- Konu Sahibi kaderim_48
-
- #21
çok kötü...demekki sevdiğinden vazgeçilebiliniyor...
ben vazgeçmedim ama o vazgeçti ve sanırım o vazgeçinde bende vazgeçtim anlaşılan çünkü geri dön demedim karşısındaki vazgeçerse malesef vazgeçmek zorunda kalıyor biraz karışık bişiy yazdım galiba
hacer arkadaşım,şu vazgeçme - kendini yıpratma sürecini 2 kişi yaşadığınız için bile şanslısınız, ben herşeye tek başıma göğüs gerdim, çünkü ben tek başıma oynadığım oyundan vazgeçmeye çalıştım, hala da çalışıyorum, inan böylesi çok daha zor, çok yıprandım, çok ağladım, ve bunları yaşarken benimle aynı şeyleri yaşayan biri yoktu, ve uğruna ağladığım insanın yanında sevgilisi vardı, ve uğruna ağladığım insana hiçbirşey yokmuş gibi davranmak zorundaydım...
sana diyeceğim herşey insan için, ayrılık da birliktelik de, bize düşen sadece önümüze ne konduysa onu yaşamak, varlığımızı korumak
aslında hepsi aynı kapıya çıkıyo arkadaşım, çok haklısın, sonuçta mesele içinden gelenlerin mantık bariyerlerine çarparak seni durdurması :sm_confused:
bence extreme nedenlerin yoksa içinden geldiği gibi yap, sonuçta 2 taraf içinde sevgi var anladığım kadarıyla, yada paylaşmak istersen sebeplerini anlat, gerekirse çözüm buluruz, dinlerim ben, yalnız değilsin arkadaşım yerimseniben
bence birbirinizi çok seviyosanız bunlar dert değil canım, yani dert gibi görünüyo ama değil, inanki, ne çiftler gördüm aile,statü,ekonomik durum hepsi uyumlu ama kendileri uyumsuz, ben her zaman sevgiden yanayım, tüm sorunlar çözülebilir ama senin ve onun ne kadar istediği önemli
[sıze="3"]hayatta vazgeçemicem bu hep böyle sürüp gidecek derdim.ama insan 4 sene boyunca emek vermişse affetmişse bazı sorunları görmezden gelmişse vs ve yaptıklarının karşılığını sürekli acı çekerek mutsuz olarak günlerce ağlayarak ödemişse nekadar severse sevsin istemeye istemeye vazgeçer benim gibi.dayanırsın dayanırsın ve birgün bütün cesaretini toplayıp vazgeçersin.çünkü onunla da mutlu değilsindir zaten senin ona verdiğin değerin yarısını almış olsan devam etmek için umudun vardır ama vermemiştir.seni hiçbirzaman senin onu sevdiğin gibi sevmemiştir.birgün anlarsın ki o varken çektiğin acıyı akıttığın gözyaşını o yokken çekmek daha iyi olacaktır üstelik hayatında olmadığı için seni sadece yokluğu yıpratacak ve kendine yeni bir hayat kurma şansın olacaktır.
Yaklaşık 2 ay önce vazgeçtim.ve yaklaşık 10 gündür sürekli aramasına rağmen açmıyorum telefonumu çünkü yoruldum çünkü kırgınım çünkü asla onu sevdiğim gibi sevmeyeceğini biliyorum.canım acıyor hala seviyorum ama eğer mutlu olmak istiyorsam açmamalıyım diyorum kendi kendime.deneye deneye öğrendim ki hiçbirşey değişmiyor asla hiçbirşey eskisi gibi olmuyor.[/sıze]
teşekkür ederim canım duyarlılığın için
ya bir çok farklılık var, aileler neredeyse zıt birbirine
hayata bakışlarımızda büyük farklılıklar var
biz çok iyi anlaşıyoruz
elbette ufak tefek sorunlar var, ama bir şekilde idare ediyoruz birbirimizi
eğitim durumlarımız arasında fark var, ben seneye öğretmen olacağım,
o 2 yıllık mezunu, benim bu durumdan rahatsız olduğumu bildiği için 4yıllığa geçiş yaptı
ama bilemiyorum, olmayacağından eminim, bir şekilde bu farklılıklar büyük sorunlar doğuracak
elbette %100 bana uyan birini bulamayacağım ama
ne yapacağımı da bilemiyorum :sm_confused:
nasıl vaz geçiyorsunuz bi yolu varsa bana da anlatın n'olur. :çok üzgünüm:
Yorumdum 1 yıldır her gün görüp de vaz geçmeye uğraşmaktan hem de çok...
ne diyeyim canım, ben şuanda karşılıklı sevgi olsa herşeyi yaparım modunda olduğum için belki de ama evlenme konusu farklı tabi, enine boyuna düşünmek lazım,
şöyle düşün göze alabiliyomuyum de, zorluklar olacak tabi, aileler hayat şartları bizi zorlayacak ama bunlara hazırmıyım, mücadele edermiyim,
kendinde bu gücü hissetmiyosan bir karar ver ve arkasında dur ve pişman olmayacağım de, bu benim kararım de
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?