İlk anneler gününde şiddete uğradım.

Tek gerekçesi tüm hamileliğin boyunca evi temizlemesi. Kaldı ki iki ya da uc haftada bir yaptığı bir şeydi. Defalarca parayla temizletelim dememe rağmen yanaşmadı. Annem 65 yaşında ve kanser hastası bazen o evi girgirla temizlemeye çalışırdı mesela. Ben biraz kendimi zorlasam o hafta suyum azaliyordu kontrollerde. Ya da başka bi sıkıntı oluyordu. Yani yemek konusuna asla bı katkısı yoktu zaten onu annem ile ben yapıyorduk. Annem de hamileliğimin son üç ayında gelmişti zaten.
Demek ki seni degil cocugunu dusunuyormus. Senin icin yapti sanma bunlari
 
polis memuru adam sarjoru dusurecek??? o meslekte tutmazlar onu.. bilerek yaptigi cok belli.. kesinlikle siciliyle meslegiyle tehdit etmeli konu sahibi baska turlu yola gelmez kudurmus insan..

Acemiler çatışmaya girmeden önce emniyet kilidini açmayı unutuyormuş genelde.

Eşi emniyet kilidine bile güvenememiş oturup şarjörü çıkarmış, olur da kendimi vururum diye.

Tek elle şarjör boşaltma diye bir aratın girilen şekilleri bir görseniz, silah silahlıktan çıkıyor, kafa atarak buzdolabı açmakla aynı şey. 😂
 
Bana beni çok sevdiğini hayatının hatasının el kaldırmak olduğunu söyledi özür dilerken. Ama öncesi için asla özür dilemiyorum diye de belirtti. Aslında zaten öncesine de şiddete ugradigim kadar üzülmüştüm. Çünkü orada anlaşılmak, aşağılanma ve degersizlestirilme var.
Mesleğim var. Öğretmenim. Oda emniyette. Ayrılmak istersen ayrılamazsin diyor. Ayrilsan bile hadi oldu ki bebeği asla sana bırakmam diyerek tehdit ediyor. Hatta kendisi karar verecekmiş bebek 18 yaşına gelene kadar nikah kalacakmis sonra bosanacakmisiz. Bebeğimiz zaten babasının her konuda haklı olduğunu görüp eşimle kalacakmış. Ben de ruh hastasiymisim. İnsanın karşısındaki sesini yukselttiginde diğeri de yukseltiyor. Ki. Öfke normal bir duygu bunu biliyorum. Kontrolünü asla yapamıyoruz. Heleki bu son haftalarda. Cehennem gibi. Yapayalnızim. Bana söyledikleri bana çok saçma geliyor. . . Ben onu çok sevdim oda beni sevdi biliyorum ama yıprandık. Ben yalniz kalmaktan bıktım . Bide bu şiddet olunca en son farkettim ki tahammülü olmayan da sevgi falan kalmazmis. Onun beni sevdiğine inancım kalmadı zaten. Ama ne yapacağımı bilemiyorum. Yorum yapan Herkese sonsuz teşekkür ediyorum. İlaç gibisiniz. Allah razı olsun sizden ve Allah şu mübarek günlerde duanızı kabul etsin inşallah
Şiddetin affı olmamalı dövdüğü gün polisi çağırıp darp raporu alıp evden uzaklastirsaydiniz keşke,adamın ikinizde umrumda değilsiniz ogun kafasına dayadığı silah size dönebilir bosanicam derseniz gizli ve hızlı yapın adamın ruh hali bozuk,çocuguda asla sizden alamaz ya hep böyle tehdit ediyorlar ben ayrilsam 13yasindaki kızımı bile vermem kimse alamaz elimden korkmayın bu konuda,mesleğiniz de var güçlü durun
 
Merhabalar oncelikle yorum yapan herkese sonsuz teşekkürler. Eşim ilk evlendigimizde elinden ne gelirse yapardı. Özellikle hamilelik sürecinde bebegimize zzarar gelmesin diye çok üstün bir çaba gösterdi. Ama doğumdan sonra eve gelir gelmez resti çekti. Artık kılını dahi kipirdatmayacagini üstüne basa basa bağıra bağıra söyledi.
neden peki
gerekçesi neymiş kıl kıpırdatmamaya

sizi korkuttuğu şeylere bakın hele çocuğu vermeyecekmiş
hangi hakim ona verecek çocuğu
vakit kaybetmeden darp raporu alsanız?

