• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

İnsan sevdiğinden vazgeçer mi? Geçer

ben vazgeçmedim ama o vazgeçti ve sanırım o vazgeçinde bende vazgeçtim anlaşılan çünkü geri dön demedim karşısındaki vazgeçerse malesef vazgeçmek zorunda kalıyor biraz karışık bişiy yazdım galiba

çok kötü...demekki sevdiğinden vazgeçilebiliniyor...
 
vazgeçtim
özlemekten, sürekli düşünmekten, herşeyi sineye çekmekten,acı çek çek nereye kadar, benim de açılmamış bir defter gibi önümde ömrüm,
yaşayabilmek için vazgeçtim, ağlaya ağlaya vazgeçtim...
 
En kötüsü de karar vermek...
En doğru olanı seçmek, hele de seçim yapmak zorunda olan sensen...

Şu anda seçim yapmam lazım. Ya onunla, ya onsuz...
Onunla da olmuyor, onsuz da...
Gel de çık işin içinden...

Sağlığımdan oldum bu yüzden, huzurum bozuldu, sağlığım bozuldu.
Çok yıprandık, çok üzüldük.
Artık ne gücümüz var her şeyi toparlamaya
Ne de cesaretimiz var arkamızı dönüp gitmeye.
Allah'ım yardım et bana
Yardım et de doğru yolu bulayım
İkimizi de üzmeyecek, mutlu edecek yolu bulayım
Mantığımla sevgim arasında doğru seçimi yapayım
Nolur yardım et....
 
hacer arkadaşım,şu vazgeçme - kendini yıpratma sürecini 2 kişi yaşadığınız için bile şanslısınız, ben herşeye tek başıma göğüs gerdim, çünkü ben tek başıma oynadığım oyundan vazgeçmeye çalıştım, hala da çalışıyorum, inan böylesi çok daha zor, çok yıprandım, çok ağladım, ve bunları yaşarken benimle aynı şeyleri yaşayan biri yoktu, ve uğruna ağladığım insanın yanında sevgilisi vardı, ve uğruna ağladığım insana hiçbirşey yokmuş gibi davranmak zorundaydım...

sana diyeceğim herşey insan için, ayrılık da birliktelik de, bize düşen sadece önümüze ne konduysa onu yaşamak, varlığımızı korumak
 
öyle bir geçiliyor kiiiiiiiii
aylarca gözyaşı döktüm vazgeçmemişken. nasıl olacak nasıl olacak diye.
vazgeçtim bitirdim, gene akıyor gözyaşı ama kafam rahat.
kafanın rahat olmadığı hiçbir yerde durma arkadaşım. boşuna oyalanmışım aylardır sürünmüşüm. zerre değmezmiş. al şimdi bir nasılsın diye soruyomu? yoo. boşversene.
 
al bendende o kadar arkadaşım, ne güzel dedin, bir nasılsın bile çok geliyor insanlara,

NA-SIL-SIN bu kadar kolay, 8 harfi çok görüyor :(((
 
evet malesef, içimden diyodumki onu bukadar sevdiğimi bilse napardı acaba ???

ne ilginç şey... kimsenin öyle sevemeyeceğini de düşünüyodum, çünkü herşeyiyle seviyodum, gerçi çok da dum,dım değiil yani...
 
hacer arkadaşım,şu vazgeçme - kendini yıpratma sürecini 2 kişi yaşadığınız için bile şanslısınız, ben herşeye tek başıma göğüs gerdim, çünkü ben tek başıma oynadığım oyundan vazgeçmeye çalıştım, hala da çalışıyorum, inan böylesi çok daha zor, çok yıprandım, çok ağladım, ve bunları yaşarken benimle aynı şeyleri yaşayan biri yoktu, ve uğruna ağladığım insanın yanında sevgilisi vardı, ve uğruna ağladığım insana hiçbirşey yokmuş gibi davranmak zorundaydım...

