Kızım ve kuzeni

Yaşlı başlı adamların çoluk çocuk muhabbetini kafası götürmüyor olabilir. Neticede kocaman çocuklar yetiştirmişler yorgunluk vardır illa ve eski kafalı oldukları için günümüz çocuk yetiştirme tarzına uyum sağlamalarını bekleyemeyiz böyle şeyler onlara şımarıklık gibi gelir. 8 yaş çok küçük bir yaş değil maddi durumunuz ne alemde bilmiyorum ama dil kursları ya da enstrüman,spor gibi faaliyetlere yazdırabilirsiniz siz çalışırken o da orda oyalanır. İlla kaynaşmak zorunda da değiller ısrar çok yersiz olmuş
 
Bence çocuğunuzu halk egitimde kurslara gönderin ya da spora yönlendirin herkes mutlu olur.Bakıcı tutmaktansa arkadas edinir hem
 
La_Vie_Est_Belle_ .!.:
Yani 22 sayfada yazılmıştır illaki ama etüt merkezine verseniz hiç böyle dertleriniz olmaz.
Ayda 350-400 lira vermemek için bu kadar çile çekmenize değer mi ?
Genişletmek için tıkla...
Para için değil tabi ki, keşke bulunduğum yerde olsa da göndersem
Ne etüt merkezi var ne de sosyal aktivite yapabileceği bir yer malesef yoksa kızımı niye bu kadar üzeyim
 
Kızım her geçen gün daha kötü oluyor, bir an önce çocuk psikoloğu için randevu aldığımız gün gelse de gitsek, çıldırmak üzereyim artık
Az önce telefon etti bana kaba kaba konuşuyor sinirli sinirli
Benimle düzgün konuşmadığın için akşam seninle konuşmucam dedim, şu an iş yerinde olmasam ağlıyacağım o derece
Ben nerde yanlış yapıyorum nasıl bir anneyim? Beğenmediğim kişiler bile ben benden daha güzel çocuk yetişiyor.
Çok ilgi gösterince iyice şımarıyor ve dışarıda herkes aynı ilgiyi göstersin istiyor, az ilgi gösterince çalıştığım için vicdan azabı duyuyorum, yine huyu değişiyor gibi geliyor. Ortası ne bu durumun? Herşeyini hayır dememek lazımmış ama sürekli evet te dememek lazımmış? Çok mu hayır diyorum bilmiyorum. Şu an çok kötü oldum, ne olur telefon edince annecim deyip lafa başlasa ve derdini anlatsa neden sürekli ağlıyor ve ters ters konuşuyor. Anneliği yapamıyorum

Burdaki yorumları okuduktan sonra burdan duyduklarımı uygulamaya çalışıyorum ama yok yok olmuyor düzelmiyor
 
O zamanlarda kuzenlerimle görüşmüyodum
 
Yani sizin ki çocuksa onlar da çocuk farkında mısınız?
Çocuk aklı kimbilir ne düşünüp söylediler..Çok büyütülecek bir durum değil..
Bir de eşiniz bunun için erkek kardeşini mı arıyor ??

Sizin aranız açılır çocuklar bir gün sonra oynamaya başlarlar.
 
Konu çok uzamış, hepsini okuyamadım.
İlk ve bu son mesajınızdan yola çıkarak yorum yapacağım .
Çok hassassınız, kızınızı da çok nazlandırıyorsunuz sanırım.
Hayatınızın merkezine onu koymuşsunuz ve o da bunun farkında. Sonuna kadar da bunu kullanacak. Sınırları çizmezseniz çok zorlu bir ergenlik süreci sizi bekliyor.
9 yaşında biz kızım var, beni arayıp böyle trip atamaz. Doğru olduğunu söylemiyorum ama ben biraz keskin hatları olan bir insanım. Kızım bu şekilde beni arasa, ses tonunu ve tavrını düzeltmeden arama beni der telefonu kapatırım.
Dün sabah acele etmesi gerektiğini, işe geç kaldığımı söylediğimde sırıtarak cevap verdiği için önce onu okula bırakmadım (normalde ilk onu bırakırız) ilk dersine giremedi ve bugün herkesten önce kapıya dikilmişti.
Siz annesiniz, o çocuk. Sınırlarınızı koyun kızınıza karşı çünkü sizi kullanıyor.
 
Yanlış mı hatırlıyorum bilemedim ama, aileniz boşanmıştı onlar ile sıkıntılarınız vardı. O dönem de kızınız okulda arkadaşlarının izinsiz parasını ya da eşyasını alıyordu sanırım. Çekirdek ailem ile tam ilgilenemiyorum anne babam ile uğraşmaktan demiştiniz. Kızınızın bambaşka sorunları ve farklı yardımlara ihtiyacı var

İnsan çocuğu üzülünce üzülüyor çok normal birşey bu ama. Kuzeni de çocuk ve davranışları yaşına göre çok normal bence. Kayınbabanıza kadar söylemenin gereği yoktu hiç
 
anneannesine gönderirirm gram düşünmem. zaten bana babaanne tarafının kaynaşma isteği yok gibi geldi.
 