siz boşanmak isteyin başarırsınız
çocuğunuz da sizle kalır merak etmeyin
sanırım boşanmak istemiyorsunuz sizde
karışmam bana düşmez

en azından aile terapistine ikna edin
 
Çocuk sonrası gerçek yüzünü göstermiş...Darp raporu alsaydiniz bari.Kafaya silah dayayıp şarjörü düşürmek çok inandırıcı gerçekten.Bu tiplerin totosu yemez intiharı falan kendi çapında sizin vicdanınızla oynamaya çalışmış ve başarmış.Öğretmen misiniz? Boşanın.Tavırlarına bakarsak şiddetten öncede boşanılması gereken bir tipmiş zaten.
 
Travmalar karsisinda herkes ayni tepkiyi vermiyor, ben su an hicbir adim atamayacak kadar gucsuz olmanizi anliyorum, ileride nasil bir karar verirsiniz bilemem. Illa o evde ve evlilikte devam etmeye kararliysaniz lutfen cocugunuzu dusunup kavga-catismadan uzak durun. Gerekirse sessiz kalin surekli, huyuna gidin, caninizdan olmaktan iyidir. Silah ile tehdit eden bir insanin bir sonraki seferde tetigi kimin uzerine cekecegini bilemezsiniz. Korumaniz gereken ilk can cocugunuzun cani, hicbir cocuk annesinin onun adina verdigi bir karardan dolayi buyudugu evde canindan olmayi hak etmiyor.
 
Merhabalar, söze nasıl başlasam bilemiyorum. Eşim ile 4 sene sevgililik 3 senedirde evliyiz. Toplamda 7senelik bir birlikteliğimiz var. Başlarda her şey çok güzeldi. Sevgililik dönemi çok keyifliydi. Evliliğin ilk bir buçuk senesi de çok güzeldi. Ben ilk kez hamile kaldım. Fakat sekiz haftalıkken düşük yaptım. Bu bizi yıktı. Sonra bı kez daha hamile kaldım. Hamilelik surecim berbattı. Her gün bebeğimi kaybetme korkusu ile yaşıyordum. Gitmedigin doktor kalmadı. Her gittiğimde farklı bı sorun soyluyorlardi. Psikolojik olarak hamilelikte geçirdiğim kaybetme korkusu beni mahfetti. Üzerine 60 kilodan 95e çıktım. Bu süreçte eşim bana hep ilgiliydi her şeye yardım ediyor, her gün karnımı seviyor adeta bir melekmisim gibi davranıyordu. Bir dediğim iki olmazdı. Asla kavga etmezdim. Doğumum çok zor geçti yapayalnız bir doğum odasında suni sancı ile 12 saatlik acı iciinde yerleri öpe öpe geçen bir doğum. Doğumdan sonra 12gunluk bir yoğun bakım sürecimiz oldu. Oglumuzun kanında enfeksiyon vardı 12 gün boyunca tek başıma anne otelinde kaldım çocuğu olan bilir asla uyuyamıyorsun uz 7/24 annelik yapıyorsunuz sürekli emziriyorsunuz olmuşsunuz 95 kilo kendinizi bile taşıyamıyor ken... Sonrasında eve geldik işim hemen desteğini çekti tabii ki. Ev işleri yemek çocuk bakımı ve diğer her şey benim üzeri.deydi. annem 65 yaşında olmasına rağmen ve kanser hastası olmasına rağmen hamileliğimde ve doğum sonrasında hep yanimdaydi. Eşim desteklememeye başladı. Bizim tuvaletlerimiz farklı onun tuvaletine girmiyoruz hiçbirimiz ama o konuda bile (görmediğim için unutmuşum temizlemeyi) onun tuvaletini temizlemenin gerektiğini bana asla yardım etmeyeceğini kılını bile kipirdatmayacagini söyledi. Yani evde annem ve eşim yorulmasin diye her şey benim üzerime kaldi. Bu dönem aylarca böyle devam etti. Şuan bebeğim 1 yaşına geldi. 12 ay boyunca bizde durum şu; eşim işten gelir, işte uyumuş olur ama yine de uyur. Kanepeye uzanıp eline telefon alır. Saatlerce borsaya bakar. Ve saatlerce başka bir dünyada takılır. Asla ilgilenmez. Hatta cinsel hayatımız bile kötüydü. Yataklar ayrılmış durumdayi,. Korona döneminden hemen önce (bu arada öğretmenim) çalışıyordum ve artık okullar tatil olunca annemi evine gonderdik. Kaldık eşim ile baş başa. Herhangi bir sosyalligimiz iki senedir yok. Birlikte yürüyüş bile yapmayız yani. Ben bunaldım arkadaşlar. Ev işi temizlik yemek hepsi bende. Çocuk bakımı oynaması eylemesi bende. Uykusuzluk hepsi bende... Eşim yine aynı kanepeye uzanır asla konuşmaz. Konuşunca da hep asaglar. Eleştirir. Ben de üzülüp kiriliyorum haliyle. Sürekli kavga etmeye başladık. En son ki olay beni dehşete düşürdü.