sana diyeceğim herşey insan için, ayrılık da birliktelik de, bize düşen sadece önümüze ne konduysa onu yaşamak, varlığımızı korumak

canım benim, sen de haklısın ne diyeyim bilemedim...
ama böyleyken de çok zor be gülüm
hem seviyorsun, seviliyorsun
ama sonu olmadığı için de bitirmek zorunda olduğunu biliyorsun
en sevdiğin, doya doya sarılmak istediğin anda bile mantığın durduruyor seni
dur diyor, sonu yok, sorun çok, bir adım daha atma
böylesi de çok zor... :a015:
 
aslında hepsi aynı kapıya çıkıyo arkadaşım, çok haklısın, sonuçta mesele içinden gelenlerin mantık bariyerlerine çarparak seni durdurması :sm_confused:

bence extreme nedenlerin yoksa içinden geldiği gibi yap, sonuçta 2 taraf içinde sevgi var anladığım kadarıyla, yada paylaşmak istersen sebeplerini anlat, gerekirse çözüm buluruz, dinlerim ben, yalnız değilsin arkadaşım yerimseniben
 
aslında hepsi aynı kapıya çıkıyo arkadaşım, çok haklısın, sonuçta mesele içinden gelenlerin mantık bariyerlerine çarparak seni durdurması :sm_confused:

bence extreme nedenlerin yoksa içinden geldiği gibi yap, sonuçta 2 taraf içinde sevgi var anladığım kadarıyla, yada paylaşmak istersen sebeplerini anlat, gerekirse çözüm buluruz, dinlerim ben, yalnız değilsin arkadaşım yerimseniben

teşekkür ederim canım duyarlılığın için
ya bir çok farklılık var, aileler neredeyse zıt birbirine
hayata bakışlarımızda büyük farklılıklar var
biz çok iyi anlaşıyoruz
elbette ufak tefek sorunlar var, ama bir şekilde idare ediyoruz birbirimizi
eğitim durumlarımız arasında fark var, ben seneye öğretmen olacağım,
o 2 yıllık mezunu, benim bu durumdan rahatsız olduğumu bildiği için 4yıllığa geçiş yaptı
ama bilemiyorum, olmayacağından eminim, bir şekilde bu farklılıklar büyük sorunlar doğuracak
elbette %100 bana uyan birini bulamayacağım ama
ne yapacağımı da bilemiyorum :sm_confused:
 
bence birbirinizi çok seviyosanız bunlar dert değil canım, yani dert gibi görünüyo ama değil, inanki, ne çiftler gördüm aile,statü,ekonomik durum hepsi uyumlu ama kendileri uyumsuz, ben her zaman sevgiden yanayım, tüm sorunlar çözülebilir ama senin ve onun ne kadar istediği önemli
 
bence birbirinizi çok seviyosanız bunlar dert değil canım, yani dert gibi görünüyo ama değil, inanki, ne çiftler gördüm aile,statü,ekonomik durum hepsi uyumlu ama kendileri uyumsuz, ben her zaman sevgiden yanayım, tüm sorunlar çözülebilir ama senin ve onun ne kadar istediği önemli

şöyle bir şey var,
bizim ailelerimiz biliyor ilişkimizi
şu anda devam kararı alırsak, ilişki evlilikle sonlanır ancak
ama sonradan şöyle demek istemiyorum :
ah ben biliyordum böyle olacağını, sorunların böyle olacağını, keşke o zamandan bitirseydim...
ben şimdi bile bile lades demek istemiyorum
bu yüzden kafam karışık
ben sevginin her şeyi çözemeyeceğine inanırım
sevgi de olmalı; ama mantık da rahat ettirmeli insanı :1closedeyes:
 
ne diyeyim canım, ben şuanda karşılıklı sevgi olsa herşeyi yaparım modunda olduğum için belki de ama evlenme konusu farklı tabi, enine boyuna düşünmek lazım,
şöyle düşün göze alabiliyomuyum de, zorluklar olacak tabi, aileler hayat şartları bizi zorlayacak ama bunlara hazırmıyım, mücadele edermiyim,

kendinde bu gücü hissetmiyosan bir karar ver ve arkasında dur ve pişman olmayacağım de, bu benim kararım de
 
nasıl vaz geçiyorsunuz bi yolu varsa bana da anlatın n'olur. :çok üzgünüm:

yorumdum 1 yıldır her gün görüp de vaz geçmeye uğraşmaktan hem de çok...
 
