Günlük günaydın...
bugün çok yorgun hissediyorum,zaten işe yorgun gelmekten nefret ediyorum...
trafik başlı başına yoruyor zaten...
cumartesi günü harika bir kahvaltı yapıp,kızım ve eşimle biraz sohbet ettikten sonra,
annemlere gidelim dedim...malum dersanelerde tatildi ya...
neyse hazırlandık,arabaya bindik ve ben birden AVM 'ye de uğrayalım dedim,
yolda tekrar fikir değiştirdim,dönelim,direk annemlere gidelim dedim,
tam döndük,yolumuzda yavaş yavaş giderken,arkadan çok süratli bir ses geldi ve ben ,kızım ve eşim
arabada aşırı derecede sarsıldık,ben kafamı çok kötü vurdum koltuğa,
Allahtan emniyet kemerimizi arabaya biner binmez takarız,
eğer kemeri takmamış olsaydık,o hızla ya camdan uçardık öne doğru,
ya da aracın içinde bir yerlerimiz kırılırdı...
şok içinde kızıma baktım iyi,eşimle birlikte hemen araçtan indik ama
ellerim nasıl titriyor,ayakta duramıyorum,neyse bize vuran araçtan inen iki genç delikanlı,
yani beni sinirlendiren hem kural gereği asli kusur işliyor hemde suç bizde değil diyor,
anlamıyorum bu insanları,patronlarını çağırdılar,adam geldi vaktı ve fırçaladı çocukları,
o durumda onlara bile üzüldüm inanın..inşallah patronları arabayı vuran çocuğun işine son vermez...
uzattım biraz ama günlük kazanın büyüğü küçüğü elbette oluyor ama
bizler üzerimize düşeni yapmak zorundayız..Lütfen kısa veya uzun mesafe olsun,
arabanıza biner binmez emniyet kemerlerinizi takın...
işte böyle günlük,anlık yaşıyoruz hayatı...
Allah hepimizi korusun...
sayfaların bol,yazanların çok olsun...