ben hala iş yerindeyim.
hala diyorum sanki başka günlerden bi farkı varmış gibi.
hayatım hep yavaş ve temkinli gidiyor,hep aynı.
erken çıktığın yada haftasonu tatil olan bir işim olmadı.
bazen düşünüyorum 27 sene.
ne çabuk geçmiş.
daha iyisini yapabilir miydim,gücüm yeter miydi,olduğum yere layık mıyım?
bilmiyorum istemiyorumda aslında kafa yormak.
yorgunum çünkü...
karmakarışık herşey...
o nasıl acaba.
aslında omuzlarım hafifledi biliyor musun.
eziliyordum,korkuyordum,bilmiyordum.
aşka kşmka hariicinde herşeyi yaşıyordum.
o yüzden şimdi bomboşum,anlatmanın mümkün olmadığı bir halde..