- 20 Haziran 2007
- 4.250
- 27
- 358
- 45
Yıllarca önce bir astrolog arkadaşım bana demişti ki,
“Sen bir savaş alanının ortasında sakin sakin yürürsün, etrafında bombalar patlar insanlar düşer… ama sen yoluna devam edersin. Çünkü sana bir şey olmaz, korunuyorsun ve sen koruyorsun kendini!''
Daha sonraki yıllarda evrende tüm duyguların, umutların, temennilerin yankılandığını öğrendikçe mucizelere inanır oldum. Pozitif düşüncenin yarattığı mucizeler, bunlar. Ya da insanın hayata bakışının bir eseri.
Ammaaaa... diyorum!...
Ama nereye kadar korunmak?
Hayata olan güven insanı bir yerde öyle bir sarsıyor ki, kendine gelmekten öte, sorguluyorsun pozitif olmayı, isyan ediyorsun.
Böyle birden sorgulamamın bendeki nedeni, ucuz atlattığım basit bir dolandırıcılık…
Ama haksızlık etmemeli, yine bir mucizenin beni koruduğunu itiraf etmeliyim.
Günlerden cumartesi, öğlen saatleri. Evde temizlik yapılıyor. Sofra kurulmuş, yemek sıcak. MSN'den titreşim üzerine titreşim duyuyor ve koşuyorum bilgisayarın başına. Her şeyimizi paylaştığımız en samimi dostum:
“İnternet bankacılığı kullanıyor musun?” diyor. Kullanmıyorum. Anlamam da. “Öyleyse” diyor ''kredi kartının numarasını ver, kart hesabına benim için para yollayacaklar, ben burada işlemi yaparım. Ne olur, çok acil! “
“İyi ama kart numarasını sana telefonda versem…“
İşlem merkezini açmış, hemen işlemi yapacak, benim yazdığım numarayı geçirecek… Telefonu da zaten şarjda…
Anlatıyor, ben anlamıyorum, yemekler soğuyor, kadın beni bekliyor, aklım başımda değil… Ama kart numarasını yazıyorum!
Sayfama girmiş, adresimi yazıyor bana… Zaten biliyor adresimi! Ama kartımın güvenlik kodunu yazınca, kuşkulanıyorum ve;
“Nerden biliyorsun güvenlik kodunu? “ diyorum.
“Senin hesabına ulaştım!”
Hemen telefona sarılıyorum! İşte o zaman tüm bilgilerimi verdiğim kişinin arkadaşım olmadığını anlıyorum.
“Sen arkadaşım değilsin kartımı iptal ettiriyorum!”
Elbette çok safça bir tepkiydi benimkisi…
“ İstediğini yapabilirsin artık, senden 4 bin TL. çektim…” diyor…
“Güvenlik kodum o değil!” desem de…
Ama gerçekten de güvenlik kodum verdiği numara değildi ve bankanın müşteri hizmetlerindeki görevli de hesabımdan para çekilmediğini söylüyor. Üstelik benim internetteki hesabımdaki güvenlik numarası da, karşımdakinin verdiği numara değildi!
Mucize değil mi?
Arkadaşımın listesindeki herkes uyarıldı, MSN adreslerinin tümü değiştirildi… ama ben de dersimi aldım! O kadar da pozitif olmamak gerekiyor galiba.
Ne yazık ki, iyimserliğime gölge düştü!
alıntıdır
“Sen bir savaş alanının ortasında sakin sakin yürürsün, etrafında bombalar patlar insanlar düşer… ama sen yoluna devam edersin. Çünkü sana bir şey olmaz, korunuyorsun ve sen koruyorsun kendini!''
Daha sonraki yıllarda evrende tüm duyguların, umutların, temennilerin yankılandığını öğrendikçe mucizelere inanır oldum. Pozitif düşüncenin yarattığı mucizeler, bunlar. Ya da insanın hayata bakışının bir eseri.
Ammaaaa... diyorum!...
Ama nereye kadar korunmak?
Hayata olan güven insanı bir yerde öyle bir sarsıyor ki, kendine gelmekten öte, sorguluyorsun pozitif olmayı, isyan ediyorsun.
Böyle birden sorgulamamın bendeki nedeni, ucuz atlattığım basit bir dolandırıcılık…
Ama haksızlık etmemeli, yine bir mucizenin beni koruduğunu itiraf etmeliyim.
Günlerden cumartesi, öğlen saatleri. Evde temizlik yapılıyor. Sofra kurulmuş, yemek sıcak. MSN'den titreşim üzerine titreşim duyuyor ve koşuyorum bilgisayarın başına. Her şeyimizi paylaştığımız en samimi dostum:
“İnternet bankacılığı kullanıyor musun?” diyor. Kullanmıyorum. Anlamam da. “Öyleyse” diyor ''kredi kartının numarasını ver, kart hesabına benim için para yollayacaklar, ben burada işlemi yaparım. Ne olur, çok acil! “
“İyi ama kart numarasını sana telefonda versem…“
İşlem merkezini açmış, hemen işlemi yapacak, benim yazdığım numarayı geçirecek… Telefonu da zaten şarjda…
Anlatıyor, ben anlamıyorum, yemekler soğuyor, kadın beni bekliyor, aklım başımda değil… Ama kart numarasını yazıyorum!
Sayfama girmiş, adresimi yazıyor bana… Zaten biliyor adresimi! Ama kartımın güvenlik kodunu yazınca, kuşkulanıyorum ve;
“Nerden biliyorsun güvenlik kodunu? “ diyorum.
“Senin hesabına ulaştım!”
Hemen telefona sarılıyorum! İşte o zaman tüm bilgilerimi verdiğim kişinin arkadaşım olmadığını anlıyorum.
“Sen arkadaşım değilsin kartımı iptal ettiriyorum!”
Elbette çok safça bir tepkiydi benimkisi…
“ İstediğini yapabilirsin artık, senden 4 bin TL. çektim…” diyor…
“Güvenlik kodum o değil!” desem de…
Ama gerçekten de güvenlik kodum verdiği numara değildi ve bankanın müşteri hizmetlerindeki görevli de hesabımdan para çekilmediğini söylüyor. Üstelik benim internetteki hesabımdaki güvenlik numarası da, karşımdakinin verdiği numara değildi!
Mucize değil mi?
Arkadaşımın listesindeki herkes uyarıldı, MSN adreslerinin tümü değiştirildi… ama ben de dersimi aldım! O kadar da pozitif olmamak gerekiyor galiba.
Ne yazık ki, iyimserliğime gölge düştü!
alıntıdır