- 3 Aralık 2006
- 3.073
- 132
- 63
-
- Konu Sahibi Yagmurun_kizi
- #2.381
Sevgili günlük!...Uzun zamandır kendimi iyi hissetmiyordum.Panik atağımın tekrarlayacağı korkusu vardı içimde yine!..Her şey baş dönmeleri ve endişeli bekleyişlerle başladı yine!..Direndim.Baktım olmayacak,dotora gitmeye karar verdim.Doktor bana ilaç yazıyordu ki,istemedim.
-Doktor bey, dedim.Artık bunu bitirmenin zamanı gelmedi mi?
-Nereye kadar ilaç kullanacağım?Her tedavi en az iki yıl mı sürecek!..Nasıl ki sigarayı kafamda bitirdiysem,bunu da kafamda halletmek istiyorum.Dedim.
Bana bir 10 gün ilaç kullanmamı ve terapiyi önerdi.
Her şey buraya kadar iyi sandın değil mi sevgili günlük.
Her şey bundan sonra daha kötü oldu.
Terapiye gittim.Sevgili psikolog benimle öyle bir konuştu ki,zannedersiniz vicdanımın sesi.Yani bana görevlerimi hatırlatıyor.Sorun zaten bunları kolaylaştırmak istememde biraz.
Neyse günlük,terapiste ,kapıdaki görevliye sıkıntılarımı anlatsam daha fazla yardım ederdi deyip çıktım.
Kollarımı sıvadım,insanın dostu da kendisi düşmanı da!...Ben kendime düşman olduğum bir zamanda bunları yaşadım.Artık kendime dost olmanın zamanı geldi deim.
İlaçları kestim.Ama o içimdeki sıkıntıyı bir Allah bilir, bir de bunları yaşayanlar.
Yavaş yavaş,üç gün sonra sıkıntım azalmay başladı.Şimdi hiç yok.Sonrasında da,baş dönmelerim azaldı,halsizlik, yorgunlauk,hatta kolumu kaldırmak isteksizliği bile yok oldu.
Nasıl mı başardım!...Önce benim sorunum anksiyete bozukluğu idi.İnternetten araştırdım.Güçsüz insanlarda olduğunu yazıyordu.Bunu kendime yediremedim.Ben her zaman güçlü olduğumu düşünürdüm.
Tedavisini araştırdığımda,en az altı aylık ilaç tedavisi vardı.Ama başka ülkelerde yine altı aylık plasebolarla tedavi edilen hastaların da olduğunu okudum.
Eğer!.. dedim sevgili günlük,eğer plasebolar insanı tedavi ediyorsa ben de ilaç kullanmadan iyi olurum.Mutlaka birşeyin beni iyileştireceğine inanmam gerekiyor demek ki..
Tabii ki günlüğüm.İlk inanıp dayanacağım güç kaynağım ne olabilir dedim,Tereddütsüz yaratanım olduğunu düşündüm.Ve kendime bir dua seçtim.Onu iyi olacağıma inanarak her hafif sıkıtıyı hissettiğimde sürekli, söyledim.
Şükürler olsun ki çektiğim sıkıntıların hemen hemen hepsi yok oldu diyebilirim.
Sevgili günlük.Ben yine güçlü bir insan olduğumu ispatladım kendime .
Ve hayata bıraktığım yerden devam diyorum.En önemlisi mutlu olduğunu hissedebilmek çok güzel!.....Bunu yaşayan bilir..
Daha güzel haberlerle görüşmek üzere hoşçakal günlük!....
-Doktor bey, dedim.Artık bunu bitirmenin zamanı gelmedi mi?
-Nereye kadar ilaç kullanacağım?Her tedavi en az iki yıl mı sürecek!..Nasıl ki sigarayı kafamda bitirdiysem,bunu da kafamda halletmek istiyorum.Dedim.
Bana bir 10 gün ilaç kullanmamı ve terapiyi önerdi.
Her şey buraya kadar iyi sandın değil mi sevgili günlük.
Her şey bundan sonra daha kötü oldu.
Terapiye gittim.Sevgili psikolog benimle öyle bir konuştu ki,zannedersiniz vicdanımın sesi.Yani bana görevlerimi hatırlatıyor.Sorun zaten bunları kolaylaştırmak istememde biraz.
Neyse günlük,terapiste ,kapıdaki görevliye sıkıntılarımı anlatsam daha fazla yardım ederdi deyip çıktım.
Kollarımı sıvadım,insanın dostu da kendisi düşmanı da!...Ben kendime düşman olduğum bir zamanda bunları yaşadım.Artık kendime dost olmanın zamanı geldi deim.
İlaçları kestim.Ama o içimdeki sıkıntıyı bir Allah bilir, bir de bunları yaşayanlar.
Yavaş yavaş,üç gün sonra sıkıntım azalmay başladı.Şimdi hiç yok.Sonrasında da,baş dönmelerim azaldı,halsizlik, yorgunlauk,hatta kolumu kaldırmak isteksizliği bile yok oldu.
Nasıl mı başardım!...Önce benim sorunum anksiyete bozukluğu idi.İnternetten araştırdım.Güçsüz insanlarda olduğunu yazıyordu.Bunu kendime yediremedim.Ben her zaman güçlü olduğumu düşünürdüm.
Tedavisini araştırdığımda,en az altı aylık ilaç tedavisi vardı.Ama başka ülkelerde yine altı aylık plasebolarla tedavi edilen hastaların da olduğunu okudum.
Eğer!.. dedim sevgili günlük,eğer plasebolar insanı tedavi ediyorsa ben de ilaç kullanmadan iyi olurum.Mutlaka birşeyin beni iyileştireceğine inanmam gerekiyor demek ki..
Tabii ki günlüğüm.İlk inanıp dayanacağım güç kaynağım ne olabilir dedim,Tereddütsüz yaratanım olduğunu düşündüm.Ve kendime bir dua seçtim.Onu iyi olacağıma inanarak her hafif sıkıtıyı hissettiğimde sürekli, söyledim.
Şükürler olsun ki çektiğim sıkıntıların hemen hemen hepsi yok oldu diyebilirim.
Sevgili günlük.Ben yine güçlü bir insan olduğumu ispatladım kendime .
Ve hayata bıraktığım yerden devam diyorum.En önemlisi mutlu olduğunu hissedebilmek çok güzel!.....Bunu yaşayan bilir..
Daha güzel haberlerle görüşmek üzere hoşçakal günlük!....