günlük bir şey daha ekleyesim geldi, ama deminki mesajım çok uzun diye ikinci yazıyı yazıyorum.
bu hastalık boyutundaki tutku nasıl geçer belki bilen birileri vardır dedim,
niye dersen?
dün maç seyrediyordum.
devre arasında bilgisayara geldim.
O'nun facebook'una baktım.
kızın bir tanesi; "ay kusura bakmayın işte sakın gülmeyin bana ama o her akşam izlediğim televizyondaki adam siz misiniz? komik oldu ama noolur gülmeyin yaa"
benzeri bir yorum yazmış.
yorumu gördüm,
kıza mı saysam ağzıma geleni dedim,
yok dedim saymayım,haddime değil.
benimkine bi mesaj attım,
"genç kızların sevgilisi"başlığı altında; ne şirin msj atmış dimi kız,seni tavlamaya da çalışır bu! yazdım.
(ama kıskançlığım had safhada ona karşı., )
ve o da bunun farkında,
eskileri hiç kıskanmadığımı bilir, "bi beni kiskanıyosun zaten,suçum neyse" diye espri yapar.
herneyse işte.. mesajı ona gönderip salona maça gittim geri,
annem şey dedi:
"sana bir şey olmuş,nette bir şey mi gördün?" dedi
-üf anne ağzımdan laf almaya çalışma bişi yok,dedim.
"princess nolur bi kalk,aynaya bak mosmorsun",dedi,
-kalktım baktım, evet aynen mosmordum, gözlerimden ateş çıkıyodu.
kendimden korktum. kendimi bu kadar kontrolsüz bulmamıştım uzun zamandır.
ve kıskandığım şey de o kadar basit bir şey ki.
adamın bi günahı yok,
kız desen ufak bi kız şirinlik yapmaya çalışmış,
ama ben çıldırdım.
bunu yazarken bile kıskanıyorum ya.
niye ben böyle kontrolsüzüm. naapsam yeniden resim yapmaya falan mı başlasam?
deli gibi spor yapsam hayatımı başka aktivitelerle geçirsem falan..
korkuyorum vallahi kendimden.