• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

İşten çıkarsam kendimi nasıl hissederim?

_bilgehan_

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.
Üyelik İptali
Kayıtlı Üye
2 Nisan 2013
4.796
5.398
248
32
Merhabalar.

Ben sırf bu konuyu açmak için üye oldum arkadaşlar. Zaman zaman forumdan çok faydalanıyordum ama bu sefer benim bir yoruma ihtiyacım var.

Ben çocuk tedavisi gören 6 yıllık evli bir bayanım 27 yaşındayım. eşimde 27 yaşında. Liseden mezun olduğumdan beri aynı yerde çalışıyorum. Bir muhasebecide sekreterlik yapıyorum. Asgari ücret gelirim var. Sabah 8 akşam 6 çalışma saatim. Artık o kadar yıprandım ki hem iş, hem ev, hemde bu tedavi süreci beni çok yıprattı. Herşeyi koştur koştur yapıyorum. Daha evimin kapısından sakince salına salına girmemişimdir. Hep bi yemek telaşı , temizlik telaşı... İşten çıkarsam eşimin geliriyle çok şükür geçiniriz ama keyfi yaptığımız şeyler, gezip tozmamız olmaz. Kaç yıllık evliyim evime hasret yaşıyorum. Haftasonlarım hep temizlikle geçer şöyle ayaklarımı uzatıp bi keyif yapmış değilim. Yıllık iznim sadece 1 hafta. İşten çıkmayı çok istiyorum. Eşimde bana bırakıyor nasıl mutlu olacaksan onu yap diyor. Şimdi çalışan bayanlar beni daha iyi anlıyacaklardır. Ev hanımlarından özür diliyorum amacım asla onları aşağılamak filan olamaz ama yıllardır çalıştığım için evde oturmak ne demek hiç bilmiyorum. Sanki evde olursam körelicem,sosyal çevrem olmucak, eşim beni sevmicek, eşim dışarda kızlarla yakın olacakmış gibi hissediyorum. Biliyorum çok saçma düşünceler ama bunu düşünmekten alıkoyamıyorum kendimi. Yardımınıza ihtiyacım var. Evde mutlu olabilirmiyim. :( Ev hanımı arkadaşlarıma bakıyorum miss gibi evleri. Hem eşleriyle hem aileleri arkadaşlarıyla çok güzel vakit geçiriyorlar. İçten içe çok kıskanıyorum.

Not: Tekrardan özür diliyorum ev hanımlarının eşi öyle demek filan istemiyorum sadece yıllardır çalıştığım için öyle hissediyorum ben. Benimle alakalı bir durum yani.
 
yani saydığınız nedenler arasında mantıklı olan tek şey tedavi süreci olabilir. onun haricinde herkesin hayatı koştur koştur. hele çalışan anneler çok çok çok daha fazladır. sanırım ben olsam çıkmazdım işten. eve özlemin 1 ayda geçer yani. diğer gezme tozma gibi ihtiyaçlar karşılanmazsa daha sıkılırsın.
 
Yoğun çalışma temposundan sonra evde bir süre sonra sıkılabilirsiniz.. tavsiyem eğer çocuk için tedavi görüyorsanız çocuk olunca işi bırakmanız. Çünkü bu süreçte evde boş olduğunuzda bu konuyu daha çok kafanıza takıp daha çok strese girersiniz, işe gitmek insanın kafasını dağıtmasına yardımcı oluyor. Belki iş değişikliği daha iyi olur
 
Ben seni anladım aslında.
Şu an sadece özgüven eksikliği yaşarım diye korkuyorsun.
Aslında eşini tanıyan,bilen sensin. Ona güveniyorsan zaten zamanla için de ferahlayacaktır.
Dönem dönem ben de ev hanımı olayım diyorum,çok emek verdim buralara gelmek için kıyamıyorum gençliğimi heba ettiğim yıllarıma...
 
Merhabalar.

Ben sırf bu konuyu açmak için üye oldum arkadaşlar. Zaman zaman forumdan çok faydalanıyordum ama bu sefer benim bir yoruma ihtiyacım var.

