- 23 Kasım 2014
- 89
- 22
- 35
- Konu Sahibi emirimherseyim
- #1
Arkadaşlar benim sizinle paylaşmak istedigim bir konu var...
kaç gündür kendimi sorguluyorum ama bir sonuca varamıyorum...Buna benzer bir konu açmıştım yani açtığım konunun içerisinde belirtmiştim ama ne ileri gidebiliyorum ne geri..ben kısaca size hayatimi anlatacağım ki beni tanirsaniz daha iyi yorumlarsınız..birz uzun olacak ama kzkusura bakmayın kısa tutmaya çalışancagim..sorunlu bir ailede büyüdüm hergün kavga hergün şiddet (anneme karşı)bunun üzerine saçma sapan bir evlilikte buldum kendimi 18 ime basar basmaz hemde hiç gormedigim sadece internet üzerinden tandiştıgım biriyle..zaten hata ordan başladı ve hatalar hatalari getirdi..
yani ondan boşandım ben yurt dışında kalıyorum o ise tr deydi..ben hayatıma almanyada devam ettim..okulumu yarım bırakmıştım devam ettim ama evimden uzak bir şehirde devam ettim okula sadece hafta sonları gidiyordum ailemin yanına...eh bu özgürlügü kim kaybetmiş ki ben bulayim derken iyice coştum..o gezme senin bu gezme benim eh birde dulsun ya erkeklerin bakış açısını sen düşün...İkinci büyük hatam hayatımı karartan tanımadığım bir adamdan hamile kalmak oldu.eh tabi istemedi yüzümü dahi görmek istemedi git aldır dedi nede kolay söylenir demi o cümle...halbuki o can oraya düşmüştür..hemde ilk bebeğim di...Şimdi dahi gözyaşlarımı tutamaiyorum..anneme sığındım belki bana destek olur diye ama nafile hakaret üzerine hakaret sonuç da kürtaj la bitti.o günden sonra benim içimde hiçbirşey kalmadı şuanda hala öyle hemen parlıyorum her lafın altında birsey arıyorum vs..ve ondan sonra tanıştıgim ilk kişiyle evlendim sevdimmi hala emin degilim..tek niyetim evlenip çocuk yapmakti..annem her seferinde der senin tek amacın evleniyim çocuk yapmakti..ama kendine hiç sormuyor neden di?hayatımda gördüğüm en anlayışsiz insan annem!!
Neyse öylede oldu daha nisanliyken çocuğum olmaz diye hemen çocuk yaptım o kişiden ama oda çok istiyordu ve hemen nikah kıydık...daha onu tanımıyordum bile tabi hergün görüyordum ayni işyerinde çalışıyorduk ama insan aynı eve gitmeden bilemiyor tanimiyor yani hep diyordum ikinci evliligim çok farklı olacak.ilkinde gelinlik giyemedim ikincisinde giyecegim hayallermi gerçekleştirecegim.Fakat o kürtajdan sonra hayatım hayallerim bitti tek bir noktaya odaklandim...
neyse gel gelelim şimdi 15 aylık dunyalar tatlısı bir oğlum var fakat şimdi yine boşanma noktasına geldim sorun bendeki anlamış değilim..esim ve ben epilepsi hastasiyiz.zaten buyüzden ailemden uzak bir yurtta kalıp okudum...o yurtta sırf bu hastalıkda gençler eğitim görüyordu buna esim ve bende dahildik..Almanya'nın her yanindan gençler...
neyse tek sorunum eşimin sorumsuzlugu...
bana söz veriyor ama tutmuyor tamam burda ne konular okuyorum brz içim soğuyor ama yinede olmaz böyle diyorum..ondan sogudukca ona karşı içimde ne varsa yok oluyor...