hayatta vazgeçemicem bu hep böyle sürüp gidecek derdim.ama insan 4 sene boyunca emek vermişse affetmişse bazı sorunları görmezden gelmişse vs ve yaptıklarının karşılığını sürekli acı çekerek mutsuz olarak günlerce ağlayarak ödemişse nekadar severse sevsin istemeye istemeye vazgeçer benim gibi.dayanırsın dayanırsın ve birgün bütün cesaretini toplayıp vazgeçersin.çünkü onunla da mutlu değilsindir zaten senin ona verdiğin değerin yarısını almış olsan devam etmek için umudun vardır ama vermemiştir.seni hiçbirzaman senin onu sevdiğin gibi sevmemiştir.birgün anlarsın ki o varken çektiğin acıyı akıttığın gözyaşını o yokken çekmek daha iyi olacaktır üstelik hayatında olmadığı için seni sadece yokluğu yıpratacak ve kendine yeni bir hayat kurma şansın olacaktır.

yaklaşık 2 ay önce vazgeçtim.ve yaklaşık 10 gündür sürekli aramasına rağmen açmıyorum telefonumu çünkü yoruldum çünkü kırgınım çünkü asla onu sevdiğim gibi sevmeyeceğini biliyorum.canım acıyor hala seviyorum ama eğer mutlu olmak istiyorsam açmamalıyım diyorum kendi kendime.deneye deneye öğrendim ki hiçbirşey değişmiyor asla hiçbirşey eskisi gibi olmuyor.
 
[sıze="3"]hayatta vazgeçemicem bu hep böyle sürüp gidecek derdim.ama insan 4 sene boyunca emek vermişse affetmişse bazı sorunları görmezden gelmişse vs ve yaptıklarının karşılığını sürekli acı çekerek mutsuz olarak günlerce ağlayarak ödemişse nekadar severse sevsin istemeye istemeye vazgeçer benim gibi.dayanırsın dayanırsın ve birgün bütün cesaretini toplayıp vazgeçersin.çünkü onunla da mutlu değilsindir zaten senin ona verdiğin değerin yarısını almış olsan devam etmek için umudun vardır ama vermemiştir.seni hiçbirzaman senin onu sevdiğin gibi sevmemiştir.birgün anlarsın ki o varken çektiğin acıyı akıttığın gözyaşını o yokken çekmek daha iyi olacaktır üstelik hayatında olmadığı için seni sadece yokluğu yıpratacak ve kendine yeni bir hayat kurma şansın olacaktır.

Yaklaşık 2 ay önce vazgeçtim.ve yaklaşık 10 gündür sürekli aramasına rağmen açmıyorum telefonumu çünkü yoruldum çünkü kırgınım çünkü asla onu sevdiğim gibi sevmeyeceğini biliyorum.canım acıyor hala seviyorum ama eğer mutlu olmak istiyorsam açmamalıyım diyorum kendi kendime.deneye deneye öğrendim ki hiçbirşey değişmiyor asla hiçbirşey eskisi gibi olmuyor.
[/sıze]


zor tabiki...allah kimseye göstermesin...
 
teşekkür ederim canım duyarlılığın için
ya bir çok farklılık var, aileler neredeyse zıt birbirine
hayata bakışlarımızda büyük farklılıklar var
biz çok iyi anlaşıyoruz
elbette ufak tefek sorunlar var, ama bir şekilde idare ediyoruz birbirimizi
eğitim durumlarımız arasında fark var, ben seneye öğretmen olacağım,
o 2 yıllık mezunu, benim bu durumdan rahatsız olduğumu bildiği için 4yıllığa geçiş yaptı
ama bilemiyorum, olmayacağından eminim, bir şekilde bu farklılıklar büyük sorunlar doğuracak
elbette %100 bana uyan birini bulamayacağım ama
ne yapacağımı da bilemiyorum :sm_confused:

bence sen kararsızsın cenım..iyi düşün...:oklava::oklava:
 
ne diyeyim canım, ben şuanda karşılıklı sevgi olsa herşeyi yaparım modunda olduğum için belki de ama evlenme konusu farklı tabi, enine boyuna düşünmek lazım,
şöyle düşün göze alabiliyomuyum de, zorluklar olacak tabi, aileler hayat şartları bizi zorlayacak ama bunlara hazırmıyım, mücadele edermiyim,

kendinde bu gücü hissetmiyosan bir karar ver ve arkasında dur ve pişman olmayacağım de, bu benim kararım de

haklısınız...kararsızlık en kötü karar vermekten de kötüdür...sevgiler..
 
Back