Ben çocuk tedavisi gören 6 yıllık evli bir bayanım 27 yaşındayım. eşimde 27 yaşında. Liseden mezun olduğumdan beri aynı yerde çalışıyorum. Bir muhasebecide sekreterlik yapıyorum. Asgari ücret gelirim var. Sabah 8 akşam 6 çalışma saatim. Artık o kadar yıprandım ki hem iş, hem ev, hemde bu tedavi süreci beni çok yıprattı. Herşeyi koştur koştur yapıyorum. Daha evimin kapısından sakince salına salına girmemişimdir. Hep bi yemek telaşı , temizlik telaşı... İşten çıkarsam eşimin geliriyle çok şükür geçiniriz ama keyfi yaptığımız şeyler, gezip tozmamız olmaz. Kaç yıllık evliyim evime hasret yaşıyorum. Haftasonlarım hep temizlikle geçer şöyle ayaklarımı uzatıp bi keyif yapmış değilim. Yıllık iznim sadece 1 hafta. İşten çıkmayı çok istiyorum. Eşimde bana bırakıyor nasıl mutlu olacaksan onu yap diyor. Şimdi çalışan bayanlar beni daha iyi anlıyacaklardır. Ev hanımlarından özür diliyorum amacım asla onları aşağılamak filan olamaz ama yıllardır çalıştığım için evde oturmak ne demek hiç bilmiyorum. Sanki evde olursam körelicem,sosyal çevrem olmucak, eşim beni sevmicek, eşim dışarda kızlarla yakın olacakmış gibi hissediyorum. Biliyorum çok saçma düşünceler ama bunu düşünmekten alıkoyamıyorum kendimi. Yardımınıza ihtiyacım var. Evde mutlu olabilirmiyim. :KK43: Ev hanımı arkadaşlarıma bakıyorum miss gibi evleri. Hem eşleriyle hem aileleri arkadaşlarıyla çok güzel vakit geçiriyorlar. İçten içe çok kıskanıyorum.

Not: Tekrardan özür diliyorum ev hanımlarının eşi öyle demek filan istemiyorum sadece yıllardır çalıştığım için öyle hissediyorum ben. Benimle alakalı bir durum yani.
bir müddet sonra evden sikilacaksin.keyfi yapamadigin gezip tozmalar nedeniyle iyice bunalacaksin. bence devam et işe. Evde olmak iyi gelmez çalışmaya alışmış bünyeye.
 
Haftaiçi temizlik haftasonu temizlik, bu türk kadınlarının temizlik takıntısını anlamıyorum.
Bence temizlik ve yemek işlerini düzene sokup minimuma indirirseniz sorununuz kalmaz.
İşten çıktığınızda ilk zamanlar tatlı gelse de sonrasında evde oturmak sizi boğabilir.
Ayrıca okadar yıl aynı yerde çalışıp bukadar az sosyal hak olmamalı. İşten çıkıp bir müddet evde takılıp o arada da yeni bir iş bakabilirsiniz, hem baktınız evde keyfiniz yerinde devam edersiniz öyle.
 
Ben öğretmenim mesleğim de var. Oğlum 3 yaşına gelince çalışmayı planlıyorum suan fikrim bu yönde çünkü mesleğimi çok seviyorum . Ama sevmesem çalismazdim madden zorlanmiyor isem.
4 yıldır ev hanımı olarak hamile kalana kadar spor ,halk oyunları ,yüzme Vs katıldım . Eve kapanmadim. .
Şuan çocuğum olmasına rağmen hep evde hep körelmiş değilim biraz yapı meselesi. Tembel biri değilsen imkanında varsa çok ta güzel zaman geçirirsin.
Liseden beri çalışıp askeri ücret aldiğim yere gitmek istemezdim doğrusu. Üstelik yıllık izin 1 hafta . Hem maaş az çalışma yılına göre bide ek olarak az olduğu gibi yıllık izin az.
 
8 yil calisip 2 yildir evde oturan bir insan olarak cevaplayayim kendimi hic bu kadar kotu hissetmemistim. Keyfi yaptigin seyler olmazsa yasamanin ne anlami var ki mal gibi evde oturulmaz. Ayrica calisan kadinlarin evi hep daha temiz oluyor benim cevremde. Ev hanimlari butun gun yatip yuvarlanip tv karsisinda yag bagliyorlar, senede 1 defa agda yaptirip kaslar biyiklar birlesmis geziyorlar ;) bunlar benim cevrem size o sekilde anlatayim ki yanlis anlasilmasin. Calismayi hicbir seye degismem
 
Bu işler nasıl bilmiyorum ama tazminat ve işsizlik maaşıda sizi pekala bir süre rahatlatır. Bebek işi gerici bir süreç canım Rabbim hayırlısı ile kucağına almayı nasip etsin inşallah
 
Merhabalar.