Gece geç saatlere kadar playstation oynuyor saat 12-1 de kalkıyor ve evde evde...hayatı hep böyle onu gormekten bunaldim sıkıldım...böggg geldi..Düşünün siz ev işine koşturuyorsunuz çamaşır bulasik,çocuk bakımı temizlik vs..O orda elinde sigara playstation oynamadigi vakitlerde elinde cep telefonu busefer de onunla vakit geçiriyor...beraber yaptigimiz tek şey aksamlari dizi seyretmek..artk karı gibi oldu çıktı basima.. :) Bugün ne dizisi var diyor..
ondan öyle sogudum ki cinsel anlamda beraber olmak dahi istemiyorum zaten gün içerisinde yoruluyorum yatağa girince direk uyumak istiyorum aldigim haplar da uyuşturucu dan beter insanı yorgun düşürüyor...
yani bilmiyorum...sonunda suna karar verdik..ben 2-3 haftaligina annemin evine gideceğim orda kalacağım bakacağız birbirimizi özlicekmiyiz...yada değişen birseyler olacakmı..anneme de gitmeyi hiç istemiyorum biz onunla iki kuma gibiyiz hiç anlasamayiz...çok anlayissiz bir insan kendini herzaman haklı gören biri...yani bosansam bile ufak bir cocugum oldugu ve hasta olduğum için muhtemelen annemle yaşarım ama bundanda korkuyorum yani şu korkularımı bir atabilsem doğru dürüst bi karar alabilecegim..uzun oldu biliyorum ama diğer yandanda kv dem diyor bizim tarafa taşının burada is var oğluma...ama orası ayrı bir dert..görümcem ve kv dem beni hizmetçi ve kızlarına bakıcı gibi gören iki Piskopat...yani benim çocuğum olsa bile yinede görümcem mutfakta elinde tlf elinde sigara keyif yapar ben hem onun torununa bakmam lazim hem kendi oğluma...şimdi neyine güveniyorsa bilmem ama ikincisini yapıyor o zaman benim tek onun iki tane olunca tm artık tam bakıcı olurum..birde benim eşim tam bir pısırık mıy mıy annesi bana orda laf etsin susar...ben öyle insanlardan nefret ediyorum...ben arkamda dağ gibi birini istiyorum yeri geldiğinde eğer annesi beni eziyorsa saygisini yitirmeden demeli..senin Kizinda Afedersin kicini büyütmesin kalksin kızına baksin...
artik maddi sıkıntilardan bıktım usandim annesi sürekli baski yapıyor taşının diye ama aklım karışık...İnanın uzun yazdım ne soracağımı da bilmiyorum yuvamida dağıtmak istemiyorum oğlum babasız da büyümesini istemiyorum hele annemle kalmak hiç istemiyorum ama bir sarà nöbetinde oğlum var daha ufacık.allahım bunaldim artik..
kaç gündür kendimi sorguluyorum ama bir sonuca varamıyorum...Buna benzer bir konu açmıştım yani açtığım konunun içerisinde belirtmiştim ama ne ileri gidebiliyorum ne geri..ben kısaca size hayatimi anlatacağım ki beni tanirsaniz daha iyi yorumlarsınız..birz uzun olacak ama kzkusura bakmayın kısa tutmaya çalışancagim..sorunlu bir ailede büyüdüm hergün kavga hergün şiddet (anneme karşı)bunun üzerine saçma sapan bir evlilikte buldum kendimi 18 ime basar basmaz hemde hiç gormedigim sadece internet üzerinden tandiştıgım biriyle..zaten hata ordan başladı ve hatalar hatalari getirdi..
yani ondan boşandım ben yurt dışında kalıyorum o ise tr deydi..ben hayatıma almanyada devam ettim..okulumu yarım bırakmıştım devam ettim ama evimden uzak bir şehirde devam ettim okula sadece hafta sonları gidiyordum ailemin yanına...eh bu özgürlügü kim kaybetmiş ki ben bulayim derken iyice coştum..o gezme senin bu gezme benim eh birde dulsun ya erkeklerin bakış açısını sen düşün...İkinci büyük hatam hayatımı karartan tanımadığım bir adamdan hamile kalmak oldu.eh tabi istemedi yüzümü dahi görmek istemedi git aldır dedi nede kolay söylenir demi o cümle...halbuki o can oraya düşmüştür..hemde ilk bebeğim di...Şimdi dahi gözyaşlarımı tutamaiyorum..anneme sığındım belki bana destek olur diye ama nafile hakaret üzerine hakaret sonuç da kürtaj la bitti.o günden sonra benim içimde hiçbirşey kalmadı şuanda hala öyle hemen parlıyorum her lafın altında birsey arıyorum vs..ve ondan sonra tanıştıgim ilk kişiyle evlendim sevdimmi hala emin degilim..tek niyetim evlenip çocuk yapmakti..annem her seferinde der senin tek amacın evleniyim çocuk yapmakti..ama kendine hiç sormuyor neden di?hayatımda gördüğüm en anlayışsiz insan annem!!
