- 11 Nisan 2011
- 45
- 23
- 298
- 45
- Konu Sahibi betulaltaylar
- #41
Velasına akılsızı acıyacaksın derler ya bende annesiz büyüdüğü için onun insaniyet tarafının zayıf olduğunu,iyi yetiştirilmediğini düşünüyorum. Ha üvey annesi abisi ev alacağız sen evlen dediler ya bu da onlara güvendi benle tanışmaya ok dedi sevdi ama ailesi eşimi tamamen yalnız bıraktı. Annesi ve babasının iki evi var biri Bodrum'da yazlık, zaten evi de o yazlığı satıp alacağını söylemişti üvey annesi ama maksatları eşimi başlarından atmakmış. Eşim de heralde bu evlilik sorumluluğunu kaldıramadı,parasızlığı kaldıramadı, tez yoldan param olsun diye yüksek paralarla mantıksızca, akılsızca kumar oynadı bilyoner filan ve batağın içine battıkta battı.
O yüzden onun için üzülüyorum ve güçlü olup kendimi o buhrandan çıkarmayı başardım. Kullandığım bir ilaç yok. Allah'a sığındım,yalvardım, evlatlarımı seviyorum,yaşamayı seviyorum ne olur aklıma sahip çıkmamda,doğru yolu bulmamda bana yardımcı ol diye. Çok şükürler olsun şuan iyiyim 3. kez psikiyatra gideceğiz o da iyi geldi.
Eşim bana ve psikiyatra söz verdi aile babası olacağına dair. İşin tuhafı olumlu değişimler de gözlemledim. Evi için bişeyler yapmaya başladı, soğan bitti diye düşünüp ben söylemeden eve soğan,meyve alıp geldi çok şaşırdım. Çocuklarla vakit geçirir oldu, bana güzel sözler söyler oldu. Bide maddi konuda açık olduğunu gördüm, kendi hesap ediyor yok bu kadarımız var önümüzdeki ay bu kadar maaş alacağım, böyle yaparız şöyle ederiz diye. Yani eşime dair umutlarım da tekrar oluşmaya başladı. 29 Mayıs'ta memleketim Rize'ye gidiyorum çocuklarla, eşim bizi uğurlayıp şehir dışındaki işine gidecek, Allah nasip ederse iş dönüşü Haziran'da o da direk yanımıza gelecek. Herşey yoluna girecek. Memleket bana ve çocuklara iyi gelecek. Kışın da çocuklarla ilgili bir çözüm üretebilirsem tekrar işe girmeyi düşünüyorum.
Epey uzun oldu ama, neden boşanmadığımı da anlamanız için eşimin durumunu da anlatmak istedim. Şimdi beni daha iyi anladığınızı düşünüyorum. Desteğiniz için teşekkür ederim.
Ben kötü bir anne değilim, sadece bunalımdaydım saçmalarım, şimdi düzeldim.
Sevgilerimle...
iPad 'den Kadınlar Kulübü aracılığı ile gönderildi
O yüzden onun için üzülüyorum ve güçlü olup kendimi o buhrandan çıkarmayı başardım. Kullandığım bir ilaç yok. Allah'a sığındım,yalvardım, evlatlarımı seviyorum,yaşamayı seviyorum ne olur aklıma sahip çıkmamda,doğru yolu bulmamda bana yardımcı ol diye. Çok şükürler olsun şuan iyiyim 3. kez psikiyatra gideceğiz o da iyi geldi.
Eşim bana ve psikiyatra söz verdi aile babası olacağına dair. İşin tuhafı olumlu değişimler de gözlemledim. Evi için bişeyler yapmaya başladı, soğan bitti diye düşünüp ben söylemeden eve soğan,meyve alıp geldi çok şaşırdım. Çocuklarla vakit geçirir oldu, bana güzel sözler söyler oldu. Bide maddi konuda açık olduğunu gördüm, kendi hesap ediyor yok bu kadarımız var önümüzdeki ay bu kadar maaş alacağım, böyle yaparız şöyle ederiz diye. Yani eşime dair umutlarım da tekrar oluşmaya başladı. 29 Mayıs'ta memleketim Rize'ye gidiyorum çocuklarla, eşim bizi uğurlayıp şehir dışındaki işine gidecek, Allah nasip ederse iş dönüşü Haziran'da o da direk yanımıza gelecek. Herşey yoluna girecek. Memleket bana ve çocuklara iyi gelecek. Kışın da çocuklarla ilgili bir çözüm üretebilirsem tekrar işe girmeyi düşünüyorum.
Epey uzun oldu ama, neden boşanmadığımı da anlamanız için eşimin durumunu da anlatmak istedim. Şimdi beni daha iyi anladığınızı düşünüyorum. Desteğiniz için teşekkür ederim.
Ben kötü bir anne değilim, sadece bunalımdaydım saçmalarım, şimdi düzeldim.
Sevgilerimle...
iPad 'den Kadınlar Kulübü aracılığı ile gönderildi