Kadınları aşağılayan çevre ve zihniyet

Öncelikle bu biraz hassas bir konu ve böyle sosyal hele de tamamen kadınlardan oluşan bir platformda açılması doğru mu bilmiyorum.O yüzden kusura bakmayın ama açmak istedim çünkü bu kararmışlık sadece benim değil hepimizin yenmesi gereken bir şey.Tüm kadınların.Zaten birazdan kesin polemik çıkar ve konu kapanır.Böyle şeyleri sevmem,kusura bakmayın polemiğe sebep olabilirim biraz ama yazmazsam birine danışmazsam çatlayacağım.
Daha fazla uzatmayacağım,ben küçükken çok düşmanca bir zihniyetle yetiştirildim.Benim annem,akrabalarım kadın düşmanı cümleler kullanır.Annem açık giyinen kadınlara direkt f*hişe der.Hatta genel olarak kadınlara s*rtük der sebepsiz yere.Teyzelerim de öyledir.Kuzenim bir çocuktan hoşlandığı için o*spu demişlerdi,yakası biraz açık bir bluz hediye geldiğinde "Bunu k*rhanede mi giyeceksin" demişlerdi.O zaman 16-17 yaşındaydı kuzenim de.İşte böyle başka bir sürü şey.
Evlilik öncesi cinsel ilişkiye giren hatta cinsel ilişkiyi geçtim erkek arkadaşları olan kadınlara,kızlara "Onları ileride kimse beğenip almayacak bile" derler.
"Kadınların tek derdi erkekler ve seks" derler.
Evet bunları duymak hoşunuza gitmiyor ama ben 20 yıl bunlarla büyüdüm.Hala da bunlarla yaşıyorum.Her gün bu cümleleri duyuyorum.Ve şimdi de sizden yardım istiyorum.Ben bu düşünceleri hiç desteklemedim.Hep direndim.
Ama bilinçaltıma yerleşmişler,çıkmıyorlar.Özgür ve cesur kadınları düşününce içimi kötü hisler kaplıyor.Nasıl kötü hisler derseniz herkese ve her şeye karşı öfke gibi.Neden biz yalanlarla ve düşmanlıkla,psikolojik baskıyla büyüdük ? Ve ben niye diğer hemcinslerim gibi güçlü olup bu zihniyete ve dünyaya karşı olan sinir ve üzüntümden kurtulamadım ?
Bilinçaltı nasıl temizlenir? Siz etrafınızdaki karanlık zihniyetlerle nasıl başa çıktınız ? Herkes aşırı özgürlükçü ailelerde büyümemiştir herhalde burada.Bana da öğretin yoksa kalbim daha da kararacak.Çünkü büyük şehire taşındığımız için daha farklı hayatlar görüyoruz ve artık sürekli namus üzerinden aşağılama cümleleri duyuyorum.Eskisine göre sıklaştı.Sarılan genç bir çift gördüğümüzde "Nolur annem bir şey demesin nolur onları görmesin" diye içimden geçiriyorum.
Çünkü insani gördüğüm şeyleri aşağılayan bir kafa yapısının beynime soktuklarıyla gerçek düşüncelerimin kafamın içinde kavga etmesini istemiyorum artık.Ben kazanmak istiyorum,doğruluk kazansın istiyorum ama hep öfke ve kötülük kazanıyor sanırım çünkü sonunda ben hep mutsuz oluyorum.
Sizin de çoğunuzun ailelerinde böyle durumlar olmuştur.Nasıl aştınız nasıl yendiniz? Peki ya size aşılananlar nasıl çıktı beyninizden ?

Tekrar söylüyorum,bu herhangi bir kesimi ya da topluluğu aşağılayıcı bir yazı değil.Ben burada benden büyük ve tecrübeli hemcinslerime bilinçaltımın derinliklerini açtım ve onlardan yardım istiyorum.Açık açık sadece yardım istiyorum.Ha derseniz ki şu cümlende şunu demişsin gibi anladım,yanlış yapmışsın,o zaman düzeltir daha doğru ifade etmeye çalışırım.
Ben sadece içimi ve çevremi temizlemek istiyorum artık.Bilinçaltım pespembe olsun çiçek gibi.Özgürlüğü içselleştiremiyorum,ne kadar istesem de olmuyor.Bir türlü çok sıradan bir şeymiş gibi olamıyor benim için.Direkt gözümün önüne bana aktarılanlar geliyor.İçimde karanlık bir bulut oluşturmuşum git gide büyüyor.Nasıl gönderirim bu lanet şeyi kafamdan def olsun gitsin nolur ya.Psikoz mu geçiriyorum anlamadım ki.

Çok karışık olmuş ama anlamadığınız bir yer olursa lütfen bana sorun.Konu yanlış anlaşılmaya müsait çünkü.Ayrıca troll falan da kesinlikle değilim.Milleti birbirine düşürmek gibi bir amacım yok hatta polemik çıkmasın diye dua ediyorum şu an.
Merhaba, güzel bir noktaya değinmişsiniz aslinda... Kim istemez dediğiniz gibi bilinçaltı arınsın, çiçekler açsın. Tahammülünüz bu yaşta kalmadıysa, hiç olmaZsa ileri yaşa taşımamis olursunuz. Ben de ailemde baZi değişmez kalıpları kabullenemiyorum. Babamın değişmesine zerre ihtimal vermiyorum mesela. Psikologa dahi gittim, dayanamadığımdan. Uzman yardımını deneyin, faydalı olacaktır,tek başınıza başa cikabilecek durumda gözükmüyorsunuz.
 
