle yorum yapsaydınız diyorum.
Hah işte şöyle söyleyeyim elit çevre dediğimiz insanlar bana garip hissettiriyor.Çok kompleks yapıyorum kafama takıyorum ve bazen olumsuz duygular hissediyorum özgür insanları görünce.(Sahip oldukları ellerinden gitsin tarzı bir şey değil ama öyle anlaşılmasın,iç burulması gibi diyebilirim) Direkt bana öğretilenler aklıma geliyor.Çatışma yaşanıyor bilincim ve bilinçaltımda.Yardım istediğim konu aslında buydu.Aileni ve çevreni değiştiremezsin.
Hepimiz ailemizle fikir çatışmaları yaşıyoruz bu konuda değil belki ama başka başka konularda
Sen mümkün olduğunca onların dediklerini duyma , kendine elit çevreden arkadaşlar seç , oku bilgilen kültürlerin daha çok öğren
Kimseyi de takma
Çocukluğumuzda oluşur aslında benliğimiz. Biz engel olamayız anne babalarımız doğrularını yanlışlarını alırız. Bilinçaltına yerleşir. Siz ne kadar öyle olmayacağım desenizde bir yerlerde puzzle birleşir ve o düşündelere kapılırsınız malesef kader motifidir bu."Bunlar benim düşüncelerim değil desteklemiyorum" aslında ne kadar basit ama etkili bir cümle..
Bunu ben de kendime söylüyorum arada.Ama herhalde zihnim benimle uğraşmayı seviyor.
Hepimiz bizden daha iyi imkanlara sahip kişileri görünceHah işte şöyle söyleyeyim elit çevre dediğimiz insanlar bana garip hissettiriyor.Çok kompleks yapıyorum kafama takıyorum ve bazen olumsuz duygular hissediyorum özgür insanları görünce.(Sahip oldukları ellerinden gitsin tarzı bir şey değil ama öyle anlaşılmasın,iç burulması gibi diyebilirim) Direkt bana öğretilenler aklıma geliyor.Çatışma yaşanıyor bilincim ve bilinçaltımda.Yardım istediğim konu aslında buydu.
Gerçekmiş demek kader motifi,çok ilginç gerçekten.Ben de kapılmamayı denerim.Çocukluğumuzda oluşur aslında benliğimiz. Biz engel olamayız anne babalarımız doğrularını yanlışlarını alırız. Bilinçaltına yerleşir. Siz ne kadar öyle olmayacağım desenizde bir yerlerde puzzle birleşir ve o düşündelere kapılırsınız malesef kader motifidir bu.
Annem babam 5 dakika geç kalsa panik yapar arardı gelmedi alla all derdi. Amcamlarla gezmeye gittiğimizde benimke ilgilenmiyorsun derdi. Eleşitirirdi babami ve sürekli fedakarlık yapardı. Evlendim ne mi oldu ? Anneme yanlış yapıyorsun dememe rağmen aynısını yaptım. Eşimi sürekli eleştirdim benimle ilgilenmiyorsun dedim geç kaldığında hemen yazdım ve kendimden çok fedakarlık yaptım. Eşim babam gibi tepki vermeye başladı. Abim dürttü beni. Annem gibi yapıyorsun kendine gel dedi. Zamanla toparladım. Kendime heğ diyorum bunlar senin düşüncelerin değil doğru değil sen kendi doğrularına göre hareket ediceksin sorun yok iyisin korkma diyorum hep. Deneyin.
Karşı tarafın söylediği her cümle yerleşir bizi. Dert dinlerkende çok dikkat etmek gerekir mesela. Farkında olmadan olayları kodlarız onlara yorum yaparken frekanslarına girriz bilinçaltı çok farklı. Bir akşam eşim beni almaya gelemedi bi misafirliğe gittiler ailecek normalde her akşam almaya gelir. Babamda ilgisiz bi adamdır annemle ilgilenmez ailesiyle ilgilenir. Annemle konuşuyorum bana ne dedi biliyormusunz “ kızım alışmasın başka yere gitmeye seni almaya neden gelmedi “ ? Kız ben o gazla kavga edicektim yaGerçekmiş demek kader motifi,çok ilginç gerçekten.Ben de kapılmamayı denerim.
Hadi bakalım umarım,teşekkür ederimKarşı tarafın söylediği her cümle yerleşir bizi. Dert dinlerkende çok dikkat etmek gerekir mesela. Farkında olmadan olayları kodlarız onlara yorum yaparken frekanslarına girriz bilinçaltı çok farklı. Bir akşam eşim beni almaya gelemedi bi misafirliğe gittiler ailecek normalde her akşam almaya gelir. Babamda ilgisiz bi adamdır annemle ilgilenmez ailesiyle ilgilenir. Annemle konuşuyorum bana ne dedi biliyormusunz “ kızım alışmasın başka yere gitmeye seni almaya neden gelmedi “ ? Kız ben o gazla kavga edicektim yadurdum dedim sakin ol bu senin düşüncen değil eşin baban değil. İlk kez oldu laf yapmamalısın. Çok zorlandım ama ben başardım. Siz de başarırsınız
İsteyen istediğini düşünebilir . Yani kimse ben istemedikçe beni degistiremeyecegi gibi ben de kismeyi benden yardım istemedikçe değiştiremem. Ben sadece kendimden sorumluyum. Yıllar içinde bu bilince geldim.Peki bu arada annenizin ya da arkadaşlarınızın da iç dünyasının benim gibi olduğunu öğrenseniz ne düşünürsünüz ? Sadece merak ettiğim için soruyorum.
