intihar düşüncelerimden nasıl kurtulurum?

Henüz lise öğrencisiymişsin. Ben de lisede öğretmenim. Eski konuna baktım, şu an aynı benim lisedeki halime benzettim.. Özgüvensizdim, kimseyle iletişim kuramıyordum.. Çok değersiz hissediyordum kendimi..
İnan kuzucum hepsi geçti. Çok sancılı bir süreçtesin, ailenden de destek , anlayış göremiyorsun anladığım kadarıyla, ama aklı başında bir çocuksun. Duyguların, içsel dünyanın en karmaşık olduğu dönemdesin. İnan hepsi geçer.. Güvendiğin , yakın gördüğün bir öğretmenin var mı? Onunla paylaşabilirsin durumunu. Ailenle görüşürler, belki seni anlamalarını sağlarlar.

user64467743 .!.:

şartlar müsaade etmiyor, çok isterdim...

Genişletmek için tıkla...

Hayatım en zor zamanım annemin olumuydu.Olum döşeğinde öleceğini söylediler.Yogun bakımda ben kalkıp işe gittim.İsyerinde o şartlarda mobbing'e maruz kaldım.Hic pes etmedim.Sende etme.Dustugun zaman yeniden kalk.

Bir lise öğrencisi olarak eminim ki kimya dersi aliyorsundur. Vücudumuzda bir organimizda sıkıntı olunca doktora gidiyoruz ve bize bir ilaç veriyor tedavi oluyoruz değil mi ? Beynimiz de aynı şekilde bir organ ve çeşitli hormonlar salgiliyor. Bu hormonel denge bozulduğu zaman insanin ruhsal dengesi bozulabiliyor. Yani bu yaşadığın belki de son dönemde artan birçok insanın yaşadığı bir süreç . İnan sana sonsuz gelen bu mutsuzluğun çözümü o kadar basit ki .. Rehber öğretmenin veya okulda güvendigin bir hocana veya aileden birine bu hissettiklerini lütfen anlat. Ergenliğinde intiharı düşünmüş bir arkadaşa sahiptim kendisi bu konuda denemelerde bulundu şimdi ise çok iyi bir mimar. Hayatında herşey yolunda. Anlayacağın kendi içinde dipsiz kuyu gördüğün bu yer aslında öyle değil .

Pek Muhterem Kadin .!.:

Henüz lise öğrencisiymişsin. Ben de lisede öğretmenim. Eski konuna baktım, şu an aynı benim lisedeki halime benzettim.. Özgüvensizdim, kimseyle iletişim kuramıyordum.. Çok değersiz hissediyordum kendimi..
İnan kuzucum hepsi geçti. Çok sancılı bir süreçtesin, ailenden de destek , anlayış göremiyorsun anladığım kadarıyla, ama aklı başında bir çocuksun. Duyguların, içsel dünyanın en karmaşık olduğu dönemdesin. İnan hepsi geçer.. Güvendiğin , yakın gördüğün bir öğretmenin var mı? Onunla paylaşabilirsin durumunu. Ailenle görüşürler, belki seni anlamalarını sağlarlar.

Genişletmek için tıkla...

ailemle görüştüklerinde ailem neyin var ki diyecek yine arka plana atacaklar beni herşey aynı kalacak bütün çıkışlar kapalı gibi hissediyorum geleceğim için hiçbir şey yapamıyorum.

user64467743 .!.:

ben sadece öneri istiyorum. şükretmeyi bilmediğimi belirttim yine de söylüyorlar
tesekkur ederim

Genişletmek için tıkla...

O zaman şükretmeyi ògren. Yok onu bilmiyorum yok bunu yapamadim degil kendin icin yapmak zorundasin. Toparlan kendine gel.

Ağır depresyon sürecinden ben de geçtim, zamanında intihar düşüncelerim de olmuştu. Kötü düşüncelerimin ve umutsuzluğumun altında kendimi gerçekleştirememek olduğunu fark ettim. Hayatımı kendi istediğim şekilde değiştirmeye başladıktan sonra bunalımım hafifledi. Hayatın zorlukları hala var, henüz istediğim noktaya ulaşmış değilim. Ancak artık baş edecek gücüm ve motivasyonum var, önemli olanın da bu olduğunu düşünüyorum.
Naçizane önerim; sizi üzen, yıpratan ne varsa uzaklaşmanız, sizi mutlu eden şeylere yönelmeniz ve kendinizi keşfetmenizdir. Aşılmaz sanılan sorunlar, olumsuz durumlar gün gelir biter. Önemli olan sizin bu süreçte güçlü kalmanız ve kendinize zaman tanımanızdır.

Sebeb nedir ? Neden mutsuz ve karamsarlık var ? Yaşınızda genç
intihar bi çözüm değil . Bunları düşünme niz doğru değil hayatta umut hep var hayat devam ediyor . inancınızı kaybetmeyin . Dışarda yürüyüş yapın
Müzik dinleyin roman okuyun
Bir komşu arkadaş var ise kahve çay içmeye gidin sohbet muhabbet iyi gelir .
Bide psikolojik anlamda eğer bi terapi gerekiyorsa kendinizi iyi hissetmeniz acısından bunu uygulayın ..

Nedense bugünlerde böyle intihar ile ilgili konular açılıyor burda . Dikkatimi çekmeye başladı .

user64467743 .!.:

öldükten sonra beni farketmeleri çok saçma olur ben sadece acımı dindirmek istiyorum

Genişletmek için tıkla...

İntiharı bir çözüm olarak görme lütfen.İnancın var mı bilmiyorum ama sana emanet edilen cana kıyamazsın.Evet belki yaşadığımız birçok şeye çocukluk travmalarımız sebep olabiliyor fakat belli bir noktadan sonra ebeveynlerimizden bağımsız bir şekilde bahaneleri bir kenara bırakıp dümeni ele almamız lazım . Okumuyor musunuz ? Devlet hastanelerinde bağımlılıkla mücadele merkezleri var (telefonda dahil) gidip yardım alın lütfen . Canından olmak istemiyorsan önce o yataktan çıkın . Sık sık duş alın , mutlaka açık havada yürüyüş yapın ve bir spor dalına yönlenin

Yataktan çıkmazsan yeteneğini keşfedemezsin. Psikolojik destek alamıyorsan kendini biraz zorlayarak telefondan uzaklaşmaya başla. Kaç saat telefonla uğraşıyorsansan yavaş yavaş azalt. Kitap al. Roman ama. Oradaki kahramanların hayatlarını zihninde canlandır. Mutlaka bir şeyler ilgini çekecektir. Telefondan uzaklaştıkça yani o saatleri azalttıkça kendini keşfedeceksin. İmkanın varsa spora başla. Pek çok yerde belediyelerin spor merkezi var. Maddi olarak özel spor salonları yerine o salonlar daha uyguna gelir. Seni kurtaracak sensin. Üstüne git. 21 gün boyunca azalt telefonu ve o yataktan çık! Çıkmadan hiçbir şeyi halledemezsin.

Kaç yaşındasınız? Prosedürü bilmiyorum ama reşit değilseniz ablanız gelemez mi doktora sizinle? İlaç kullanmanıza izin vermeyen tek ebeveynse diğerine durumunuzu açsanız?