- 26 Ağustos 2022
- 246
- 46
-
- Konu Sahibi Sihirlikutu
- #41
Şu anda da mesela kafam bulanıyor biraz biraz. Günün 3 4 saati idare eder olmak, diğer zamanlar atak halinde geçirmek çok zor.
Şu anda da mesela kafam bulanıyor biraz biraz. Günün 3 4 saati idare eder olmak, diğer zamanlar atak halinde geçirmek çok zor.Evetttt, burası ve cogu üye iyi ki varrrr
Tek mi yaşıyorsunuz bilmiyorum ama ailenizle yaşıyosanız tek kalmamaya özen gösterin. Tv odaklanamazsanız bile izlemeye calısın. Biliyorum buna rağmen düşünceler geçmiyoŞu anda da mesela kafam bulanıyor biraz biraz. Günün 3 4 saati idare eder olmak, diğer zamanlar atak halinde geçirmek çok zor.
Annem ve kedilerimle yaşıyorum şükür. Hiçbir şeye odaklanamıyorum o durumda. Psikoloğum panik atak anlarım için form verdi, onu doldurabiliyorum en azından. Yine geçmiyor tabii ama biraz biraz azalıyor sanki.Tek mi yaşıyorsunuz bilmiyorum ama ailenizle yaşıyosanız tek kalmamaya özen gösterin. Tv odaklanamazsanız bile izlemeye calısın. Biliyorum buna rağmen düşünceler geçmiyo
Buradan haberleşelim, konuşup birbirimize destek olalım. Ben ilk atağımı 2 ay önce geçirdim. Aynı sizinki gibi nefes alamama ile acile gittim. EKG çektiler, hiçbir şey çıkmadı. Ataklar boyut değiştirdiğinde tedaviye başladım. İhmal etmeyip hemen bugün yarın gidin psikiyatra derim. Belki bir kerelik olmuştur ama yine de önleminizi alın. Çok geçmiş olsun. Umarım bu kadarla kalır. Buraya her zaman yazabilirsiniz. Ben de gelişmeleri yazacağım.Hayatımin çok zorlu bir donemindeyim, her şeyi, hayatin anlamini sorguluyorum. Oğlum var 4 yaşında, dogdugundan beri ona bir şey olacak korkum var, artık çok korkunç bir hal almaya başladı. Enkazdan çıkan çocukların yerine onun goruntusunu filan koyuyorum kafamda, sonra da kendime kiziyorum cagiriyorum, benim yüzumden olacak bir şey olursa diye. Geçen akşam carpinti ve nefes alamama sebebiyle acile gittim, kalp krizi gecirmiyordum neyse ki. Bugun de kardiyolojiye gittim, 24 saatlik ritim holter takildi. Cihaz takili su an. Bsy cikmazsa psikiyatra gideceğim. Surecin basindayim, inşallah kalbimde bir şey yoktur ona da korkuyorum simdi. Ben çok pozitif bir insandim hep, nasil boyle oldu bilmiyorum ki...iyi gelismeler yazmak isterim buraya da. Sizin için de en iyisini diliyorum
Birebir aynısı yaşadım.Geçiyor canım.Ataklar sırasında kendime zarar vermekten, birilerine sevdiklerime zarar vermekten korkarken iş yerinde de bunları yaşarsam ve işlerime de odaklanamazsam, rezil olursam, kontrolümü kaybedersem hissi oluyor. O da korkutuyor...
Bu sabah sanki daha iyi gibiyim. Düşünceler aklımda dönüyor ama çok içselleştirmiyorum. Tabii tekrar atağa çevirecek diye de endişem yok değil. Ben yaşamak istiyorum. Bundan sonraki günlerimi, yaşamımın nasıl olacağını, filmin devamını merak ediyorum. Annemi, sevgilimi, kedilerimi, arkadaşlarımı çok seviyorum. Herkes yapabiliyorsa sanırım ben de yapabilirim. Terapime ve ilacıma devam edeceğim. Buraya da sık sık yazacağım. Umarım kurtulurum. Hayatı tekrar sevmek istiyorum. Burası da benim için bir nevi yeniden doğuşumu aşama aşama paylaştığım sayfam olacak.Ay bende de oluyordu.Neydi bunun adı,nevrozlu bir şeydi.Ben bunun üstesinden korkumu anlayarak geldim.Korkuyorum,çünkü yapmayı isteniyorum.Yaşamayı seviyorum.Sadece farkında değilim.
İntihar vakaları bambaşka bir şey.Bunu isteyen korkmaz.Sen böyle bir şeye meyilli değilsin canım.Öyle ya da böyle hayatını güzelleştireceksin.
Doktorunu dinle ve iyi bir terapiste git.
İyi bir terapistten kastım pahalı terapistler değil.Sana iyi gelen vir terapiste git.
Pskiyatristini ve terapistini iyi dinle.Başlarda zor gelir.Ama bunu çalışkan öğrenci olmak gibi düşün.Sonrası gelir zaten.
Tekrar o mutlu, umutlu, hayatı seven, birileriyle bir şeyler paylaşmak için can atan halinize döndünüz mü?Birebir aynısı yaşadım.Geçiyor canım.
Sabrediyorum. Bütün gücümle çalışıyorum buna.İlaçlarınız etki edecek fakat 2-3 haftanız var biraz daha sabredin.
