Hep ailem hakkında konu açıyorken şu an ilişkim hakkında açmam biraz garip geldi. Ben 1 yıla yakındır biriyle konuşuyordum ve son 3 aydır bir ilişki içerisindeyiz. Bu arada uzak mesafe ilişkisi. Aramızda kilometreler varr. Kendisi aşırı ilgi gösteren sevgisini hep açıkça belli eden biri. Ben öyle değilim ama. Ancak davranış ve tavırlarımla belli edebiliyorum. Birbirimizi bir şekilde dengeliyoruz. Ama şu sıralar bir bıkkınlık içerisindeyim. Ona asla sonuna kadar bağlanmadım. Hatta psikologumla bu konuyu konuşurken sanki o bana daha çok bağlandı demiştim. Ruhsal durumuma göre psikologum benim daha çok bağlanacağımı ve hayatımın merkezine koyacağımı sanıyordu ama öyle olmadı. Bu arada ilk ilişkim. Her şey o kadar normal ve stabil ilerliyor ki. Asla kıskanma kısıtlama yok. Birbirimizin sınırlarına aşırı saygılıyız. Hiçbir problem yok. Ama ben bunaldım sıkıldım. Bunun sebebi olarak toksik bir ailede büyümemden dolayı diye düşünüyorum. Sevgi sözcüğü kullansa içimde bir his oluşuyor rahatsız edici. Hiç bu kadar ilgi ve sevgi gördüğümü hatırlamıyorum. Güven duyamıyorum. Sizce ne yapmalıyım? Bu içimdeki sıkıntı biter mi?