Orucuz. Hafta sonu anneler günü. Kayınvalidem e bir siteden Cicek sipariş ettim. İki dal orkide klasik. Sonra eşime söyledim. Bana iyiki bana sormamışsın bune böyle saksı mi bu maketmi diye söyledi. Ses tonu yüksekti her zamanki gibi eleştirir asagilar tavrı vardı. Bende neden küçümsediğini sordum. Ben kucumsemiyorum dedi. Suratında ki ifade ve bağırması öyle değildi. Bana uyduruyorsun diye bağırmaya başladı. Bebek uyuyordu. Bende kırıldım gücendim başka odaya gittim sakinleşmek için. Çocuk uyanmış o sırada sırf çocuğa bakmamak için geldi. Bende o odadan çıkıp salona gittim. İçimden kızgın kirgindim. Sesim çıkmadı bebeğimin karnını doyurup uyuttum geri. Bana sesini yükseltti ona ifttira attigimi. Söyledi. Bende ağlamaya başladım. Gozyaslarimin timsah gözyaşları olduğunu söyledi. Bende daha kötü oldum. Bebeğin yanında bağırması zaten bebeği de benide bitiriyor. Siparişi iptal ettim. Bu sefer iptal etmek için sipariş verdin dedi. Kafayı yemek üzereyim bende saçmalama diye bağırdım. Sesler yükseldi. İlk kez beni öyle bir dövdü ki... Ugundum kaldım yerde. Kendimi öyle kötü hissettim ki. Defol dedim git dedim. Bitti dedim. Bağırıyorum. İçine ettin her şeyin dedim. Silahını getirdi kafasına dayadı tehdit etti. (Hamileliğimin 4.ayinda en yakın arkadaşı silahla kafasına sıkıp intihar etmişti) onun ismini söyleyerek beni onun gibi yapacaksın dedi. Şarjörü düştü o esnada alıp sakladım sıkmasın diye. Hem dayak yedim hem ölmesinden öldürmesi sen korktum. Neyse bu elini yere vurmuş. Eli kırıldı. Ertesi gün işten geldiğinde (eve gelme demiştim) anahtar arkada olmadığı için geldi. Bana vurduğu için özür diledi ama belirtti sadece vurduğu için... sebebi de bebeğin önünde ona bağırmış olmam iyi de ben bagirdiysam o tatlı tonla soylemediki oda bağırdı bebeğin önünde de dövdü. İlk anneler günüm böyle geçti benim. Ne yapacağımı bilmez bir haldeyim. Tikandik kaldık. Kavgalarının hep bağırış cagiris... Yoruldum bunaldım. Konuşsam anlamıyor beni. Değer vermiyor. ,Zaten ev işi çocuk iyice saldı kendini her şeyi benim bu evin. Üstelik kiriktan rapor alıp evde oturcak. Şimdi iyice birbirimize gireriz diye korkuyorum. Ne yapmalıyım nasıl bir yol izlemeliyim bilmiyorum. Ama içim acıyor. İlk anneler günümun dayakla geçmesi.. tehditlerle geçmesi... Hepsi bir yana bu şekilde devam edersek bebeğimizin psikolojisi ne olacak... Halen şoktayım. Daha önce olmayan şeyler oluyor. Akıl istiyorum sizden...yapayalnızim kimseye derdimi anlatamadım... Ne yapmalıyım?? Siz bunları yasasaniz ne yapardiniz?
Direk boşanırdım açık ve net.Kimse kimsenin hizmetcisi değil hayat mı geçer böyle pekte düzelecek gibi durmuyor
 
