- 11 Nisan 2011
- 45
- 23
- 298
- 45
- Konu Sahibi betulaltaylar
-
- #1
Iki kız çocuk annesiyim, aşağı tükür sakal yukarı tükür bıyık misali bir çıkmazdayım. Allah'a inancım var, evet dağına göre kar verir ama bu kar bana fazla geldi, dayanamıyorum. Dün evde ne kadar hap varsa içtim (31 tane) ama domuz gibiymişim ki hiç birşey olmadı. Aslında yaşamak istiyorum ama bu şekilde değil.
Sorun eşim. Ayın 15 günü şehir dışında kalan günlerde de yanımızda oluyor ve arkadaşının yanında çalışıyor. Maddi manevi yalanları olduğundan sıfır güven barındırıyor bende. Sorumsuz, evi otel gibi kullanıyor. O yokken ben hayatın zorluklarıyla tek başıma baş ediyorum ya o gelince de öyle olması gerekiyormuş. Birşey isteyince "ben yokken nasıl yapıyorsun" der ve bu düşünceye sahiptir. Hiç yalan söylemememe rağmen bana güvenmez,sözümün hiç bir değeri yoktur. Evin hizmetçisi,çocukların bakıcısı ve yatak odasındaki o......pusuyum onun gözünde. Çünkü bana değer verdiğini gösterecek hiç bir hal içerisinde olmadı. Çocuklardan önce çalışıyordum ama şimdi hep evdeyim,eşimle beraber hiç birşey ama hiçbirşeyi yapmıyoruz. Evin bütün sorumluluğu bende. Kafam karışık düzgün ifade de edemiyorum, canım çok sıkkın. Canımdan bezdim, iki güzel kızım var ama onlara rağmen hayattan bezdim. Hayat hep benim üzerimde. Yoruldum ben o kadar da güçlü değilim demek ki.
Şimdi nasıl öleceğim başka yol düşünmem gerek. Düşüncem değişmedi, hala aynı duygularla doluyum
Iki kız çocuk annesiyim, aşağı tükür sakal yukarı tükür bıyık misali bir çıkmazdayım. Allah'a inancım var, evet dağına göre kar verir ama bu kar bana fazla geldi, dayanamıyorum. Dün evde ne kadar hap varsa içtim (31 tane) ama domuz gibiymişim ki hiç birşey olmadı. Aslında yaşamak istiyorum ama bu şekilde değil.
Sorun eşim. Ayın 15 günü şehir dışında kalan günlerde de yanımızda oluyor ve arkadaşının yanında çalışıyor. Maddi manevi yalanları olduğundan sıfır güven barındırıyor bende. Sorumsuz, evi otel gibi kullanıyor. O yokken ben hayatın zorluklarıyla tek başıma baş ediyorum ya o gelince de öyle olması gerekiyormuş. Birşey isteyince "ben yokken nasıl yapıyorsun" der ve bu düşünceye sahiptir. Hiç yalan söylemememe rağmen bana güvenmez,sözümün hiç bir değeri yoktur. Evin hizmetçisi,çocukların bakıcısı ve yatak odasındaki o......pusuyum onun gözünde. Çünkü bana değer verdiğini gösterecek hiç bir hal içerisinde olmadı. Çocuklardan önce çalışıyordum ama şimdi hep evdeyim,eşimle beraber hiç birşey ama hiçbirşeyi yapmıyoruz. Evin bütün sorumluluğu bende. Kafam karışık düzgün ifade de edemiyorum, canım çok sıkkın. Canımdan bezdim, iki güzel kızım var ama onlara rağmen hayattan bezdim. Hayat hep benim üzerimde. Yoruldum ben o kadar da güçlü değilim demek ki.
Şimdi nasıl öleceğim başka yol düşünmem gerek. Düşüncem değişmedi, hala aynı duygularla doluyum
canım sakın öyle bişey bidaha yapma zaman zaman insan çıkmazlara giriyor ama inanki hepsi geçer..senin iki evladın var onları düşün,inşallah eşinde düzelir..yeterki sen sabırlı ol ve olumlu düşün hepimizin hayatı mükemmel değil,ama intihar çözüm değil..lütfen üzme kendini
Manik depresyon hastasıyım. Depresyon dönemim azdığı zaman hep intiharı düşünüyorum. Lise yıllarımdan beri böyleyim kafamda türlü planlar yapıyorum. Balkondan atlamak, arabaların, metronun önüne atlamak. Hiçbir şey yapamadım şimdiye kadar. ama kendime çok zarar verdim. Saçlarımı dipten kesmek, yüzümü kollarımı kesmek, .. düzenli ilaç kullandığımda bu düşüncelerim sıfırlanıyor diyebilirim.
