- 2 Nisan 2013
- 4.796
- 5.398
- 248
- 32
- Konu Sahibi _bilgehan_
-
- #1
bir müddet sonra evden sikilacaksin.keyfi yapamadigin gezip tozmalar nedeniyle iyice bunalacaksin. bence devam et işe. Evde olmak iyi gelmez çalışmaya alışmış bünyeye.Merhabalar.
Ben sırf bu konuyu açmak için üye oldum arkadaşlar. Zaman zaman forumdan çok faydalanıyordum ama bu sefer benim bir yoruma ihtiyacım var.
Ben çocuk tedavisi gören 6 yıllık evli bir bayanım 27 yaşındayım. eşimde 27 yaşında. Liseden mezun olduğumdan beri aynı yerde çalışıyorum. Bir muhasebecide sekreterlik yapıyorum. Asgari ücret gelirim var. Sabah 8 akşam 6 çalışma saatim. Artık o kadar yıprandım ki hem iş, hem ev, hemde bu tedavi süreci beni çok yıprattı. Herşeyi koştur koştur yapıyorum. Daha evimin kapısından sakince salına salına girmemişimdir. Hep bi yemek telaşı , temizlik telaşı... İşten çıkarsam eşimin geliriyle çok şükür geçiniriz ama keyfi yaptığımız şeyler, gezip tozmamız olmaz. Kaç yıllık evliyim evime hasret yaşıyorum. Haftasonlarım hep temizlikle geçer şöyle ayaklarımı uzatıp bi keyif yapmış değilim. Yıllık iznim sadece 1 hafta. İşten çıkmayı çok istiyorum. Eşimde bana bırakıyor nasıl mutlu olacaksan onu yap diyor. Şimdi çalışan bayanlar beni daha iyi anlıyacaklardır. Ev hanımlarından özür diliyorum amacım asla onları aşağılamak filan olamaz ama yıllardır çalıştığım için evde oturmak ne demek hiç bilmiyorum. Sanki evde olursam körelicem,sosyal çevrem olmucak, eşim beni sevmicek, eşim dışarda kızlarla yakın olacakmış gibi hissediyorum. Biliyorum çok saçma düşünceler ama bunu düşünmekten alıkoyamıyorum kendimi. Yardımınıza ihtiyacım var. Evde mutlu olabilirmiyim.Ev hanımı arkadaşlarıma bakıyorum miss gibi evleri. Hem eşleriyle hem aileleri arkadaşlarıyla çok güzel vakit geçiriyorlar. İçten içe çok kıskanıyorum.
Not: Tekrardan özür diliyorum ev hanımlarının eşi öyle demek filan istemiyorum sadece yıllardır çalıştığım için öyle hissediyorum ben. Benimle alakalı bir durum yani.
Yillik izin hakkiniz nasil 1 hafta 1-5 yil 14 gun ki sonra yila bagli dahada artiyorMerhabalar.
Ben sırf bu konuyu açmak için üye oldum arkadaşlar. Zaman zaman forumdan çok faydalanıyordum ama bu sefer benim bir yoruma ihtiyacım var.
Ben çocuk tedavisi gören 6 yıllık evli bir bayanım 27 yaşındayım. eşimde 27 yaşında. Liseden mezun olduğumdan beri aynı yerde çalışıyorum. Bir muhasebecide sekreterlik yapıyorum. Asgari ücret gelirim var. Sabah 8 akşam 6 çalışma saatim. Artık o kadar yıprandım ki hem iş, hem ev, hemde bu tedavi süreci beni çok yıprattı. Herşeyi koştur koştur yapıyorum. Daha evimin kapısından sakince salına salına girmemişimdir. Hep bi yemek telaşı , temizlik telaşı... İşten çıkarsam eşimin geliriyle çok şükür geçiniriz ama keyfi yaptığımız şeyler, gezip tozmamız olmaz. Kaç yıllık evliyim evime hasret yaşıyorum. Haftasonlarım hep temizlikle geçer şöyle ayaklarımı uzatıp bi keyif yapmış değilim. Yıllık iznim sadece 1 hafta. İşten çıkmayı çok istiyorum. Eşimde bana bırakıyor nasıl mutlu olacaksan onu yap diyor. Şimdi çalışan bayanlar beni daha iyi anlıyacaklardır. Ev hanımlarından özür diliyorum amacım asla onları aşağılamak filan olamaz ama yıllardır çalıştığım için evde oturmak ne demek hiç bilmiyorum. Sanki evde olursam körelicem,sosyal çevrem olmucak, eşim beni sevmicek, eşim dışarda kızlarla yakın olacakmış gibi hissediyorum. Biliyorum çok saçma düşünceler ama bunu düşünmekten alıkoyamıyorum kendimi. Yardımınıza ihtiyacım var. Evde mutlu olabilirmiyim.Ev hanımı arkadaşlarıma bakıyorum miss gibi evleri. Hem eşleriyle hem aileleri arkadaşlarıyla çok güzel vakit geçiriyorlar. İçten içe çok kıskanıyorum.