Ben sırf bu konuyu açmak için üye oldum arkadaşlar. Zaman zaman forumdan çok faydalanıyordum ama bu sefer benim bir yoruma ihtiyacım var.

Ben çocuk tedavisi gören 6 yıllık evli bir bayanım 27 yaşındayım. eşimde 27 yaşında. Liseden mezun olduğumdan beri aynı yerde çalışıyorum. Bir muhasebecide sekreterlik yapıyorum. Asgari ücret gelirim var. Sabah 8 akşam 6 çalışma saatim. Artık o kadar yıprandım ki hem iş, hem ev, hemde bu tedavi süreci beni çok yıprattı. Herşeyi koştur koştur yapıyorum. Daha evimin kapısından sakince salına salına girmemişimdir. Hep bi yemek telaşı , temizlik telaşı... İşten çıkarsam eşimin geliriyle çok şükür geçiniriz ama keyfi yaptığımız şeyler, gezip tozmamız olmaz. Kaç yıllık evliyim evime hasret yaşıyorum. Haftasonlarım hep temizlikle geçer şöyle ayaklarımı uzatıp bi keyif yapmış değilim. Yıllık iznim sadece 1 hafta. İşten çıkmayı çok istiyorum. Eşimde bana bırakıyor nasıl mutlu olacaksan onu yap diyor. Şimdi çalışan bayanlar beni daha iyi anlıyacaklardır. Ev hanımlarından özür diliyorum amacım asla onları aşağılamak filan olamaz ama yıllardır çalıştığım için evde oturmak ne demek hiç bilmiyorum. Sanki evde olursam körelicem,sosyal çevrem olmucak, eşim beni sevmicek, eşim dışarda kızlarla yakın olacakmış gibi hissediyorum. Biliyorum çok saçma düşünceler ama bunu düşünmekten alıkoyamıyorum kendimi. Yardımınıza ihtiyacım var. Evde mutlu olabilirmiyim. :KK43: Ev hanımı arkadaşlarıma bakıyorum miss gibi evleri. Hem eşleriyle hem aileleri arkadaşlarıyla çok güzel vakit geçiriyorlar. İçten içe çok kıskanıyorum.

Not: Tekrardan özür diliyorum ev hanımlarının eşi öyle demek filan istemiyorum sadece yıllardır çalıştığım için öyle hissediyorum ben. Benimle alakalı bir durum yani.
Yillik izin hakkiniz nasil 1 hafta 1-5 yil 14 gun ki sonra yila bagli dahada artiyor

Simdi bende yanlis anlamazsan yazicam yaptigin is sadece sekreterlikse cikma cunku deli gibi issizlik var ve muhendislik mezunu cocuklar asgari ucrete asistanlik sekreterlik yapar olmus kimse is bulamiyor on muhasebe sekreterlige bile razi olup calisiyorlar dolayisiyla simdi yas 27 sonra yas ilerleyince ayni alanda ise girmeniz cok zor olabilir
Herkesin hayati zor yani yasam sartlari agirlasiyor her yil vergiler ekmegin fiyati artiyor bilmiyorum ben cikmazdim bu zamanda kimse isini birkmasin herkese ayni seyi soyluyorum insan calisirken kariyernete falan soyle bir girip bakiyor ayyy dunya ilan var ayol is var piyasada salla az dinlenir girerim bir yere saniyor oysa ilanlarin yarisi 2 yildir orda surekli takip etmeyenler bilmiyor cocuk oldu diyelim ekstra para lazim bunlari dusunerek haraket edin derim

Ayrica calisirken evin temizligini kafaniza takmanizda sacma iyi kotu bir maasiniz var 15 de bir kadin alabilirsiniz ev kadinlarinin evinin temizligine ozenmissinizde temizlik yemek bulasik cocuk ne maas var ne sigorta onlarin birde bu acidan bakin
 
Son düzenleme:
Merhabalar.

Ben sırf bu konuyu açmak için üye oldum arkadaşlar. Zaman zaman forumdan çok faydalanıyordum ama bu sefer benim bir yoruma ihtiyacım var.

