Bu gün hiç bayrammış gibi hissetmedim. Dedim ya gönlümün bayramları şenliği sönmüş. Hastayım hala, önemli de birşey yok ha, hergün kusuyorum o kadar iğrencim biliyorum :lepi: Çocuklar geldi sürekli, şeker almış hazırlamıştım,her zil çalışında şekerle açtım kapıyı, bazıları avuçla aldılar, bazıları birtane alıyordu ben diğerlerinden de almalarını söyledim.
Sonra uyudum, zil çaldı birkaç kez ama uyuyabildim. Kalktığımda şekerler iyice azalmıştı eşimde çocuklara şeker vermeyi ihmal etmemiş :) Tekrar doldurmak lazım.
İçimden kimsenin bayramını kutlamak gelmedi. Annemi aradım, ablam beni aradı, bir tek ablamla konuştuğumda strese girmiyorum. Bir otelde değerlendiriyor bayram tatilini canım ablam, yeğenlerimle birlikte, bir dahaki sefere umarım birlikte oluruz. Çok istedi yanına gitmemi.
Akşam kayınvalidemlere gideceğiz rutin yaptığımız birşey bazı akşamlar oradayız.
Evim aylardır kolilenmiş, halılar kaldırılmış halde. Her an gitmeye hazırız. Hala belirsizlik var ve bu beni yoruyor.
Yine de hayat devam ediyor ve istesekte istemesekte zorluklara göğüs germek zorundayız.
Kendimizi bırakmayacağız, zaten istesekte bırakamayız ki kaydirigubbakcemile
Bayram hiçbir zaman eskisi gibi olmayacak. Çünkü büyüdük.
Çocukken her güne ayrı giysi ayarlardık ablamla, el öperdik, harçlık verilirse annemize götürürdük. Herşeye rağmen bayramlar güzeldi. Ya da güzel olan çocuk olmaktı.
Ah anladım şimdi, içimdeki çocuk bu aralar saklanmış da ondan bu haldeyim. Çık bakayım ortaya, yaramaz çocuk çık kaydirigubbakcemile saklanbaç oyunu güçsüz düşürüyor beni.