Öncelikle bu biraz hassas bir konu ve böyle sosyal hele de tamamen kadınlardan oluşan bir platformda açılması doğru mu bilmiyorum.O yüzden kusura bakmayın ama açmak istedim çünkü bu kararmışlık sadece benim değil hepimizin yenmesi gereken bir şey.Tüm kadınların.Zaten birazdan kesin polemik çıkar ve konu kapanır.Böyle şeyleri sevmem,kusura bakmayın polemiğe sebep olabilirim biraz ama yazmazsam birine danışmazsam çatlayacağım.
Daha fazla uzatmayacağım,ben küçükken çok düşmanca bir zihniyetle yetiştirildim.Benim annem,akrabalarım kadın düşmanı cümleler kullanır.Annem açık giyinen kadınlara direkt f*hişe der.Hatta genel olarak kadınlara s*rtük der sebepsiz yere.Teyzelerim de öyledir.Kuzenim bir çocuktan hoşlandığı için o*spu demişlerdi,yakası biraz açık bir bluz hediye geldiğinde "Bunu k*rhanede mi giyeceksin" demişlerdi.O zaman 16-17 yaşındaydı kuzenim de.İşte böyle başka bir sürü şey.
Evlilik öncesi cinsel ilişkiye giren hatta cinsel ilişkiyi geçtim erkek arkadaşları olan kadınlara,kızlara "Onları ileride kimse beğenip almayacak bile" derler.
"Kadınların tek derdi erkekler ve seks" derler.
Evet bunları duymak hoşunuza gitmiyor ama ben 20 yıl bunlarla büyüdüm.Hala da bunlarla yaşıyorum.Her gün bu cümleleri duyuyorum.Ve şimdi de sizden yardım istiyorum.Ben bu düşünceleri hiç desteklemedim.Hep direndim.
Ama bilinçaltıma yerleşmişler,çıkmıyorlar.Özgür ve cesur kadınları düşününce içimi kötü hisler kaplıyor.Nasıl kötü hisler derseniz herkese ve her şeye karşı öfke gibi.Neden biz yalanlarla ve düşmanlıkla,psikolojik baskıyla büyüdük ? Ve ben niye diğer hemcinslerim gibi güçlü olup bu zihniyete ve dünyaya karşı olan sinir ve üzüntümden kurtulamadım ?
Bilinçaltı nasıl temizlenir? Siz etrafınızdaki karanlık zihniyetlerle nasıl başa çıktınız ? Herkes aşırı özgürlükçü ailelerde büyümemiştir herhalde burada.Bana da öğretin yoksa kalbim daha da kararacak.Çünkü büyük şehire taşındığımız için daha farklı hayatlar görüyoruz ve artık sürekli namus üzerinden aşağılama cümleleri duyuyorum.Eskisine göre sıklaştı.Sarılan genç bir çift gördüğümüzde "Nolur annem bir şey demesin nolur onları görmesin" diye içimden geçiriyorum.
Çünkü insani gördüğüm şeyleri aşağılayan bir kafa yapısının beynime soktuklarıyla gerçek düşüncelerimin kafamın içinde kavga etmesini istemiyorum artık.Ben kazanmak istiyorum,doğruluk kazansın istiyorum ama hep öfke ve kötülük kazanıyor sanırım çünkü sonunda ben hep mutsuz oluyorum.
Sizin de çoğunuzun ailelerinde böyle durumlar olmuştur.Nasıl aştınız nasıl yendiniz? Peki ya size aşılananlar nasıl çıktı beyninizden ?
Tekrar söylüyorum,bu herhangi bir kesimi ya da topluluğu aşağılayıcı bir yazı değil.Ben burada benden büyük ve tecrübeli hemcinslerime bilinçaltımın derinliklerini açtım ve onlardan yardım istiyorum.Açık açık sadece yardım istiyorum.Ha derseniz ki şu cümlende şunu demişsin gibi anladım,yanlış yapmışsın,o zaman düzeltir daha doğru ifade etmeye çalışırım.
Ben sadece içimi ve çevremi temizlemek istiyorum artık.Bilinçaltım pespembe olsun çiçek gibi.Özgürlüğü içselleştiremiyorum,ne kadar istesem de olmuyor.Bir türlü çok sıradan bir şeymiş gibi olamıyor benim için.Direkt gözümün önüne bana aktarılanlar geliyor.İçimde karanlık bir bulut oluşturmuşum git gide büyüyor.Nasıl gönderirim bu lanet şeyi kafamdan def olsun gitsin nolur ya.Psikoz mu geçiriyorum anlamadım ki.
Çok karışık olmuş ama anlamadığınız bir yer olursa lütfen bana sorun.Konu yanlış anlaşılmaya müsait çünkü.Ayrıca troll falan da kesinlikle değilim.Milleti birbirine düşürmek gibi bir amacım yok hatta polemik çıkmasın diye dua ediyorum şu an.