Bakın siz kızınızı çok şımartıyorsunuz. İpleri vermişsiniz eline, istediği gibi at koşturuyor. Çalıştığınız için neden vicdan azabı duyuyorsunuz anlamadım. Benim annemde çalışan bir kadındı hiç bir problemde yaşamadım. Ne olacak yani çalışsanız? Nasıl bir zararı dokunur kızınıza. Herkes bağlıdır kızına ama siz bağımlısınız ve yaptığınız hiçbir davranış kızınıza iyi gelmiyor. Bu kadar prenses, prens çocuk yetiştirmeyin. Eğer hata yapıyorsa bunun sonucuna katlanmalı. Hayat bu çünkü. Kimse nazlamayacak kızınızı sizden başka. Siz her şeye o kadar çok tolerans gösteriyorsunuz ki kızınız herkesten aynı şeyi bekliyor olmayınca da hırçınlaşıyor.
 
Çocuk yetiştirmek için fazla hassassınız bence....
İyi annelik diye kavram da yok bence ya da insanların çocuklarına bakarak ben neden yetiştiremiyorum sorusunu da aşırı saçma buldum....
Evet annesisiniz ama okula başlayan okulu da geçtim 2 yaş sendromunu bılırsınız aslında daha önce kendi seçimlerini ufak da olsa yapmaya başlıyorlar bu sizin çocuğunuzun tercihi...

ee okula da gidiyor etkileşim de fazla....
Ama sizin asıl sorununuz anne çocuk arasındaki dengeyi sağlayamanız ha bundan sonrası da çok zor olur...

2 nizin de alıştığı davranış düzeni var...
Ama size şunu söyleyeyim sizin gibi kimse kızınızın gözünün yaşına bakmaz...
Hassassa hassas dimi insalardan ayrıcalık bekleyemeyız....

siz de hassas olursanız bu sefer bu durumu kullanır...
Sizin çooookk başta bu duzenı oturtmanız gerekıyordu.
İşe gittiğiniz vicdan azabı çekmeniz mantıklı mı ne için çalışıyorsunuz...

Böyle davranışlara prim vermeyin evet arkadaş olun ama anne olduğunuzu sizin davranışlarınızın onu yönlendirdiğini unutmayın...

umarım çözülür sizin kızınız da hemen hemen ergenlık donemıne girecek çözülmezse çok üzülür....
 
Çalıştığım için hafta içi kızıma hiç vakit ayıramıyorum bir hafta sonum var eşiminde o şekilde, bu yüzden ilgileniyorum ama aşırı mı davranıyorum bilmiyorum
Sorun şu ki yaptıklarım normal mi değil mi aşırı mı bilmiyorum,
Ne yapıcam peki
Beni üzdüğü kaba ve bağırarak konuştuğu zaman ne yapıcam, ceza vere vere çocuk iyice tuhaf oldu. Görmezden de gelemiyorum
E ne yapıcam
Ağladım bu akşam dayanamadım, ileride nasıl olucak şimdiden böyle diye, inanın çok zorlanıyorum, küçükken daha iyiydik
 

Bir çok çocuğun annesi babası çalışıyor, bu kızınıza özel bir durum değil ve bu yüzden her dediğinin yapılması gerekmiyor.
Uygun cezaya karşı değilim ben. Ceza ve ödül çocuk yetiştirmede önemli araçlar bence. Ama bunları nasıl kullandığınız daha önemli. Ne gibi cezalar veriyorsunuz mesela? Ya da cezayı verdikten sonra istediği şeyleri yapıyor ya da sarılıp öpüyor musunuz? Bu tavır dengesizdir ve çocukların dengesizleşmesine ya da umursamamaya başlamasına sebep olur.
 