Gerçi sizinkileri kafa yapısı benimkinden farklıymış.Ben o düşünce tarzına katılmıyorum ve katılmadım da hiç.
Bana demediler hayat kadınını,başka kızlara veya kadınlara diyorlar.Ama işte benim normal gördüğüm şeyleri yaptıkları için.Aynısını ben yapsam engellemeye çalışıyorlar ama artık yavaş yavaş alıştıra alıştıra yapıyorum.Onlar da eskisi kadar katı olmayı bırakıyorlar.Ama başka kızlara yine aynı şeyleri diyorlar çoğu zaman.İsteyen istediğini düşünebilir . Yani kimse ben istemedikçe beni degistiremeyecegi gibi ben de kismeyi benden yardım istemedikçe değiştiremem. Ben sadece kendimden sorumluyum. Yıllar içinde bu bilince geldim.
Kimsenin gözüne sokmadan kendi hayatimi yaşıyorum. Ama asla da birinin benim hayatıma burnunu sokmasina izin vermiyorum.
Mesela benim annem için alkol büyük bir olay, hiç hoşuna gitmeyen bir şey. Benimse sıcak yaz günlerinde en sevdiğim sahilde bira içip öküz gibi güneş altında uyumak. Annem sevmiyor diye sevdiğim bri şeyi içmeyecek değilim. Ama ona saygı duyduğum için genelde eve sokmuyorum, buzdolabına falan bira atmıyorum. Ayrıca onun dini hassasiyetini bildiğim için evdeki bardaklarla şarap içmiyorum, kendi minik bardaklarim var odamda duran.
Böyle böyle seyler...ya da ananem için erkekle sinemaya gitmek bile kötü bir şey. O böyle görmüş, ne yapayım? Dolu dolu bir aşk hayatim var, flört etmeyi de severim. Ama bunu onun gözüne sokmuyorum, evleneceğim insan olmadıkça da kimseden bahsetmeyecegim. Neden? Çünkü neden bahsedeyim? Sevgilimle gideceğim tatilden bahsedeceğim tonla arkadaşım varken neden ananeme bahsedeyim??
Kör göze parmak sokmak gibi:) yani ne gerek var???? Herşeyimi herkesle paylaşmak zorunda değilim .
Bu arada annem hayatımdan atamayacagim bir insan. Ananem öyle değil ama onu da seviyorum diye atmak istemem. Ama hayatımda sevmediğim, bana hakaret edebilme hakkını kendinde gören, kafasını duvarlara sürtmek istediğim insanlarla olabildiği kadar az iletişim kuruyorum
Bunlar herkes olabilir, dayı , kuzen ,arkadaş vs... Yani teyzeniz yeğenine mesela hayat kadını yakıştırması yapmış.
Eee, yeğeni hala neden teyze diyip yüzüne bakıyor,evine oturmaya gdiiyor?? Ya da sen sana yapılan çirkin ithamlardan sonra neden tekrar tekrar hakaretlerin duymak için onlarla buluşuyorsun???
Dayım sırf asla onaylamayacagim bir şey yaptı diye(bana karşı değil) evimden kovmustum, hem de daha lise öğrencisiydim. Sonrasında da özür dileyene kadar bir on sene falan asla konuşmadım.
Sizin konu daha beter, Biri bana hayat kadını yakıştırması yapacak, evimden içeri giremez. Hadi diyelim ailem onu haklı buldu, girdi, ben odamdan cikip ona hoş geldin demem.
Senin yüzüne o... Demisler, Yarabbi Şükür der gibi hala o insanların yuzune gülmeye , sohbet etmeye , çay ikram etmeye devam edersen yarın bir gün başka şeyler de derler. Neden demesinler ki?
Kendine saygısı olan o lafı kendine dedirtmez , hadi dedi, kendi ayıbı. Ama ikinci kere böyle bri şeyi duymaz çünkü iletişimde olmaz.
Bizim insanimiz iletişim kurmayı bilmiyor kesinlikle..iletişim kurmayı bilmediği gibi iletişimi kesmeyi de bilmiyor. Birbirinden gram haz etmeyen insanlar birbirinin evinden cikmiyor,sonra dolup dolup daha da mutsuz insan oluyorlar..
Bu döngüden çıkmak ellerinde.. o da görüşmemek. Zor bir şey değil. Gelince odandan cikma,onlar bir şey derse göz devir , asla onlara misafirlige gitme. Gerekirse bayramlarda düğünlerde evde dur ama gitme yani. Ailen de ne kadar seni zorlayabilir ki? Çok mu ısrar ediyorlar? Adetimin ilk günü ,sıcak su torbasina sarılıp uyucam de, geç . Bahanen mi yok????