Şimdi burada bunları okuyup sana bazı kötü yorumlar getirenlerin beyin fonksiyonları normal çalışıyor olabilir. Ne mutlu onlara! Başka bir şey diyemiyorum. Bu düşüncenin tek sebebi depresyon. Acilen bir psikiyatriste gitmen lazım. Sakın kötü bir anne olduğunu falan düşünme.
Kendin bu hayattan vazgeçeceğine, eşini hayatından çıkarsana. Daha basit değil mi?
Allah basimiza vermesin buyuk konusmayim ancak allahin verdigi cani allahtan baska kimse alamaz. Asla affi yok. Gercekten sıkıntılar cekiyorsun anlattigina gore ancak su varki cocuklarina gunah degilmi. Onlari nasil annesiz birakmayi goze aliyorsun. Ben eski ben olsaydim seni inanilmaz yadirgardim ama Yaradanima sukurler olsun yadirgamamayi mantikli davranmayi ogrendim. Simdi sen bize bunu nasil olebilirsin yontem soyleyelim diyemi yazdin? Yoksa cozum bulmak icinmi gercekten?
Yontem istiyosan, burdan cikmaz onun cevabi. Ama cozum istiyorsan acilen cok acilen uzman bi ruh sagligi doktoruna gozukmen lazim cok acilll!!! Sen kocandan dolayi intahar etmek istiyosun 2 cocugunu anasiz birakmayi goze aliyorsun bu asla normal bir davranis degil. Yani normal akli dengesi olan bir insan bunu yapmaz dusunmez bile. Sen kocani saplanti haline getirmissin baksana 2 yavrucagin bile ise yaramamis seni hayata baglamaya.
Sana ciddi derecede tavsiyem hemen bir uzmandan yardim al hatta hastanede yat. Bu ayip bisey degil! Ayip diye dusunuyorsanda eger, canina kiymandan cok daha az ayip diyim o zaman. Yarin arastir en iyi doktora git!! Kocani salla kendinide salla ama o iki cocuga bu travmayi yasatmaya hakkin yok. Lutfen kardesim. İnsanlar biyerlerde olumle hastaliklarla pencelesirken allaha cocuklarimin yuzunu 1 gun daha fazladan goreyim diye dua ediyor. Lutfen sende kendine gel!
iPhone 'den Kadınlar Kulübü aracılığı ile gönderildi
Canim ben anliyorum seni ama yanlizlik intahara itecek buyuklukte bisey degil. Cocuklarini krese yazdir veya gunluk bakici tut kendine hobi edin vb. Ama kesinlikle once doktor. Ben diger yazdiklarini okuyamadim daha. Ama ne olursa olsun ben okuduktan sonrada dicem bunu, kesinlikle intahar cozum degil. Allah yardimcin olsun. Doktoruna herseyini eksiksiz anlat. Eger seni memnun etmezse doktorun sakin umitsizlige kapilma her doktor iyi olmuyor daha dogrusu herkese hitap etmiyor. O yuzden baska doktorda bulabilirsin eger memnun kalmassan. Yani sakin oyle bisey olursa sorun yine bende bende deyip dahada karamsarliga kapilma simdiden soyleyim.Pazartesi günü için ruh sağlığı ve hastalıkları bölümüne randevu aldım kendime. Umarım düzelirim, umudum olur hayata dair. Şuan öyle durumdayım ki çocuklarıma karşı sabrım yok, kendimi görüyorum, sık sık kızıyorum ve sonra üzülüyorum, ne günahları var onlar çocuk, tabi yaramaz olacaklar diyorum ama işte her yaptıkları batıyor. Sürekli ağlaşıyorlar,kavga ediyorlar bende içinde bulunduğum durum yüzünden olsa gerek sabır yokşuna büyük kızım yanımda elma yiyor Şapur şupur o bile beynimi kemiriyor. Bide ne var biliyor musunuz kendimle başbakan hiç kalamıyorum, ikisi de şuna dibimde, tuvalete gitsem peşimdeler, mutfağa girsem peşimdeler, yalnız adım dahi atamıyorum. Akşam da uyuturken uyuya kalıyorum, kendimle başbakan çok nadir kalıyorum. Insanım yalnızlık Allah'a mahsus o yüzden bu kadar darlanmam normal değil mi evet destekçim kocam olmalıydı ama o da kendi için yaşayan bir insan işte. Yanlızım yani.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?