Ben belki yaparım bunu ama arada kalan en çok üzülen annem. Ona kıyamıyorum
Ben belki yaparım bunu ama arada kalan en çok üzülen annem. Ona kıyamıyorumRahat olun türk toplumundaki baba yapısı inanın bunun üç aşağı beş yukarı aynısı. Siz yine dua edin. Benim ki 17 yaşında ben artık sana bakamam git çalış kendine bak dedi. Ki 17 yaşına kadar da bakmışlığı yok. Özetle dert etmek yerine he deyin geçin değişmez çünkü. Evliliğiniz güzel olsun şu saatten sonra
Böyle oluyor maalesef. Anneler çekiyor derdini. Ama elden bir şey gelmiyor. Annelerimizde de bazı noktalarda hata oluyor. Şu forumda bile ne devam etmemesi gereken evlilikleri zorla devam ettiriyorlar bazen olmuyorsa olmuyordur ama bizim toplumumuzda öl ama boşanma mottosu var .bunun cezasını da çocuklar çekiyor. Hiç bişey insanın mental ve fiziksel sağlığından önemli değil.Ben belki yaparım bunu ama arada kalan en çok üzülen annem. Ona kıyamıyorum
Senin için falan değil cesaretini toplayıp risk alamadığı hayattan korktuğu için ayrılmamış. Hepimizin hikayesi inan aynı. Hatta benim ki de öyle derdi. 19 yaşında söke söke o psikolojik şiddetin içinden çıkarıp babamı da hayatımızdan çıkardım ama çok geçti. Çünkü annem kansere yakalanmıştı artık. Babam bir gün bile arayıp sormadı cenazeye bile gelmedi. O yüzden boşver çok gerilmeden evlen yuvanı kur... Çünkü ne annen ne baban değişmez bu saatten sonra. Tecrübeyle sabitKeşke annem vaktiyle boşansaymış senin için katlandım diyor ama bence ben onlar ayriyken çok daha huzurlu sağlıklı olurdum
Anneniz için çok üzüldüm başınız sağolsun. Annemin de sonu böyle olur diye korkuyorum sadeceSenin için falan değil cesaretini toplayıp risk alamadığı hayattan korktuğu için ayrılmamış. Hepimizin hikayesi inan aynı. Hatta benim ki de öyle derdi. 19 yaşında söke söke o psikolojik şiddetin içinden çıkarıp babamı da hayatımızdan çıkardım ama çok geçti. Çünkü annem kansere yakalanmıştı artık. Babam bir gün bile arayıp sormadı cenazeye bile gelmedi. O yüzden boşver çok gerilmeden evlen yuvanı kur... Çünkü ne annen ne baban değişmez bu saatten sonra. Tecrübeyle sabit
Olacak varsa oluyor maalesef. Ben anneme çalışarak destek olmayı seçtim. Belki sen iyi bir evlilik yaparak destek olabilirsin. Yapabileceklerimiz maalesef sınırlı.. mutluluklar dilerimAnneniz için çok üzüldüm başınız sağolsun. Annemin de sonu böyle olur diye korkuyorum sadece
Sanane de gec ben oyle yaptim en sonHalam olacak taniyacağindan değil burnunu sokacak ona uğraşıyor
Sorun ne biliyor musunuz aslinda sizin aslinda ona emrivakilik yaptiginizi dusunuyorSorun babamın tanımak istemesi değil ki. Ben zaten ş tarihte gelecek tanişcaaksin dedim. Adam sorun odaklı, halamın tanımasını istemiyorum şu an için. Olmaz dedim delirdi evi huzursuz etti, arayanlara beni bir şeye katmıyor diye anlatıyor. Duyan diyecek ki bu kız ana baba rızası almadan kaçmış gitmiş veya gizli nikah yapmış
Simdi diyecekler belki sizin hic mi hataniz yokSadece yasak konusu değil ki. Her konuda psikolojik baskı altındayız burda sayamayacağım aklınıza gelmeyecek her konuda. Belki karnımızı doyuruyor ama babalık sadece bu değil ki
Benim babamda onun dediği kişiyi istemeyip, kendi sevgilimle evlenmek için ısrar ettiğimde ne bu ısrar, yoksa bir haltlar mı yedin demiş, sonra isteme olana kadar burnumdan getirmiş, elbiseme bile kızıp bu ne dünden razı gibi giyinmişsin demişti. O kadar burnumdan getirdi ki her şeyi. Zaten tüm hayatımız azar, dayak, kavga, aşağılama ile geçti. Ben de tam 23 yıldır beddua ederim ama daha tutmadı.Kimseye anlatamadığım dertlerimi hep buraya yazıyorum. Şimdi de boğazımdaki düğümü burda çözmek istedim.
Babam psikoljik olarak hasta. Tabi insan yabancıya bile şefkatle yaklaşır ama bu derdi de ancak çeken bilir. Kendisi iki kardeşimin benim annemin yanında olduğu herkesin hayatini zehir etmiş bir insan.