Teşekkür ederim. Çok sağ olun. İşe başlama tarihim 1 Mart, önümde biraz daha zamanım var, o sürede daha iyi olurum diye teselli ediyorum kendimi. Ben İstanbul'da yaşıyorum ama depremden sonra zaten bu intihar korkusu, birilerine zarar verme korkusu ile beraber ataklarım çoğaldı. Dünyada neler oluyor, 2022 Mayıs ayından itibaren hayatımda neler oluyor, sürekli bir travma düşünceleri beni bu hale getirdi.Merhaba kayiplariniz için çok üzüldüm.
Üst üste yaşadığınız onca şey kolay değil.
Tedavilere devam edin düzenli şekilde.
İşe başlama gücünü kendinizde bulamıyor olabilirsiniz bu normal.
Ama inanın insanoğlu çok güçlü.
Bakın ülkece ne badireler atlatiyoruz yine de bir yerden tutunup hayata devam ediyoruz.
Etmeliyiz çünkü.
Başka çaremiz yok.
O nedenle işe başlamak için zorlayın kendinizi derim ben başarabilirsiniz.
Ayrıca okuduğum kadarıyla hiçbir canlıya zarar verecek biri gibi durmuyorsunuz söylemek istedim sevgiler
Teşekkür ederim güzel mesajınız için. Sizin de başınız sağ olsun. Kaybınızın üzerinden ne kadar zaman geçti? Ben de ilk birkaç ay öyleydim. Hiçbir yaptığımdan zevk almıyordum. Yaşıyormuş gibi yapıyordum. Sonrasında bu ilerledi ve iki ay önce ilk panik atağımı geçirdim. Hızla daha kötü duruma, obsesyon hallerine dönüştü. Canhıraş hem psikiyatra gittim, hem de psikolog seanslarına başladım. Daha çok yeni. Bugün ilaç tedavimde 4.günümdü. Bilemiyorum nasıl ilerleyecek. Ama artık gerçekten yaşamak istiyorum. Eskisi gibi mutlu olmak, ağız tadıyla yaşamak... Dertleşmek tabiki çok isterim. İyi gelir inanıyorum ki.Öncelikle başınız sağolsun mekanı cennet olsun. Bende annemi kaybettiğimden beri benzer durumdayım size yaptıklarımız hislerimi anlatayım belki çözüm olmaz ama dert ortağı olmuş oluruz. O dönemden bugüne hayatımı anlatmam gerekirse böyle annemin oldugu dönem benim için güneşli ışıl ışıl bir günken o günden sonraki hayatım kapalı bir hava gibi. Her günüm sanki kapalı kasvetli bir havaya uyanmışım gibi oluyor. Hayattan zevk alınmıyor pek çok şey eksik kalıyor. Öncelikle psikiyatri önermem öncelik iyi bir psikolog olmalı ve terapi ile özellikle hipnoz yapan bir doktora gidin. Konuşmak ağlamak içini dökmek geçmişle yüzleşmek çok iyi geliyor. Ama tabi hayat enerjinizi getirmiyor. Ama ölüme bakış açınızı özlem ve pişmanlık gibi duyguları aşmanızı sağlıyor. Sonrasında ben genelde ailemin evinde kalamıyorum anılar sebebiyle ve psikolojik taktiğim şu oluyor kötü hissettiğimde sanki vefaat etmemiş o evdeymiş ben baika şehirdeymişim gibi kendimi kandırıyorum. Bu biraz beni unutlandırıyor açıkcası. Hayat neşesi kolay kolay gelmiyor o eksik yan hep baki kalıyor malesef hiçbirşey tamamlamıyor ama hayatı yaşamak lazım nasıl onlar yaşadıysa çünkü size çok düşkünmüş anladıgım kadarıyla kızının eminim hayatınu yaşamasını isterdi
4 yıl oldu ilk başlarda bende panik atak vardı psikolog nipnoz ve nefes terpisi ile çözdü şu sıralar tekrarladı açıkcası tekrar bir kaç seans gideceğim görünmeye. İlaç kullandım zeyıf biriyim zaten ağır geliyor. İşte bende bazen bunaldıgım için korkuyordum ama psikologla çözebilirsin emin olTeşekkür ederim güzel mesajınız için. Sizin de başınız sağ olsun. Kaybınızın üzerinden ne kadar zaman geçti? Ben de ilk birkaç ay öyleydim. Hiçbir yaptığımdan zevk almıyordum. Yaşıyormuş gibi yapıyordum. Sonrasında bu ilerledi ve iki ay önce ilk panik atağımı geçirdim. Hızla daha kötü duruma, obsesyon hallerine dönüştü. Canhıraş hem psikiyatra gittim, hem de psikolog seanslarına başladım. Daha çok yeni. Bugün ilaç tedavimde 4.günümdü. Bilemiyorum nasıl ilerleyecek. Ama artık gerçekten yaşamak istiyorum. Eskisi gibi mutlu olmak, ağız tadıyla yaşamak... Dertleşmek tabiki çok isterim. İyi gelir inanıyorum ki.
Nevroz nasıl bir durum? Ölüm korkusu, intihar korkusu, birilerine zarar verme korkusu vs.mi oluyor? Çok geçmiş olsun bu arada.4 yıl oldu ilk başlarda bende panik atak vardı psikolog nipnoz ve nefes terpisi ile çözdü şu sıralar tekrarladı açıkcası tekrar bir kaç seans gideceğim görünmeye. İlaç kullandım zeyıf biriyim zaten ağır geliyor. İşte bende bazen bunaldıgım için korkuyordum ama psikologla çözebilirsin emin ol