Merhabalar 6 yıllık evli, 1 yıldır da anneyim. Ne zaman bunalsam, konuşacak kimseyi bulamasam ya da utancımdan yaşadıklarımı başkaları ile paylaşmak istemesem burayı okurdum. Benzer dertleri olanlar ne yapmış diye.
Artık içime sığmıyor yazmak istiyorum.
Benim bugün ilk anneler günüm, bebeğim doğmadan öncekini saymıyorum. Ama öyle buruk geçiyor ki, eşim haftasonu sık sık öğlen üstlerine hatta nerdeyse ikindiye kadar uyur, ne ailecek kahvaltı yapalım, ne de dışarıda bir şeyler yapalım haftasonu diye düşünmez. Ancak ben kahvaltı hazırlar kaldırır 2-3 sefer de çağırır isem gelir. Onda bile teşrif etmesi uzun sürer. Ancak planda başka birileri de varsa heveslenir onun harici ikimiz , şimdi de bebekle üçümüz adına özel plan yapmaz. Arkadaşları hep çok önemlidir. Çok çevresi geniş ve sosyaldir. Arkadaş için yatar arkadaşı için kalkar. Cimridir bir de. Parayı biriktirmeyi sever. Tek ikimiz için plan yapıp para harcamaktan hoşlanmaz.
Bu haftasonu da uyanmadı tabi ki, ben artık sıkıldım onu kahvaltıya beklemeyi, çağırmayı filan bıraktım. 6 da bebekle kalktım, 9 da görümcem misafirdi, onu kursuna götürmek için çıktım, 11 gibi eve döndüm , annem eşimin uyuduğunu söyledi, kapıdan girmeden annemi aldım(bebeğime bakmak için bir süre bizimle) , anneler günü icin ayakkabı bakmaya götürdüm. Sonra bizimki uyandı avmye geldi ve anneme pahalı bir ayakkabıyı alıyor görünce renk attı (3 kardeş alıyoruz aslında tek ben değil ) devamlı donuk ve soğuk davrandı. Sonra aynısından ona da aldık, ben teşvik ettim, beğeniyordu doğum gününde de hediye verememiştim ama kendisi seçmediği için , yani öyle anlaşmıştık o seçecekti. Hediye seçmedi uzunca süre.
Kendi annesine hediye almak için kardeşine mesajlar yazdı, fark ettim ama bana tek kelime etmedi bu konu ile ilgili, ( bu arada eklemek isterim daha ramazan bayramında da kayınvalidemle bizzat gezip ona hediye kıyafet aldım ,anneme almadım o zamanda. kim yanimdaysa beraber gezerken ihtiyacı olup, beğendiği şeyi hediye etmeyi seviyorum) hatta geçen anneler günü de kvme alıp anneme almadım. Hediye işi motomot bir olay değil ben de. Ki o da bayramda anneme aldın annene al demedi, çünkü o zaman da annesi yanımızda annem uzakta idi.
Sonra anneler günü için bana hediye almak istediğini söyledi, ben ona babalar gününde tişört aldığım için o da bana tişört beğenmiş. Ben tesettürlüyüm. Tişört sen güzel kullanıyorsun ama ben çok giyemiyorum ev dışı dedim. Ama tekrar etti. Ona tişört aldığım için tişört alacakmış. Yorgunum sonra bakalım 6 da uyandım dedim. Bedenin belli değil mi zaten dedi. İyi dedim gittik aldık 250 liraya bir tişört hızlıca. Kendisi bi tişörtü bile yarım saat dener. Yakışıyor mu diye. Ama benim alışverişim
Konusunda destekleyici, sabır gösterici değildir.
Bu alışverişte de hala 5 karış suratı devam etti.
Anneler günümü kutlamadı. En ufak sevimli bir tavır göstermedi.
Pazar günü yine aynı 6 da uyandım. Bu sefer kardeşini o bırakacak diye 9 a doğru o da uyandı beraber çıktık. Ben yürüyorum sabahları bugünlerde, yine yürüdüm can sıkıntısından o da peşimden. Tek kelime etmedi, en ufak bir şey teklif etmedi, anneler günün kutlu olsun demedi, kahvaltı yapalım mı, kahve içelim mi oturup konuşalım mı, nasılsın bile hiç bir şey demedi. Simit aldı yürürken onu yedi ve devam ettik eve döndük.
Sonra işler koptu, ben artık hissettiğim
Ne varsa söyledim. Kindarlığını bu düşmanca tavrını anlamadığımı, bir jest yapmak, gönül almak nedir bilmediğini, ve benim böyle bir tavırla yapamadığımı. Ve şu an öyle üzgünüm ki duygularımla baş etmek de zorlanıyorum.
Tavsiye ve telkinlerinize çok çok ihtiyacım var. Çünkü yanımda olan anneme kardeşlerime ortak tanıdıklara bunları anlatmak istemiyorum utanıyorum sanırım bu yaşadığım saçmalıklardan.
Not: ikimizde aynı meslek sahibiyiz ben de işe döndüm yarım gün, ve kazancımız orta-iyi yani çok şükür.