Neyse öylede oldu daha nisanliyken çocuğum olmaz diye hemen çocuk yaptım o kişiden ama oda çok istiyordu ve hemen nikah kıydık...daha onu tanımıyordum bile tabi hergün görüyordum ayni işyerinde çalışıyorduk ama insan aynı eve gitmeden bilemiyor tanimiyor yani hep diyordum ikinci evliligim çok farklı olacak.ilkinde gelinlik giyemedim ikincisinde giyecegim hayallermi gerçekleştirecegim.Fakat o kürtajdan sonra hayatım hayallerim bitti tek bir noktaya odaklandim...
neyse gel gelelim şimdi 15 aylık dunyalar tatlısı bir oğlum var fakat şimdi yine boşanma noktasına geldim sorun bendeki anlamış değilim..esim ve ben epilepsi hastasiyiz.zaten buyüzden ailemden uzak bir yurtta kalıp okudum...o yurtta sırf bu hastalıkda gençler eğitim görüyordu buna esim ve bende dahildik..Almanya'nın her yanindan gençler...
neyse tek sorunum eşimin sorumsuzlugu...
bana söz veriyor ama tutmuyor tamam burda ne konular okuyorum brz içim soğuyor ama yinede olmaz böyle diyorum..ondan sogudukca ona karşı içimde ne varsa yok oluyor...
Gece geç saatlere kadar playstation oynuyor saat 12-1 de kalkıyor ve evde evde...hayatı hep böyle onu gormekten bunaldim sıkıldım...böggg geldi..Düşünün siz ev işine koşturuyorsunuz çamaşır bulasik,çocuk bakımı temizlik vs..O orda elinde sigara playstation oynamadigi vakitlerde elinde cep telefonu busefer de onunla vakit geçiriyor...beraber yaptigimiz tek şey aksamlari dizi seyretmek..artk karı gibi oldu çıktı basima.. :) Bugün ne dizisi var diyor..
ondan öyle sogudum ki cinsel anlamda beraber olmak dahi istemiyorum zaten gün içerisinde yoruluyorum yatağa girince direk uyumak istiyorum aldigim haplar da uyuşturucu dan beter insanı yorgun düşürüyor...
yani bilmiyorum...sonunda suna karar verdik..ben 2-3 haftaligina annemin evine gideceğim orda kalacağım bakacağız birbirimizi özlicekmiyiz...yada değişen birseyler olacakmı..anneme de gitmeyi hiç istemiyorum biz onunla iki kuma gibiyiz hiç anlasamayiz...çok anlayissiz bir insan kendini herzaman haklı gören biri...yani bosansam bile ufak bir cocugum oldugu ve hasta olduğum için muhtemelen annemle yaşarım ama bundanda korkuyorum yani şu korkularımı bir atabilsem doğru dürüst bi karar alabilecegim..uzun oldu biliyorum ama diğer yandanda kv dem diyor bizim tarafa taşının burada is var oğluma...ama orası ayrı bir dert..görümcem ve kv dem beni hizmetçi ve kızlarına bakıcı gibi gören iki Piskopat...yani benim çocuğum olsa bile yinede görümcem mutfakta elinde tlf elinde sigara keyif yapar ben hem onun torununa bakmam lazim hem kendi oğluma...şimdi neyine güveniyorsa bilmem ama ikincisini yapıyor o zaman benim tek onun iki tane olunca tm artık tam bakıcı olurum..birde benim eşim tam bir pısırık mıy mıy annesi bana orda laf etsin susar...ben öyle insanlardan nefret ediyorum...ben arkamda dağ gibi birini istiyorum yeri geldiğinde eğer annesi beni eziyorsa saygisini yitirmeden demeli..senin Kizinda Afedersin kicini büyütmesin kalksin kızına baksin...
artik maddi sıkıntilardan bıktım usandim annesi sürekli baski yapıyor taşının diye ama aklım karışık...İnanın uzun yazdım ne soracağımı da bilmiyorum yuvamida dağıtmak istemiyorum oğlum babasız da büyümesini istemiyorum hele annemle kalmak hiç istemiyorum ama bir sarà nöbetinde oğlum var daha ufacık.allahım bunaldim artik..
