İş, anne, aile sıkıntıları

djdjdkdkdkfkdfk .!.:

Merhaba. 3 aydır bir şirkette alt düzey bir pozisyonda çalışıyorum. Çok başka bir hedefim vardı fakat çalışmam gerekiyordu. Şu anki yerimden hiç memmun değilim. Hedefime ulaşmam minimum 1-2 yıl sürecek gibi duruyor. Ama asıl problem bu değil. Kafamı kurcalayan şey annem. Annemin bazı söylemleri ve davranışları beni şüpheye düşürüyor. Ben normal bir zamanlama ile okulu bitirip belki bir iki yıl boşa geçmiştir, işime girdim. Fakat zar zor ve geç bir şekilde iş bulmuşum diye bana davranıyor. Yakınlarımızın her şeyini överken benim en güzel yaptğım şeyi bile eleştiriyor. Diğer kardeşime böyle bir tavrı yok. Ona bazen benim hedefim bu değil burası geçici dediğimde çok morali bozuluyor. Beni kesinlikle desteklemiyor, güvenmiyor. Ben zaten hedefim yolunda ilerleme yolundayım ve hedefim ütopik değil. Onun dışında onu alışverişe götürdüğümde benim kartımla ödeme yaptığımızda kartımı kendisi alıyor ve benim ödüyor olarak gözükmemi istemiyor. Tabii bugüne kadar tüm ihtiyaçlarımı o karşıladı. Halbuki ben gururlanır diye düşünüyorken o bu durumdan utanıyor. Sürekli çatışmadayız bu bağrış çağrış kavga değil. Ben yıllardır hep alttan alan taraftım alınsam da belli etmez onu biraz üzdüğümde çok üzülür hemen gönlünü alırdım. Fakat o beni üzdüğünde o kadar umursamıyor. Yaşımın ilerlemesiyle ve tahammülümün biraz azalmasıyla bazen tepki veriyorum. Tepkimden çok rahatsız oluyor. Onu değiştiremem ama bazen boğazım düğümleniyor mecburen tepki veriyorum. Bunun dışında bazen bana biriyle yaşadığı bir tartışmayı anlatırken o kişiye dediklerini bana der gibi bağırarak diyor. Sanki gerçekte söylemek istediklerini dolaylı yoldan bu şekilde söylüyor. Söylediği şeylerde çok ağır. Sonuç olarak ben kendimi evlatlık olarak hissediyorum. İşe girdiğimde şu beklentideydim artık işine girdin durum böyle böyle kendi yoluna git. Ama henüz böyle bir şey olmadı. Eve katkı sağladığım için bunu demediğini düşünüyorum. Ama biri evlenmek istese beni zorlayacak gibi geliyor. Ben hiç evlenmeyi düşünmüyorum. Son olarak bana ne kadar kötü de davransdan yapıyorum. Hep iyi olmaya çalılıyorum yoksa oturup kendime vakit ayıramıyorum. Bunu yazarken bile vicdanım sızlıyor sanki suçluyor ve şikayet ediyormuşum gibi. Bana defol git dese de ben tamam gidiyorum ama ne zaman ihtiyaç duyarsan beni ara derim. Arasa koşa koşa giderim. Ama diğer insanlar böyle değil. Bu benim bir problemim ve nasıl dengelemeliyim bilmiyorum. Bir de benim durumuma benzer şeyler yaşayan var mı onu merak ediyorum.

Genişletmek için tıkla...

Nazendeemz .!.:

Anneniz sizi kıskanıyor bence. Bu dediğim belki saçma gelebilir ama maalesef olabilecek bi durum. Benim de ailem öyle iyi insanlar değil. Ama ben sizin gibi merhametli yaklaşamıyorum olaya. Bana böyle davranan ne annem olsun ne de babam izin vermem. Saygıda kusur ederim demiyorum ama beni kullanmasına da izin vermem mesela. Kendi işiniz varmış, yolunuza gidin bence artık. Hayatımızı anne ve babamız üzerinden şekillendiremeyiz. Sizin de herkes gibi yaşamdan keyif almaya hakkınız var.

Genişletmek için tıkla...

Gao .!.:

Diğer kardeşinize size davrandığı gibi davranmıyor. Başkalarını övüyor. Ne diyor peki size rahatsız hissettirecek? İşiniz mi kötü, tembel misiniz ne tam olarak size kötü cümleleri?