Not: Tekrardan özür diliyorum ev hanımlarının eşi öyle demek filan istemiyorum sadece yıllardır çalıştığım için öyle hissediyorum ben. Benimle alakalı bir durum yani.
Merhabalar.
Ben sırf bu konuyu açmak için üye oldum arkadaşlar. Zaman zaman forumdan çok faydalanıyordum ama bu sefer benim bir yoruma ihtiyacım var.
Ben çocuk tedavisi gören 6 yıllık evli bir bayanım 27 yaşındayım. eşimde 27 yaşında. Liseden mezun olduğumdan beri aynı yerde çalışıyorum. Bir muhasebecide sekreterlik yapıyorum. Asgari ücret gelirim var. Sabah 8 akşam 6 çalışma saatim. Artık o kadar yıprandım ki hem iş, hem ev, hemde bu tedavi süreci beni çok yıprattı. Herşeyi koştur koştur yapıyorum. Daha evimin kapısından sakince salına salına girmemişimdir. Hep bi yemek telaşı , temizlik telaşı... İşten çıkarsam eşimin geliriyle çok şükür geçiniriz ama keyfi yaptığımız şeyler, gezip tozmamız olmaz. Kaç yıllık evliyim evime hasret yaşıyorum. Haftasonlarım hep temizlikle geçer şöyle ayaklarımı uzatıp bi keyif yapmış değilim. Yıllık iznim sadece 1 hafta. İşten çıkmayı çok istiyorum. Eşimde bana bırakıyor nasıl mutlu olacaksan onu yap diyor. Şimdi çalışan bayanlar beni daha iyi anlıyacaklardır. Ev hanımlarından özür diliyorum amacım asla onları aşağılamak filan olamaz ama yıllardır çalıştığım için evde oturmak ne demek hiç bilmiyorum. Sanki evde olursam körelicem,sosyal çevrem olmucak, eşim beni sevmicek, eşim dışarda kızlarla yakın olacakmış gibi hissediyorum. Biliyorum çok saçma düşünceler ama bunu düşünmekten alıkoyamıyorum kendimi. Yardımınıza ihtiyacım var. Evde mutlu olabilirmiyim.Ev hanımı arkadaşlarıma bakıyorum miss gibi evleri. Hem eşleriyle hem aileleri arkadaşlarıyla çok güzel vakit geçiriyorlar. İçten içe çok kıskanıyorum.
Not: Tekrardan özür diliyorum ev hanımlarının eşi öyle demek filan istemiyorum sadece yıllardır çalıştığım için öyle hissediyorum ben. Benimle alakalı bir durum yani.
aynı ben ama söyle bir durum var ben ikinciyi düşünüyorm bebek olursa allahın izniyle ayrılıpİki buçuk sene evde oturdum. Çalışmaktan çok yorulmuştum bir çocuğum vardı ikinci olunca işi bıraktım. Bırakmaz olsaydım hiç mutlu olamadım. Evim hiç pırıl pırıl olmadı yapamadım. Oysa çalışmasam evim çok temiz olur diye düşünürdüm.Çalışırken bir düzenim vardı oturunca o düzeni tutturamadım. Bebek biraz büyüyünce nereye gitsem günü nasıl geçirsem diye çareler aradım bulamadım. Tüm çevrem çalışıyor hafta sonları da planları oluyordu. Gezmek için para lazım ayrıca. Okuldan velilerle görüşmeye başladım ama onların muhabbeti hiç sarmadı. He bir de annem babaannem teyzem üçlüsü var. Ya çağırırlar ya da kendileri gelirler. Ay hatırlamak istemiyorum. İki buçuk sene zor dayandım 4 ay oldu çalışıyorum. Çok yoruluyorum ama çalışmayı seviyorum. Sabahları zor da olsa güzelce giyinip makyajımı yapıp çıkıyorum evden. Evdeyken çok pasaklıydım.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?