Günlük..
Dün gece çok canım yandı güllüğüm.
Öyle yandı öyle yandı ki göğsüme alev topu indi de orada konakladı sanki..
Taşıyamıyorum ben hala.
Gerçeklerin ağırlığını taşıyamıyorum.
Bir yanım geçsin artık, bitsin bu işkence diye isterken, diğer yanım isyan edercesine kabul edemiyor vaziyeti.
Öyle bağladı ki beni kendisine.
Bazen deliler gibi kızıyorum O'na.
Onca umudu verdi bana diyorum.
Sonra dönüp kendime 'kızma O'na, O senin biriciğin' diyorum.
Beni Allah O'nunla mı koruyor ne yapıyorsa artık...
Dinleyip dinleyip ağlıyorum aynı şeyi.
O'nun yüzünden mi O'nun için mi yoksa kendim için mi bilmiyorum kabullendim bazı şeyleri günlük.
Kadının dedikleri kabul ettim.
Red etsem çıkış yolum ne olacaktı ki söyle bana?
Çok fena doluyum güllüğüm, öyle doluyum ki ansızın bir lodosun ardından patlayacak yağmur gibiyim...