Merhabalar herkese.
Belki milyon tane konu açılmıştır bu tarz ama ben de kendi tarafımdan değerlendirip anlatmaya çalışacağım.
2 yıldır kurumsal bir firmada çalışıyorum kimlik bilgilerimi kamufle etmek için mesleğimi yazmayacağım ama stresli ve yoğun bir işle uğraştığımı cumartesi çalıştığımı bazen pazarları bile, söyleyebilirim. Ego tatmini yapan müdürler, müdür yrd vs klasik ben de uğraşıyorum.
Bazen gelmek bile istemiyorum (pazartesi sendromu patlaması yaşıyor olabilirim)
Evimin işi çocuğum vs vs gibi yoğunluk da var tabi, mesela şuanda bacaklarım ağrıyor pazar temizliği vs den dolayı. Aslında belki eşim yardım etse bu kadar büyütmem (büyütüyorsun diyebilirsiniz).
Neyse, bunlar dışında bir sıkıntı yok.
Bu arada eşim de benzer işi yapıyor, kısıtlı zamanlar içinde yaşıyoruz hayatı herkes gibi.
Akşamları yemeği annem de yiyoruz. Aylık olarak belli miktar para veriyorum anneme de, ayrıca ufak tefek eksikleri alıyorum (çay, temizlik malzemesi, şeker, un vs). Ama memnun edemiyorum bunu hissediyorum. Maddi olarak sürekli ailem beklenti içinde babam da dahil.. Aldığım para aman aman çok değil ama yetiyor şükür. Ödemeler de şöyle, borç yok ama ödeme çok, çocuğun okul taksidi, fatura, kredi kartı vs, hemen hemen aylık 4 5 bin masrafımız var diyebiliriz. Ama zor kazandığımızdan mıdır nedir, tutumluyuz eşimle.
Ama.. bazen işi bırakayım hem saçma salak insanlarla uğraşmayayım hem de eşime ve çocuğuma daha çok vakit ayırabileyim daha mutlu olurum düşüncesi sarıyor içimi
bir de ailem sürekli maddi olarak beklentide, bastıra bastıra doğalgaz faturası şu kadar geldi, evde deterjan yok çok pahalı alamıyorum vs gibi beklentide olduklarını belli ediyorlar (orada sadece 1 öğün yiyoruz, eşim yardım etmediği için ve yoğun çalıştığım için yemek yapmak ve yemeği yemek en az 9 olur akşam) artık imalı laflardan yoruldum ailemin bana söylediği, maddi olarak destek oluyorum zaten. Onların beklentisi maaşın yarısı sanırım ama çok saçma değil mi, bu durumu yönetebilmem için sevgili KK üyeleri bana fikir verebilir misiniz ? Teşekkür ederim şimdiden..
Belki milyon tane konu açılmıştır bu tarz ama ben de kendi tarafımdan değerlendirip anlatmaya çalışacağım.
2 yıldır kurumsal bir firmada çalışıyorum kimlik bilgilerimi kamufle etmek için mesleğimi yazmayacağım ama stresli ve yoğun bir işle uğraştığımı cumartesi çalıştığımı bazen pazarları bile, söyleyebilirim. Ego tatmini yapan müdürler, müdür yrd vs klasik ben de uğraşıyorum.
Bazen gelmek bile istemiyorum (pazartesi sendromu patlaması yaşıyor olabilirim)
Evimin işi çocuğum vs vs gibi yoğunluk da var tabi, mesela şuanda bacaklarım ağrıyor pazar temizliği vs den dolayı. Aslında belki eşim yardım etse bu kadar büyütmem (büyütüyorsun diyebilirsiniz).
Neyse, bunlar dışında bir sıkıntı yok.
Bu arada eşim de benzer işi yapıyor, kısıtlı zamanlar içinde yaşıyoruz hayatı herkes gibi.
Akşamları yemeği annem de yiyoruz. Aylık olarak belli miktar para veriyorum anneme de, ayrıca ufak tefek eksikleri alıyorum (çay, temizlik malzemesi, şeker, un vs). Ama memnun edemiyorum bunu hissediyorum. Maddi olarak sürekli ailem beklenti içinde babam da dahil.. Aldığım para aman aman çok değil ama yetiyor şükür. Ödemeler de şöyle, borç yok ama ödeme çok, çocuğun okul taksidi, fatura, kredi kartı vs, hemen hemen aylık 4 5 bin masrafımız var diyebiliriz. Ama zor kazandığımızdan mıdır nedir, tutumluyuz eşimle.
Ama.. bazen işi bırakayım hem saçma salak insanlarla uğraşmayayım hem de eşime ve çocuğuma daha çok vakit ayırabileyim daha mutlu olurum düşüncesi sarıyor içimi
bir de ailem sürekli maddi olarak beklentide, bastıra bastıra doğalgaz faturası şu kadar geldi, evde deterjan yok çok pahalı alamıyorum vs gibi beklentide olduklarını belli ediyorlar (orada sadece 1 öğün yiyoruz, eşim yardım etmediği için ve yoğun çalıştığım için yemek yapmak ve yemeği yemek en az 9 olur akşam) artık imalı laflardan yoruldum ailemin bana söylediği, maddi olarak destek oluyorum zaten. Onların beklentisi maaşın yarısı sanırım ama çok saçma değil mi, bu durumu yönetebilmem için sevgili KK üyeleri bana fikir verebilir misiniz ? Teşekkür ederim şimdiden..
