Selam, size birkaç şeyden bahsetmek istiyorum
Ben mi abartıyorum, yoksa eşim aşırı derecede aileci ve ailesi onun duygularını ve maddi imkanlarımızı suistimal mi ediyor, fikirlerinize ihtiyacım var.
Öncelikle 3 yıllık evliyiz ve evlendiğimizden beri kirada oturuyoruz. Evimiz de eşimin ailesine yakın. (İşi bu mevkide olduğu için)
Eşimle 5 yıldır tanışıyoruz ve tanıştıktan 1 sene sonra kendi şirketini kurdu. Önceden aile olmayı benimseyememiş “aile” bireyleri ne hikmetse bu süreçten sonra birbirlerinin kıymetlerini bilmeye başladılar. Gel gelelim sinirlerimi alt üst eden olaylara..
Eşimin evlenmeden önce bir miktar parası vardı. Evlenmemize bir ay kala apar topar annesine ev aldı. Evlendik, kaynım ve kayınpederim araba almak istediler. Bizden 100 bin TL’ye yakın nakit para alıp, üstünü yine eşim üzerinden kredi çektirip, krediyi kendileri ödemek koşuluyla araba sahibi oldular. (Kayınpeder emekli, kaynım(27) bu yaşına kadar hiçbir dala tutunamamış, eşimin yanında çalışıyor. Maaşı da gereğinden fazla.) Bu arada bizim de şirket için kullandığımız araba var ama Allahın her günü kaynımda duruyor. Bir yere gideceğimiz zaman binbir sual karşılığında arabayı getiriyor bize. Bakın söylediğim gibi iki araba da onlarda ama hala bir yere gidecekleri zaman eşim götürüyor. Nereye gitseler siz de gelin. Gitmesek trip. Tatile bile bizimle gitmek istiyorlar bizsiz zar zor gidiyorlar. Evlendiğimizden beri eşimle baş başa 2-3 defa tatile gitmişizdir.(balayı hariç) onun dışında yemin ediyorum eşimi kırmamak için istemeye istemeye 5-10 defa ailesiyle memlekete tatile gittim. Bunları da geçiyorum. Ailesinin kasasına giren iki maaş var, evleri kira değil, eşimin aldığı memleketteki ev, iki araba.. hala fakir edebiyatı yapıyorlar. Badana yaptırdılar parasını biz verdik. Evlerinde 3 tane evcil hayvan besliyorlar veterinere bile götürmüyorlar, biz götürüyoruz masraflarını biz üstleniyoruz. Bunun gibi sayamadığım daha bir çok şey. Kayınpederim hasta oldu, ameliyatı özel hastanede olmak istedi bütün masrafları biz üstlendik. Türlü türlü organik ürünler sipariş ettik yesin içsin diye, hala hastane kontrollerine getirip götürüyoruz. Kaynım olacak şahıs hayırsız evlat. Bütün sorumluluğu eşim üstleniyor. Bi kere de demiyor ki sen dinlen ben hallederim. Abisinin sırtımdan geçinmeye alışmış bi kere. Anlayacağınız sürekli gündemimizde ailesi var. Gün içinde sudan sebeplerle aradıkları da çok oluyor.
He bi de onlar bizim kiradan kurtulup ev almamızı çok istiyorlar biliyor musunuz.(!) O kadar çok istiyorlar ki anlatamam. Uzaklara gideceğiz diye ödleri kopuyor. Eşim bir de bu kayınpederin hastalık olayından sonra diyor ki ev alınca yakınımız da aileme de ev alıcam. Uzakta olunca zor olurmuş. Bizsiz yapamazlarmış.
Daha anlatacak çok şeyim olsa da yazacaklarım bu kadar. Gerçekten yoruldum. Eşimle severek isteyerek evlendik ama sanırım ben ailesiyle evlendim. İlk iki yıl çok tartışmalarımız, kavgalarımız, ayrılıklarımız oldu. Sabrettim hala sabrediyorum düzelir diye. Her şeyin yoluna girsin, bebek sahibi olalım, artık kendi hayatımıza bakalım diye hayaller kuruyorum. Çok dua ediyorum. Sinirlendiğim zaman beddua ettiğimde oluyor Allah affetsin. Arkadaşlar ayrıca ben trikotillomani hastasıyım. Saçlarımı bile isteye kökünden koparıyorum. Psikolojim bozuk. Psikoloğa da gittim antidepresan da kullandım. Ama hayatım yoluna girmediği sürece bu hastalıktan kurtulabileceğimi sanmıyorum. Önceden herkesin hayran olduğu saçlarım artık berbat halde. Sadece topuz yapabiliyorum çünkü bu şekilde belli olmuyor. Hastalığım nüksettiğinde eşim biliyordu. Ama ilk başlarda saçlarımda bu kadar açılma yoktu. Şuanki halini hiç görmedi. Hiç sormuyor bile neden sürekli topuz yapıyorsun diye. Evin içinde bile sağlamayacağım kadar berbat bir halde. Yazacaklarım bu kadar dedim ama hala devam ettim hakkınızı helal edin.
