Günlük bir değişiklik olmazsa Ankara'ya yerleşeceğiz.Yalnız bir kaç ay ayrı kalabiliriz prensimle .Önce prensim gidip orada işin durumuna göre yerleşme kararı alacak. Sırasıyla ev tutma filan. Ben o arada annemin ve ablamın yanına gideceğim güya.
Şimdi herşeyi bıraktım da kediciklerimi nasıl şehirden şehire götüreceğim onu düşünüyorum. Malum araba yok artık.
Otobüs yolculuğu bebeklerimi çok hırpalar. Kara kara düşünüyorum . Çare arıyorum.
Yine at gitsin,nasıl olsa yine bulursun başka kedi, gibi tekliflerle çıldırıyorum.
Anlatamıyorum, kimse anlamıyor. Geceler boyu uykusuz kaldığım, üzüldüğüm , ağladığım, yemeyip yedirdiğim bebeklerimden ayrılmak, hele de ölüme , sokağa bırakmak olur mu ya.
Bir mucize bekliyorum. Şuan elimden gelen tek şey bu.
Eğer Ankara'ya hemen ben de gidebilirsem trenle giderim, kediciklerim çok hırpalanmamış olur.
Eltim, kedileri çok seven , bahçesinde kedi besleyen bir tanıdığından bahsetti geçen gün. Bahçeli ev diyince bebeklerim için daha iyi olur diye düşündüm, ama daha haber çıkmadı.
Bir de o seçenek gerçekleşirse, bol gözyaşı dolu günler beni bekliyor olacak.
Bir mucize bekliyorum. Bir mucize bekliyorum.
Allahım lütfen sana yönelen kullarına yardım et, lütfen, lütfen. Hepimizin hakkında hayırlısını ver . :çok üzgünüm: