merhaba günlükcümm..
dün nasil bi gündü inan hala soktayim..arkadaslar geldiler 8-9 ay kadar uzun bi süreden sonra..
yaklasik 5 defa ekildik,kabul edilmedik,bulusmaya gittik son anda gelmediler falan filan derken size geliyoruz diye aradilar cumartesi..esimde kabul etmis dogal olarak..hazirlandim,ama ne hazirlanma..en sevdikleri seyleri yaptim,saatlerce kendimi parcaladim..son dakika aradilar yine gec gelicez diye..esim yatiyami gelecekler,kabul etmiyorum diye sinirlensede ben yatistirdim yine..
saat 10 gibi geldiler(6da bizdelerdi güya ve esimle basbasa oldugumuz tek günümüzde tüm gün ziyan oldu)
girdiklerinde ben yine herzamnki nesemle karsiladim ikisinide,ama bi gariplik vardi yani anlatamam ama tuhaf bisey..mutfaga gectik,herzamanki olagan sohbetleri yapmak icin..bekliyorumki eski can arkadasim olacak karsimda..konusmaya baslamasiyla bendeki hayalkirikliklari basladi..
o cok candan,gezmeyi tozmayi cok seven ama bir o kadarda mütevazi arkadasim gitmis yerine kendini olagan üstü göstermeye calisan,asiri abartan,sik sik ben dünyanin en güzeliyim,esim pesimde pervane,ay sekerim onu yemem ben,bundan koyma,sunu söyle yaptik,buna su kadar para döktüm diye saatlerce övünen,kompleksleri olan,hic konusu yokken konuyu sürekli satafata,lükse getiren biri olmus..
bize hayirli olsun diye gelmislerdi ama dil ucuyla dedi-demedi..konu ondan kendi almak istediklerine gecti..inan hic agzimi acmadim,daha güzeli sizin olsun,insallah yaparsin canim diyebildim sadece..
o anda ona karsi iyimser,her hatasini kapatmaya calisan,konusmaktan zevk alan cucu gitti..kabus gibiydi..gözümdeki perdeler kalkmis bu uzun zaman icinde...
gitsinler diye saate baktim Allah biliyor..bi insan neden bu kadar degisir,olmayan seyleri var gibi göstermeye calisir ve neden oldugu gibi görünmeyi secmez günlük?hani ne yasadiklarini,ne sartlarda yasadiklarini en iyi biz biliyoruz,bunu bile bile nasil bir sacmalik,cocukluktur bu anlamis degilim..sesimi cikarmadim,bozmadim ve cevap vermedim onu iyice anlamak icin..
icerde oturmaya gittigimizde esimde cogunu duydu ve gittiklerinde birbirimizin gözlerine bakabildik sadece..aslinda esimin en samimi arkadasiydi ama bircok hatasi,gercekten ayip denilecek hatalari olmustu ama esim yine herzaman yardim etti,bunlari anlatmak istemiyorum ama en zor,en sancili anlarinda geri dönüsünü istemedigimiz,beklemedigimiz büyük yardimlari oldu esimin ona..ne bi tesekkür,ne bi saygi..hicbirini görmedik,bi hal hatir sormaya bile aranmadi esim,sadece para istediklerinde ariyordu esimi..biz ve bizim gibi bi sürü arkadas daha var ayni kaziklari yiyen..onlar görüsmüyorlar bu ciftle..ya biz bisey beklemdikki,cebimizdeki son kurusa kadar onlara verirken onlar bizi tatillerden ariyorlardi,yine ses cikarmadik..ne diyebilirsinki,hep yuttuk..ki esimin beklentisi gercekten arada sadece naber nasilsin diye sorulmakti...of offff
uzun oldu günlük ama paylasmam gerekiyordu,cünkü gercekten insanlari tanidikca biraz daha büyüdügümü farkediyorum..inan onu kaybettigime üzülmedim,insanlari tanidigima sevindim..
ne garip bi hayat demi...inan hala soktayim...bir devirde böylelikle kapanmis oldu benim icin..esim icin coktan kapanmisti ama ayakta tutan sey benim israrlarim ve ilimli düsüncelerimdi..dün aksam onlara dair hersey ikimiz icinde bitti günlük...