- 3 Temmuz 2018
- 4.044
- 17.726
- Konu Sahibi berlin8982
- #1
Merhaba sevgili hanımlar 
Umarım herkes iyidir 
Konu tam olarakta başlıkta yazdığı gibi . Kendimi ‘kadın’ olarak değil sadece ‘anne’ olarak görüyorum. Olayı daha fazla açmak gerekirse ;
30 yaşındayım .Çok şükür dünya güzeli (her annenin evladı gibi) bir evladım var
2 ay önce anne olmuş bir kadınım .
Evet hamilelik zor bir durumken , bebek ile günlük hayata adapte olmak daha bir zor ama çok şükür hamile ya da lohusa depresyonu gibi durumlar yaşamadım. Alıştım , hatta hayatım daha güzelleşti , çok eğleniyorum onunla birlikte. Allah isteyen herkese yaşatsın bu duyguyu ❤
Fakat ;
daha öncede cinsel olarak çok istekli bir kadın değildim, hamilelik ile dahada azalan bu istek bebeğimin gelmesi ile tamamen yok oldu
eşimi çok seviyorum , eşimde beni. Bazı yorumlarımda da söylerim ‘bir gün ayrılsak bile iyi ki çocuğumun babası’ diyeceğim birisi . Bunu söylüyorum çünkü durumun sevmemek ya da az sevmek ile alakalı bir durum olduğunu düşünmüyorum.
Eşim karısı olduğum için haklı olarak(!) bana yanaşmak isteyecek diye mümkün oldukça ya ondan erken yatıyorum ya da geç . Ama bu saçma sapan durumu ona yaşatmaya hakkım olmadığını biliyorum. Ne alaka annelik başka / eş olmak -kadın olmak başka . Manyak mıyım ben ?
Göğüslerim süt doluyken, bebeğimizin yatağı dibimizdeyken(tabii ki yatağını dışarı çıkarırım böyle bir durumda ama o bile çok rahatsız ediyor beni , -saçma olduğunu bilsem de- kendim için onu atıyormuşum gibi hissediyorum )ya da onu emzirip yatağına yatırdıktan sonra dönüp birşeyler yapmak fikri bile rahatsız ediyor beni
görende 40 yıllık anneyim sanacak buldumcuk mu oldum nedir 
Demem o ki ; her ne kadar lohusalık depresyonu filan yaşamadım desemde bu bir depresyon mu ? Değilse ne ? Var mı bu durumu yaşayan ? Varsa çözen ? Geçiyor mu bu durum zamanla ? Alışıyor mu insan anne-kadın kavramlarının farkına ?
Ne yapmam gerek ?
Bana değerli fikirleriniz ile yardımcı olursanız çok sevinirim
Umarım herkes iyidir Konu tam olarakta başlıkta yazdığı gibi . Kendimi ‘kadın’ olarak değil sadece ‘anne’ olarak görüyorum. Olayı daha fazla açmak gerekirse ;
30 yaşındayım .Çok şükür dünya güzeli (her annenin evladı gibi) bir evladım var
2 ay önce anne olmuş bir kadınım . Evet hamilelik zor bir durumken , bebek ile günlük hayata adapte olmak daha bir zor ama çok şükür hamile ya da lohusa depresyonu gibi durumlar yaşamadım. Alıştım , hatta hayatım daha güzelleşti , çok eğleniyorum onunla birlikte. Allah isteyen herkese yaşatsın bu duyguyu ❤
Fakat ;
daha öncede cinsel olarak çok istekli bir kadın değildim, hamilelik ile dahada azalan bu istek bebeğimin gelmesi ile tamamen yok oldu
eşimi çok seviyorum , eşimde beni. Bazı yorumlarımda da söylerim ‘bir gün ayrılsak bile iyi ki çocuğumun babası’ diyeceğim birisi . Bunu söylüyorum çünkü durumun sevmemek ya da az sevmek ile alakalı bir durum olduğunu düşünmüyorum. Eşim karısı olduğum için haklı olarak(!) bana yanaşmak isteyecek diye mümkün oldukça ya ondan erken yatıyorum ya da geç . Ama bu saçma sapan durumu ona yaşatmaya hakkım olmadığını biliyorum. Ne alaka annelik başka / eş olmak -kadın olmak başka . Manyak mıyım ben ?
Göğüslerim süt doluyken, bebeğimizin yatağı dibimizdeyken(tabii ki yatağını dışarı çıkarırım böyle bir durumda ama o bile çok rahatsız ediyor beni , -saçma olduğunu bilsem de- kendim için onu atıyormuşum gibi hissediyorum )ya da onu emzirip yatağına yatırdıktan sonra dönüp birşeyler yapmak fikri bile rahatsız ediyor beni
görende 40 yıllık anneyim sanacak buldumcuk mu oldum nedir Demem o ki ; her ne kadar lohusalık depresyonu filan yaşamadım desemde bu bir depresyon mu ? Değilse ne ? Var mı bu durumu yaşayan ? Varsa çözen ? Geçiyor mu bu durum zamanla ? Alışıyor mu insan anne-kadın kavramlarının farkına ?
Ne yapmam gerek ?
Bana değerli fikirleriniz ile yardımcı olursanız çok sevinirim
Son düzenleme:
işte insanın içinde olmayınca öyle oluyor herhalde 