Ben çocuk tedavisi gören 6 yıllık evli bir bayanım 27 yaşındayım. eşimde 27 yaşında. Liseden mezun olduğumdan beri aynı yerde çalışıyorum. Bir muhasebecide sekreterlik yapıyorum. Asgari ücret gelirim var. Sabah 8 akşam 6 çalışma saatim. Artık o kadar yıprandım ki hem iş, hem ev, hemde bu tedavi süreci beni çok yıprattı. Herşeyi koştur koştur yapıyorum. Daha evimin kapısından sakince salına salına girmemişimdir. Hep bi yemek telaşı , temizlik telaşı... İşten çıkarsam eşimin geliriyle çok şükür geçiniriz ama keyfi yaptığımız şeyler, gezip tozmamız olmaz. Kaç yıllık evliyim evime hasret yaşıyorum. Haftasonlarım hep temizlikle geçer şöyle ayaklarımı uzatıp bi keyif yapmış değilim. Yıllık iznim sadece 1 hafta. İşten çıkmayı çok istiyorum. Eşimde bana bırakıyor nasıl mutlu olacaksan onu yap diyor. Şimdi çalışan bayanlar beni daha iyi anlıyacaklardır. Ev hanımlarından özür diliyorum amacım asla onları aşağılamak filan olamaz ama yıllardır çalıştığım için evde oturmak ne demek hiç bilmiyorum. Sanki evde olursam körelicem,sosyal çevrem olmucak, eşim beni sevmicek, eşim dışarda kızlarla yakın olacakmış gibi hissediyorum. Biliyorum çok saçma düşünceler ama bunu düşünmekten alıkoyamıyorum kendimi. Yardımınıza ihtiyacım var. Evde mutlu olabilirmiyim. :KK43: Ev hanımı arkadaşlarıma bakıyorum miss gibi evleri. Hem eşleriyle hem aileleri arkadaşlarıyla çok güzel vakit geçiriyorlar. İçten içe çok kıskanıyorum.

Not: Tekrardan özür diliyorum ev hanımlarının eşi öyle demek filan istemiyorum sadece yıllardır çalıştığım için öyle hissediyorum ben. Benimle alakalı bir durum yani.

Yıllardır çalışan bir bayan olarak yanıt vermek istedim.
Öncelikle neden asgari ücret? Onca zamandır çalıştığınız yer hiç mi zam yapmadı size?
Zaten bence sırf bu yüzden ayrılın derim (ben olsam bırakırdım). Kıdem denilen birşey var netice.
Yani kaybettiğinize üzüleceğiniz bir gelir durumu yok anladığım kadarı ile.

Ayrıldığınızda eğer aynı konforda iş bulurum diyorsanız, hiç düşünmeyin derim.
Ayrılın ve bir süre dinlenin.
Ben mesela daha önce çalıştığım bir firma kapanmıştı, tazminat vs. aldığım için iş arayışına girmeyi pek istemedim.
2 sene evde kaldım, insan körelmiyor, sadece iyi geliyor inanın, evde huzurlu iş yapmak, telaş yapmadan, bir yere yetişme derdi olmadan yaşamak güzel. Ama sıkıldım. Kendim anladım ki iş hayatına fazlasıyla alışmışım, evde kalmak bana çok yaramadı. O yüzden tekrar çalışma hayatına başladım.

Geçirdiğiniz süreç kolay değil muhakkak.
Sırf bu yüzden yerinizde olsam dinlenirdim biraz. Kendime hattan "es" verirdim.

Her ne karar verirseniz verin, inşallah sizin için iyi olandır.
 
Çalismadiginizda keyfi seyler, gezme tozma, alisveris gibi olanaklariniz kalmayacaksa sıkılırsınız evde.
 
İki buçuk sene evde oturdum. Çalışmaktan çok yorulmuştum bir çocuğum vardı ikinci olunca işi bıraktım. Bırakmaz olsaydım hiç mutlu olamadım. Evim hiç pırıl pırıl olmadı yapamadım. Oysa çalışmasam evim çok temiz olur diye düşünürdüm.Çalışırken bir düzenim vardı oturunca o düzeni tutturamadım. Bebek biraz büyüyünce nereye gitsem günü nasıl geçirsem diye çareler aradım bulamadım. Tüm çevrem çalışıyor hafta sonları da planları oluyordu. Gezmek için para lazım ayrıca. Okuldan velilerle görüşmeye başladım ama onların muhabbeti hiç sarmadı. He bir de annem babaannem teyzem üçlüsü var. Ya çağırırlar ya da kendileri gelirler. Ay hatırlamak istemiyorum. İki buçuk sene zor dayandım 4 ay oldu çalışıyorum. Çok yoruluyorum ama çalışmayı seviyorum. Sabahları zor da olsa güzelce giyinip makyajımı yapıp çıkıyorum evden. Evdeyken çok pasaklıydım.:oops:
 