Öncelikle belirteyim; pedagog değilim. Bakın çalışmanız, çalışmamız çocuklarımızla ilgilenmediğimiz anlamına gelmez. Zaten kızınız ilkokul öğrencisi yani bu yaştan sonra o sosyalleşecek dolayısıyla siz ne kadar yanında olmaya çalışsanız da onun artık bir arkadaş çevresi var ve olacak. O bir süre sonra onlarla vakit geçirmeyi tercih edecek siz ne yaparsanız yapın. Tam da bu sebepten sizin de başka şeylerle meşgul olmanız onu kötü etkilemez.
Bence evet vicdan azabı çekip; aşırı davranıyorsunuz.
Ceza konusuna gelince; ceza deyince bizim toplum hep bağırma ya da fiziksel şiddet olarak algılıyor. Aslında değil. Mesela ben hatırlıyorum yengem kuzenlerim kavga ettiği zaman; onlara o gün iki saat daha az tv izlettirdi ya da oyuncaklarını toplamadıkları sürece onları o gün parka götürmezdi vs. vs. Bu yöntem doğrudur yanlıştır bir şey diyemem ama kuzenlerimin biri mühendis, biri diş hekimi biri de mimar oldu. Hepsi evlendi, çocukları var. Yani travmatik durum yaşanmadı hiçbirinde ama hepsi nerede nasıl davranılacağını bilir. Mesele ben sizin konunuzda kızınızın evi büyüğüymüş gibi davrandığını hissettim. Bu doğru değil. Kızınıza öncelikle size sonra herkese saygı duymayı öğretmek durumundasınız. Benim çocuğum böyle bir davranış sergilese herhalde bir süre yüzüne bakmazdım. Bunu cidden yapardım çok sinirlenirdim çünkü. Bir ek daha; çocuğunuza davranışlarının bedeli olduğunu ( iyi ya da kötü) öğretin. Onun çocuk olduğunu ve bazı şeyleri yanlış yapabileceğini ona da hissettirin. Her yaptığı şeyi onaylamayın ve bir şeye kızıyorsanız arkasında durun; tereddüt etmeyin, tutarlı olun. Bir şeyi ödüllendiriyorsanız da aynı şekilde. Bir de yazmışsınız zaten kızınızı pedagoga götürün bir an önce.
 
Geç kaldığımın farkındayım ancak kızım bu kadar değildi, bilmiş bir çocuktu ama bu kadar saygısız değildi. Şimdi o kadar zorlanıyorum ki anlatamam
Herkesten kızımla ilgili şikayet duymaktan bıktım, kızımı okuldan alan kayınvalidem yada kendi annemden telefon geldiğinde inanın işyerinde elim ayağım titriyor ne yaptı yine acaba diye
Kardeşim, eşimin kardeşi, öğretmen, veliler, herkes şikayetçi, evet vurması ısırması atması gibi fiziksel şiddete meyilli bir çocuk değil ancak aşırı şımarık bir çocuk
Şikayet duyduğumda yeri geliyor kızıyorum, yeri geliyor ceza veriyorum. Başka ne yapabilirim ki. Diğer annelerde böyle yapmıyor mu zaten
Ne varda ben kızıma söz geçiremiyorum, nerede eksik var bunu çok sorguluyorum
 
Davranışımın arkasında duruyorum
Mesela istemediğim birşey yaptığında üzdüğünde çok sevdiği oyuncağı alıp kaldırıyorum, yemeği yemediği zaman tabağı önünden alıp aç kalıcaksın o zaman diyorum. Genellikle sözümün arkasında duruyorum, tutarlı davranmaya çalışırım ama çok bağırıyorum özellikle benimle saygısız saygısız konuşunca dayanamıyorum bağırıyorum
Etrafımdaki yakınlarım kızın çok yüz bulmuş ileride çok sıkıntı çekersin ben olsam bu şekilde döverdim deyip duruyor, iyice sinir oluyorum
 
uzun zamandır birlikte olmayan çocuklar arasında kopukluk olur
İstemeyebilirler oyunda oynamayabilirler kızınız hemen bu kadar etkilenmeside yanlış
Çok nazlı gibi
 
Seni başka yere göndermeyiz
Anannenin işi var kendi kendine oyna diyebilirsiniz
Sürekli her dediğini yapmak zorunda değilsiniz
 
kızınızı böyle yetiştirirseniz ileride çok sorun yaşar. mutsuz, mızmız, güçsüz biri olur çıkar. elbette arada birileri tarafından ezilecek, dışlanacak, canı da sıkılacak.. her durumda müdahele etmeye çalışırsanız sağlıksız bir çocuk olur.
 
Çocuğa birey gibi davranın, konuşurken göz hizasında konuşun, değer verdiğinizi hissettirin gibi bir çok söylenen şeyler var ve ben doğduğundan bu yana bu şekilde davranmaya çalışıyorum, her dediğine evet demiyorum hatta bazen fazla hayır dediğimi düşünüyorum.
Bu seneye kadar iyi anne olduğumu düşünüyordum ancak bu sene birşetlerin ters gittiğini anlıyorum ama ne onu bilmiyorum
Sanki benim haricimde herkes iyi anne gibi geliyor, herkesin çocuğu laf dinliyor gibi görüyorum
Anneliği beceremedim diye ağladım geçen akşam
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

K
Resmi olarak tukendim
Yorumlar
12
Görüntüleme
791
Gocmenturna
G
M
Kv arkamdan konuşuyor?
Yorumlar
7
Görüntüleme
767
matilda1
M
K
Boşanma baba oğul
2
Yorumlar
21
Görüntüleme
769
mermad-
J
Esim kari koca kuzenlerimde 14 gun kalmis,garip hissediyorum,şimdi küslük var
2 3 4
Yorumlar
79
Görüntüleme
4K
aysesum
M
3. Sezeryan ve aradaki kısa zaman
Yorumlar
1
Görüntüleme
103
NapolitenNiloya
N
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…