Merhabalar oncelikle yorum yapan herkese sonsuz teşekkürler. Eşim ilk evlendigimizde elinden ne gelirse yapardı. Özellikle hamilelik sürecinde bebegimize zzarar gelmesin diye çok üstün bir çaba gösterdi. Ama doğumdan sonra eve gelir gelmez resti çekti. Artık kılını dahi kipirdatmayacagini üstüne basa basa bağıra bağıra söyledi.
Ya inşallah olmaz ama o adamdan ayrılsanız da kurtulamazsınz gibi geliyor silahı bugün kendi kafasına dayayan yarın acımadan sizin lafanıza dayar☹️ayrıca mesleğini de kötü kullanıyor silah ona blöf yapsın diye verilmedi.. Şikayet etseniz uyarma kınama vr meslekten atılmaya kadar gider bu işin sonu
 
Biraksaydin ya sıksaydi kafasina kurtulurdunuz neyine acidin tehtitler kafasin sikarmis geberip gitsin ozaman her halti yiycek sonra kafama sikarim saf buldu sizi kandiriyor boyle olmaz ogretmensiniz boyle seylere katlanan birisi nasil cocuk yetistiyor hic bilemiyorum
 
evinizde silah olduguna gore esiniz muhtemelen emniyet mensubu diye dusunuyorum.
eger oyleyse sarjör yere dustu diyorsunuz eşiniz her turk erkegi gibi her halti yiyim gidecegim dersede kendimi öldürürum diye tehdit edeyim numarasi.
valla kizacaklar belki ama böylesi ölsun zaten.
bitkiler bile bindan daha faydali hic degilse boşa oksijen tüketmesin.
ne yapacaginiz belli boşanin
zaten her iş sizdeymiş ha var ha yok ne gerek vsr dayak yiyip birde kirli donlarini yikayip utulemeye
 
Maddi gücünüz var herşeyi tek yapıyorsunuz eşiniz fazlalık hayatinizda ve şiddet ya boşanin yada ilk kavgada o silahı kafana sen tut gözünü korkut deli deliyi girunce comagini saklar
 
O silah onlara eşlerini korkutup tehdit etsinler diye verilmiyor. Görevi kötüye kullanmış amiri bilse işi bile tehlikeye girebilir, yarın komşuya sinirlendi silahı çıkar, o ters konuştu silahı çıkar çocuk oyuncağı değil bu o mesleği psikolojisi sağlam insanların yapması gerekiyor eşiniz hem siz hem toplum açısından büyük tehlike, kesinlikle psikolojik destek almalı. Evliliğiniz için değil halk sağlığı ve güvenliği açısından.
Doğum sonrası elimi hiç bir şeye sürmem dediğinde siz neden tek bir laf etmeyip her şeyi kabullendiniz. Orda bitmiş zaten size olan saygısı, sevgisi. Gerçekten bu işin sonu hiç iyi görünmüyor haberlerde görüyoruz eşini çocuğunu öldüren polis haberleri. İşte onlar hep eşinizin psikolojisinde insanlar. Kendinize yazık etmeyin acil eyleme geçin
 
Öncelikle gerçekten sizin adınıza çok üzüldüm. Benim aklım almıyor bir öğretmen bir polis bunları yaşıyor. Cahil desen değil gerçekten aklım almıyor nereye gidiyoruz biz, Allah sonumuzu hayretsin.
 
Çok çok üzüldüm yasadiklariniza 😢 .Dünyada fedakar cefakar kadınlar eziliyor şiddet görüyor öldürülüyor. Hep kadınlar hayatın tüm yükünü omuzluyor. Evliliğinizin artık düzelmesini beklemeyin. Sizi daha fazla baskilayip eziyet ederek bu durum yıllarca siddeti artarak devam eder. Kendinizi ve çocuğunuzu kurtarın. Çocuğunuzu sevgisiz şiddet ortamında buyutmeyin. Allah yardimciniz olsun size hayırlı kapılar açılsın inşaallah🙏
 
X