Şehrin içinde bir yere gezmeye gidecek olsak dönünce evde kavga dövüş çıkar mı korkusu, evin bahçesine çıksak fazla otursak azar işitme korkusu, kendi kazandığım parayla elbise alsam burnunu sokar mı korkusu.....
Normal insanların yapıp bizim yaparken kırk türlü eziyet çekmemiz. Her konuda. Normal birinsanın dayanamayacağı kadar zor. Anlatılamayacak kadar acı
En son olarak bu akşam yaptığı artık intiharı bile düşünür oldum.
Evlenme niyetiyle bir yola başvurduk. Evleneceğim kişinin ailesinden kadınlar geldi konuşuldu . Konuyu baba bilip açtık ona. Sonra isteme günü için evleneceğim kişinin bizim olduğumuz şehre gelmesini bekliyoruz. Babam görüşecek falan. Ben zaten tanıyorum seviyorum adet yerini bulsun maksat
Bugün sevdiğimle şu an aynı şehirde olan halam aramış babamı. Kaldığı yerin adresini istemiş. Gidip göreymiş tanıyaymış! Hala bu ya hala. Sen kimsin. Normalde pek görüşmem sevmem. Ailemizi hep huzursuz etti Şimdiye kadar.
Ben annem aracılığıyla söyledim babama. Ben gördüm annem ve babam da görsün onay versin yeter diye. Yanlış miyim Allah aşkına
Biraz önce bir akraba aradı babamı hayırlı olsun demek için. Telefonu açar açmaz beni bir şeye katmıyorlar bana laf düşmüyor gibi minnetli bir sekilde konuşmaya başladi. Ki benim nasil bir evlat olduğumu herkes bilir içten cehennemi yaşasam da bir kez olsun saygısızlık etmedim. Bu sözleri hak edecek bir şey de yapmadım bu konuda. Edebilme sevdiğimle evlenmek istediğimi söyledim.
Benim yanlış yaptığım bir yer mi var. Düşünmekten delirecek noktaya geldim.
Duam şu ki dünyada hiç kimse benim annemin kardeşlerimin yaşadığını yaşamasın...
Sabredip sabredip sonunda patlayip da dargin,kirgin cikmayin.bu kadar tahammul etmssnz..idare edin..ailenze de bi kapi aclms olur..ara ara yanınıza gelir ondan uzaklasrlar belki..insanin psikolojisinde ne hasarlar yaratyorlar blirim..annenizi bi kuyuda birakms gibi hissedersnz blirim ama herkes kndi kaderini yaşıyor..once kndinzi kirgnlik olmadan kurtarn ordan sonra ailenz icin bisyler yapilir belkiKimseye anlatamadığım dertlerimi hep buraya yazıyorum. Şimdi de boğazımdaki düğümü burda çözmek istedim.
Babam psikoljik olarak hasta. Tabi insan yabancıya bile şefkatle yaklaşır ama bu derdi de ancak çeken bilir. Kendisi iki kardeşimin benim annemin yanında olduğu herkesin hayatini zehir etmiş bir insan.
Şehrin içinde bir yere gezmeye gidecek olsak dönünce evde kavga dövüş çıkar mı korkusu, evin bahçesine çıksak fazla otursak azar işitme korkusu, kendi kazandığım parayla elbise alsam burnunu sokar mı korkusu.....
Normal insanların yapıp bizim yaparken kırk türlü eziyet çekmemiz. Her konuda. Normal birinsanın dayanamayacağı kadar zor. Anlatılamayacak kadar acı
En son olarak bu akşam yaptığı artık intiharı bile düşünür oldum.
Evlenme niyetiyle bir yola başvurduk. Evleneceğim kişinin ailesinden kadınlar geldi konuşuldu . Konuyu baba bilip açtık ona. Sonra isteme günü için evleneceğim kişinin bizim olduğumuz şehre gelmesini bekliyoruz. Babam görüşecek falan. Ben zaten tanıyorum seviyorum adet yerini bulsun maksat
Bugün sevdiğimle şu an aynı şehirde olan halam aramış babamı. Kaldığı yerin adresini istemiş. Gidip göreymiş tanıyaymış! Hala bu ya hala. Sen kimsin. Normalde pek görüşmem sevmem. Ailemizi hep huzursuz etti Şimdiye kadar.
Ben annem aracılığıyla söyledim babama. Ben gördüm annem ve babam da görsün onay versin yeter diye. Yanlış miyim Allah aşkına
Biraz önce bir akraba aradı babamı hayırlı olsun demek için. Telefonu açar açmaz beni bir şeye katmıyorlar bana laf düşmüyor gibi minnetli bir sekilde konuşmaya başladi. Ki benim nasil bir evlat olduğumu herkes bilir içten cehennemi yaşasam da bir kez olsun saygısızlık etmedim. Bu sözleri hak edecek bir şey de yapmadım bu konuda. Edebilme sevdiğimle evlenmek istediğimi söyledim.
Benim yanlış yaptığım bir yer mi var. Düşünmekten delirecek noktaya geldim.
Duam şu ki dünyada hiç kimse benim annemin kardeşlerimin yaşadığını yaşamasın...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?