- 29 Aralık 2010
- 8.416
- 23.875
-
- Konu Sahibi Merkur Retrosu
- #61
Ben de anlamamışımdır bunu, maaş eşit yapılan iş değil ama hadi ona da eşit diyelim, neyin derdinde bu insanlar kamuda anlamak güç. Sebep bence bunu yapan insanların leş olması, diploma vs boş insanın hamuru leş ise hep öyle kalıyor.Ablam memur benim de, aynen dediğiniz durumları yaşıyor garip bir şekilde. Kimse yükselmeyecek etmeyecek maaş belli düzen belli ama herkes birbirinin kuyusunu kazma, başkasına yağ çekme peşinde.
İnsanlar çookk zor, kendi mutsuzluklarını başkaları da yaşasın onlar da mutsuz olsun istiyorlar, herkes herkesin kötülüğünü istiyor. Aslında evet çalışma hayatından değil de çalışma hayatındaki insanlardan soğumuşum ben.
Mühendislik firmasında çalışıyorum ofis ortamı var. Burda muhasebe asistanı ve sekreter karışık bir şeyimHangi sektördesiniz bilmiyorum ama hukuk bürolarında sürekli bir insan sirkülasyonu var sekreteri muhasebecisi avukatı sürekli 1 yıl 2 yıl çalışıp dayanamayıp başka yere geçiyor. Sonra yeni iş yerinde de aynı durumlar. Siz yine iyi dayanmışsınız.
Umarım tez zamanda kurtulursunuz sonra başka bir yerde çalışmayı düşünüyor musunuz yoksa evlenip bırakacak mısınız tamamen
Ben de çoluk çocuğum olunca ev hanımı olma hayalleri kuruyorum da
evet uyguluyorum.Uygulayabiliyor musunuz bunları çok imrendim şu an. Umarım takmamayı öğrenebilirim ben de. İnsan ilişkilerinde saygıya önem veriyorum, yüz yüze bakıyorsak özellikle. Ama ofis ortamında herkes ortalığı karıştırma derdinde.
Beeennn işimi değiştirince adaletli ve iş yapmayı seven bir idareciyle çalışmaya başladıktan sonra çok daha mutluyumHanımlar ne zamandır sorguladığım bir durum bu.
Ben iş hayatında 1 sene geçirdim sadece, kendi çapında bilindik ve az biraz kurumsal denebilecek bir yer olmasına rağmen sürekli dedikodu, altındakini ezme, üstündekine yağcılık yapma, işini düzgün yapmayıp altındakileri de mağdur etme, suçu başkasına atma vesaire… Her türlü saçma sapan mualemeyi yaşadım veya benim gibi mesleğe yeni adım atanlardan da dinledim benzer durumları.
İnsan doğal olarak çok sorgulamaya başlıyor. Her yer mi böyle, mutlu yer var mıdır diye. Haftanın 5 belki 6 günü sabahtan akşama aynı ortamda çalışılan yerlerde insanlar neden birbirine hayatı zorlaştırır?
1 senelik deneyimimden sonra daha kaliteli bir yere girdiğimi zannedip mutlu olmuştum. Tamam dedim her şey farklı olacak bu sefer. Güzelce iş öğrenip kendimi geliştireceğim. Ama burda da daha ilk günden departmanımdakilerin beni iş öğretme adı altında odalarına çekip başka departmandakilerin dedikodusunu yapmasıyla bütün hevesim yerle bir oldu. Onların dedikodu ve kışkırtmalarına kulak tıkayıp bireysel takıldığımda ise dışlanan, iş öğretilmeyen ben oldum. Yine iş öğretmemeler, alttakini ezmeler üsttekine yağcılıklar derken nefes alamadım kaçtım oradan.
Şimdi sütten ağzım yana yana yoğurt yemeye korkar oldum. Zaten ekonomi kötü, şartlar kötü, sırf kendimi geliştirme amacıyla para olarak zar zor yetinebileceğim yerlere girmesine girerim ama insanların iş yapmak iş öğrenmek yerine boş lakırtılara ve boş ego savaşlarına girmelerinden bunaldım sanırım.
Okul hayatımda hep çalışkan bir insan oldum, trde ilk 4 bine girmiş ve okul hayatında kendini yabancı dil olsun seminerler olsun geliştirmiş bir avukatım. Ama şimdi çalışma hevesi yerle bir olmuş çökmüş biriyim. Sabahtan akşama yine aynı şeyleri yaşamaktan, ayaklarımın geri geri gitmesinden korkuyorum.
Var mı böyle şeyler yaşayan? Veya tam tersi ben işimden mutluyum memnunum diyen?
Okuyan cevaplayan herkese teşekkür ederim. Kırıp dökmeden yazarsanız sevinirim.
Kesinlikle insan sağlığından oluyor bir de müdürlerin saçma sapan tavırlarını çekmekte cabası...Çok iyi anlıyorum son yerde ben de aynen böyleydim. Anksiyete, uyku problemi, kalp çarpıntısı hepsi vardı. Üç beş kuruş kazanıcaz diye tüm bu çileler. Gerçekten değmiyor iyi yapmışsınız ayrılmakla.
Şimdi ne yapıyorsunuz doğru düzgün bir yer çıktı mı karşınıza