Milleti birbirine düşürecek bir konu değil. Aileniz toplu bir psikolojik sıkıntı içinde belli ki. Ve ya fazla cahil insanların giyimlerin görüntülerinden başka uğraşacaklari başka bir konuları yok.
Siz bunun hatalı olduğunu düşünüyorsanız onların yaptığını yapmayacaksınız.
Muhafazakar bir ailede büyüdüm. Fakat ailemin geneli için söylüyorum. Tam tesetturlusunden göbeği açık giyene kadar var. Bizde kimse kimsenin nasil olduğu ile ilgilenmiyor. Cidden bazen aileme kizsam da ( bambaşka konularda) burada ki konuları görünce bize verilen her konuda ki özgürlüğe hayran kalıyorum.
Eskiden biz de bayağı kısıtlanırdık ama şimdi artık ben kendi adıma konuşayım alıştırmaya başladım.Saygı duymuyorlar muhtemelen ama en azından müdahale etmemeleri gerektiğini anlamalarını sağladım ya da onlar kendileri anladı.Tabii hala bazı sorunlar olabiliyor da onları da görmezden geliyorum artık.Sadece kendi içimde tutsak ediyorum sanki kendimi.
 
Merhaba, güzel bir noktaya değinmişsiniz aslinda... Kim istemez dediğiniz gibi bilinçaltı arınsın, çiçekler açsın. Tahammülünüz bu yaşta kalmadıysa, hiç olmaZsa ileri yaşa taşımamis olursunuz. Ben de ailemde baZi değişmez kalıpları kabullenemiyorum. Babamın değişmesine zerre ihtimal vermiyorum mesela. Psikologa dahi gittim, dayanamadığımdan. Uzman yardımını deneyin, faydalı olacaktır,tek başınıza başa cikabilecek durumda gözükmüyorsunuz.
Çıkabilirim aslında ama yardıma ihtiyacı olan asıl benim
 
Kac yasindasin ne is yapiyorsun? Bence normal soylemler degil, psikolojik destek almasi gereken annen… ama emin ol anormal oldugunu kabul etmez.. bence mesafeni koy
 
Bu arada annemi de değiştirmeye çalışıyorum.Çünkü onu iyileştirirsem ben de iyileşirim diye düşünüyorum.

Bunu yapmak çok zor canım. Zaten dediklerinin yanlış olduğunun farkındasin, etkilenmemeyi öğrenmeye çalışmalısın. Aslında içten içe sana kendinden nefret etmeyi aşılamislar. Ama özgürlükçü ama değil turkiyede yaşayan kadınlar olarak hepimiz az çok kendimizden nefret etmeyi icsellestirdik kadın düşmanı bir toplumda, bazılarımız daha az, bazılarımız daha çok. Eminim kadınların çoğunluğunda senin bilinç altında olan düşüncelerden birazı vardır. Ve çoğumuz da her gün kendimize güvenmeyi kendimizi sevmeyi tekrar tekrar öğreniyoruz. Bunun çözümü ekonomik özgürlük ve kendine güzel bir yaşam kurmak ve bunu hemen yapamasan da şimdiden ailenin dediklerinin yanlış olduğunu hep kendine hatırlatmak ve seni üzmelerine izin vermemek.
 
Ailenizin bu konuda ne düşündüğü, yargıları şu saaten sonra ki değişimleri sizin için ne kadar önemli?
Öncelikle bunu sorun kendinize.
Değiştiremeyeceğiniz şeyler için çaba göstermeniz sizin düşüncelerinize, değerlerinize ne katacak?
Siz kendinizden, bakış açınızdan mesulsünüz.
Orayı netleştirdiğinizde yanlış olduğunu bildiğiniz düşünceler, söylemler daha basit ve anlamsız gelecek emin olun.
 
Kac yasindasin ne is yapiyorsun? Bence normal soylemler degil, psikolojik destek almasi gereken annen… ama emin ol anormal oldugunu kabul etmez.. bence mesafeni koy
Öyle görmüşler zamanında yani doğrusunun bu olduğuna inanıyorlar tamamen yetiştirilme tarzı.Hatta benimkiler diğer akrabalarla kıyaslayınca kendilerini bayağı bir geliştirmişler.Sadece bazı tatsız ön yargılar.Ama işte onlar bana da aşılandı zamanında ve korkutuyor beni bu durum.
 
Namustan bahsedip duranda namus yoktur derler.
Benim ailemde de bu tarz herkesi yargılayan kişiler vardı. Onların geçmişlerini araştırdığımda şok oldum, yargıladıkları şeylerden daha gariplerini yapmışlardı, aslında yargıladıkları kendileriydi, maske takmış ve maske düşmesin diye karşıdakilere saldırıyorlardı.
 
X