Genişletmek için tıkla...

djdjdkdkdkfkdfk .!.:

Şöyle mesela işe girdim tamam seviniyor o süreçte. Aradan biraz zaman geçiyor zar zor iş buldun girdin zaten, iyi bir okuldan mezun oldum ama ona göre kendisi zamanında neler neler yapmış ya da tanıdığının kızı oğlu akrabalar neler neler yapmış ben iyi bir şeyimi söyleyince üstüne hemen başka birinin başarısını getiriyor. Örnek vereyim akrabamız Tanıdığı vasıtasıyla devlete girdi. Diyor ki ne güzel girdi şu kuruma girdi odası da güzel mis gibi gidip geliyor oh düşünsene maaşı da arttı yeri de rahat. Yani hem o kişi adına samimi şekilde çok seviniyor hem bana anlatıyor. Tanıdığı vardı anne diyorum. Olsun işini halletti bak bir şekilde diyor. Kötü bir şey değil sevinebilir tabii ama ben bir şeyi kendi emeğimle başarınca yüzde biri kadar samimi sevinip takdir etmiyor beni. Yüzüne de takdir ediyor onu övüyor. Bu yaşıma geldim bu tavırları yüzünden bir şeyi çok iyi yapsam da dışardan takdir bekliyorum. Ola ki birisi beni takdir etti aşırı mutlu oluyorum çocuk gibi. Arkasındaki nedeni merak ediyorum sanırım benden nefret ediyor ve hiçbir şey başarmamı istemiyor ya da ben ağzımla kuş tutsam da onun gözünde tembel, salak, işe yaramaz, beceriksiz biriyim bunları anlıyorum artık. Uzun yazdım ama bakın bir örnek daha vermek istiyorum sabah işe giderken öğle yemeğimi hazırlıyorum sera kağıdına koyup buzdolabı poşetine saracağım bu hayattaki en basit şey beş yaşındaki çocuk yapar. Annesi eline verir hatta yapsın diye. Annem Kalkıyor yatağından geliyor elimden alıyor sera kağıdını bana öğretir gibi yapıyor. Ya ne kadar beceriksizim gözünde? Bazen anne ben yaparım bırak sen diyorum. Biliyorum yardım ediyorum diyor hayır her şeyde böyle. Ben onun gözünde bir hiçim bunu anlıyorum. Ama bırakıp gidemem bir yandan acıyorum. Belki kendi içinde bir rahatsızlığı vardır diyorum. Çözümsüzüm çünkü anne bak şunları şunları yapma lütfen desem hemen alınıyor. Bir de gönlünü almaya çalışıyorum.

Genişletmek için tıkla...

Gao .!.:

Erkek mi diğer kardeşiniz?

Genişletmek için tıkla...

djdjdkdkdkfkdfk .!.:

evet

Genişletmek için tıkla...

djdjdkdkdkfkdfk .!.:

Merhaba. 3 aydır bir şirkette alt düzey bir pozisyonda çalışıyorum. Çok başka bir hedefim vardı fakat çalışmam gerekiyordu. Şu anki yerimden hiç memmun değilim. Hedefime ulaşmam minimum 1-2 yıl sürecek gibi duruyor. Ama asıl problem bu değil. Kafamı kurcalayan şey annem. Annemin bazı söylemleri ve davranışları beni şüpheye düşürüyor. Ben normal bir zamanlama ile okulu bitirip belki bir iki yıl boşa geçmiştir, işime girdim. Fakat zar zor ve geç bir şekilde iş bulmuşum diye bana davranıyor. Yakınlarımızın her şeyini överken benim en güzel yaptğım şeyi bile eleştiriyor. Diğer kardeşime böyle bir tavrı yok. Ona bazen benim hedefim bu değil burası geçici dediğimde çok morali bozuluyor. Beni kesinlikle desteklemiyor, güvenmiyor. Ben zaten hedefim yolunda ilerleme yolundayım ve hedefim ütopik değil. Onun dışında onu alışverişe götürdüğümde benim kartımla ödeme yaptığımızda kartımı kendisi alıyor ve benim ödüyor olarak gözükmemi istemiyor. Tabii bugüne kadar tüm ihtiyaçlarımı o karşıladı. Halbuki ben gururlanır diye düşünüyorken o bu durumdan utanıyor. Sürekli çatışmadayız bu bağrış çağrış kavga değil. Ben yıllardır hep alttan alan taraftım alınsam da belli etmez onu biraz üzdüğümde çok üzülür hemen gönlünü alırdım. Fakat o beni üzdüğünde o kadar umursamıyor. Yaşımın ilerlemesiyle ve tahammülümün biraz azalmasıyla bazen tepki veriyorum. Tepkimden çok rahatsız oluyor. Onu değiştiremem ama bazen boğazım düğümleniyor mecburen tepki veriyorum. Bunun dışında bazen bana biriyle yaşadığı bir tartışmayı anlatırken o kişiye dediklerini bana der gibi bağırarak diyor. Sanki gerçekte söylemek istediklerini dolaylı yoldan bu şekilde söylüyor. Söylediği şeylerde çok ağır. Sonuç olarak ben kendimi evlatlık olarak hissediyorum. İşe girdiğimde şu beklentideydim artık işine girdin durum böyle böyle kendi yoluna git. Ama henüz böyle bir şey olmadı. Eve katkı sağladığım için bunu demediğini düşünüyorum. Ama biri evlenmek istese beni zorlayacak gibi geliyor. Ben hiç evlenmeyi düşünmüyorum. Son olarak bana ne kadar kötü de davransa ben vicdan yapıyorum. Hep iyi olmaya çalılıyorum yoksa oturup kendime vakit ayıramıyorum. Bunu yazarken bile vicdanım sızlıyor sanki suçluyor ve şikayet ediyormuşum gibi. Bana defol git dese de ben tamam gidiyorum ama ne zaman ihtiyaç duyarsan beni ara derim. Arasa koşa koşa giderim. Ama diğer insanlar böyle değil. Bu benim bir problemim ve nasıl dengelemeliyim bilmiyorum. Bir de benim durumuma benzer şeyler yaşayan var mı onu merak ediyorum.

Genişletmek için tıkla...

Gao .!.:

Düşündüğünüz gibi etraftan onay aramanızın sebebi annenizin hayatınız boyunca size davranışlarından.
Oğullarına aşık çoğu kadın. Anlaşamadığı, onunla ilgilenmeyen kocasının yerine koyuyor. Olan kız çocuklarına oluyor.
Bugün birisine daha yazmıştım burda. Yeni öğrendim. Winnicott demiş. Erkek çocuğu ayrı bir birey olarak görmesine rağmen, kız çocuğunu kendisinin uzantısı gibi görüp ayrı bir birey gibi görmezmiş. Yetersizlik duygusunun tamamını size yansıtıyor olabilir.
Çok empatik yaklaşıyorsunuz. Umarım değerinizi bilir yakın zamanda.

Genişletmek için tıkla...

je mon .!.:

Başkasıyla tartışmalarını anlatırken aslında sana söylüyormuş gibi hissettiğin şeyler nedir ? Bu önemli geldi bana.

Genişletmek için tıkla...

djdjdkdkdkfkdfk .!.:

Şöyle mesela bir keresinde anneme çıkışmıştım. Akşam geldiğimde bir olayı anlatmaya başladı taa 10 yıl önce olay. İş yerinde bir tartışma yaşamış. O kişiye dediği şeyleri. Aynı sinirle bana sinirlenir gibi bağırarak söylüyor. Sen kimsin de bana çıkışıyorsun? İşe yaramazın tekisin. Defol git dedim şurdan! Baktım sustu kaldı. Vs vs aşağılar tavırla olayı anlatır gibi bana bağırıyor. Benimde canım sıkıldı. Diyor ki canım mı sıkıldı? Evet dedim. Sana demiyorum ki niye canın sıkılıyor dedi. Ben de başka şeye sıkıldı diyip geçiştirdim. Yani sinirini benden böyle çıkarıyor gibi. Eskiden direkt derdi yüzüme de sinirlendiği an ona çıkışırsam bağırırsam lisedeyken. Yaşımın ilerlemesiye direkt demeyip bu şekilde sinirini çıakrıyor gibi geliyor bana.

Genişletmek için tıkla...

je mon .!.:

Sanırım haklısın sana söylüyor içindekileri bu şekilde kusuyor galiba. Sebebini bilemem ama sana karşı kinli.
Defol git derse bir gün ki diyebilir, giderken, ihtiyacın olursa beni ara demezsin umarım

Genişletmek için tıkla...