Hayat cocuk oluncada kosusturmayla geciyor. Bende ayni sizin gibi is ev arasi kosusturma yuzunden isten ayrildim bir muddet cok iyi geldi ohh be dedim. Sonra bir bosluk bir oluyor bu seferde calisanlara bakiyorsun ne guzel diye. Birde cocuk olmayinca evde dahada sikilacaksin zamanla maddi imkanlarda kisitli gezemeyecegim diyorsun. Sana tavsiyem isine devam et tedavini ol cocugun olur insallah rabbim nasip eder ozaman isten cik bebegine bak guzelce.
 
Sabah 8 akşam 6 asgari ücret koştur koştur bi hayat...
Hala işten çıksam körelir miyim sosyal çevrem olmaz kaygısı yaşıyorsunuz
Neyin körelmesi neyin sosyal çevresi Allah aşkına

Liseden beri çalışıyorsunuz yaş 27 aldığınız para hala asgari ücret
Yıllık izin 1 hafta

Bu çalışmak falan değil kusura bakmayın
 
Bu arada simdi calismayi cok istiyorum ama artik gecti galiba buyuk kizim 3 kucuk kizimda 2 sonra 2 yasinda olacak yas oldu 32 artik zor malesef
 
Evin neyine hasret kalinir ki? Şimdi çıkar birkac ay cok mutlu olur sonra sıkılmaya başlarsınız. Hele gezme tozma olmayacaksa.
 
İki buçuk sene evde oturdum. Çalışmaktan çok yorulmuştum bir çocuğum vardı ikinci olunca işi bıraktım. Bırakmaz olsaydım hiç mutlu olamadım. Evim hiç pırıl pırıl olmadı yapamadım. Oysa çalışmasam evim çok temiz olur diye düşünürdüm.Çalışırken bir düzenim vardı oturunca o düzeni tutturamadım. Bebek biraz büyüyünce nereye gitsem günü nasıl geçirsem diye çareler aradım bulamadım. Tüm çevrem çalışıyor hafta sonları da planları oluyordu. Gezmek için para lazım ayrıca. Okuldan velilerle görüşmeye başladım ama onların muhabbeti hiç sarmadı. He bir de annem babaannem teyzem üçlüsü var. Ya çağırırlar ya da kendileri gelirler. Ay hatırlamak istemiyorum. İki buçuk sene zor dayandım 4 ay oldu çalışıyorum. Çok yoruluyorum ama çalışmayı seviyorum. Sabahları zor da olsa güzelce giyinip makyajımı yapıp çıkıyorum evden. Evdeyken çok pasaklıydım.:oops:
aynı ben ama söyle bir durum var ben ikinciyi düşünüyorm bebek olursa allahın izniyle ayrılıp
2 yıl yavrumu büyütüp işe dönecegm ama baska iş bakarım geri gelirmiym bilemem
evdeyken hep erteleme sansın var su gün yaparım bugun yaparım ama calısırken sıp sak hemen yapıyorsn ev işini
inan evim calısırken daha temzi sana diyeyeim konu sahibi
ama suda var işi bırak cünkü bırakılmayacak işin yok ne olacak ayrıl gitsin baska iş bulrsun bir dene
 
çalışıyorum ve 1 yaşında bebeğim var bende herşeyi koştur koştur yapıyorum yatsa m1hafta kalkmam diyorum. ama işten çıkarsam evde durmak en fazla 1 hafta iyi gelir sonrasında canım skılır ve kendimi gereksiz hissederim hiç bana göre deil. temizlik te okadar kasmıyorum birde siz 2 kişisiniz heryer mukemmel olucak dye bsey yok. temizliğimi hafta içi yaparım günlük olanları tabi o yuzden hafta sonu dinlenir gezerim. birde benim bebeğim var düşün ve çok nazlı biriyimdir hemen hasta olurum ben dayanabliyosam herkes dayanır içinden gelmeli bnce
 
Back