- 27 Mart 2017
- 9.509
- 48.091
- Konu Sahibi sassyassyy
- #101
inanir misin ben o laflardan sonra evlilik teklifini yine de kabul ettim ve yani iki yil onceydi, dusun daha undergrad yapiyordum. babam falan dalga gecti yassy evcilik oynuyor diye. sevgilime soyledim tabi duydugumu, cok ozurler diledi yani annesine de soguk davrandi cok uzun sure ama iste ben dedikten sonra. orada da bagirmisti ama annesi biraz yuzsuzdur yani bana caktirmamak icin sanki bir sey olmamis gibi davrandi.Anladım. Henüz sen hazır olmadan da bu muhabbetlere girilmesi yıpratmıştır seni. Yaşıtız sanırım seninle. Sevgilim 25 oldu, ben de eylülde dolduruyorum 25'i. Aile yapılarımız bir anlamda benzer gibi algılıyorum ben yorumlarından, konularından. Bizler için hiçbir zaman evlilik bir öncelik olmadı. Ben büyürken de hep "önce eğitimin, önce kariyerin, evlilik sonrasında olursa olur, o da senin istediğin zaman olur" şeklinde dendi evde. Bazı tanıdıklarım vardı, daha ortaokulda lisede evlilik odaklı yetiştirilmişler. Bizler böyle insanlar değiliz. Ve bizim henüz tam olarak kendimizi buna hazır hissetmeden evlilik konusunun içine sokulmak, karşımızdaki insanı ne kadar sevsek de onunla evlenmeyi ne kadar istesek de, kendimizi kapana kısılmış gibi hissetmemize sebep olabiliyor. Benim de çekincem aile. Çünkü biz 5 yıldır birlikteyiz ben daha annesiyle bu yıl görüntülü konuşarak tanıştım. Babası da biliyor beni, arada birlikte kaldığımızı falan ama tanışıklığımız yok. Annesiyle tanışmam da çok spontane gelişti, gerilmedim. Ama beni de ailelerin denklemin içine girmesi geriyor, şu an her şey istediğim gibi gidiyor ancak aileler işin içine girince o dinamik bozulacakmış gibi hissediyorum. Bir de ailelerimizin din ile olan ilişkisi, siyasi görüşleri benzer ya da aynı çoğunlukla. İkimiz de tek çocuğuz ancak bende daha soyutlanmış bir, anne baba ben şeklinde bir aile varken onlar özellikle anne tarafı, en az 2 haftada bir hep birlikte bir araya gelen insanlar. Bu farklılık da ürkütüyor. Samimi olmaları hoşuma giderken bir yandan uyum sağlayamacağımı düşünüyorum. Benden yana olabilecek beklentileri anlayamamak da korkutuyor açıkçası. Biz bayramlarda falan aramayız birbirimizi, bayram bizde tatildir. Sevgilimin ailesinde azıcık daha bir düşkünlük var bayramda bir araya gelmeye mesela. Ben hep dışarıdan gözlem yapıyorum .
E yaşlarımız da küçük bence. 24-25 yaş evlilik için erken, eş ailesi idare edecek politiklikte de olamıyoruz. Evlilik odaklı büyütülmemiş olmamızın payı büyük bunda diye düşünüyorum ben.
Çevrene "hiç evlenmeyecek değiliz, henüz hazır olmadığımı/olmadığımızı düşünüyorum, ancak bir gün evlenmeyi ben de istiyorum" şeklinde konuşsan, samimi olduklarına da evlilik konusunda böyle konuşmalarının seni gerdiğini söylesen olmaz mı? Belli ki o konuda gerilip onlara bir şey diyemediğin için de dolup sevgiline patlıyorsun bu konuda.
Bir de sevgilin biliyor mu annesinin dediklerini duyduğunu? Bilmiyorsa o yüzden tam olarak anlamıyor olabilir neden mesafeli olmak istediğini. Biliyorsa ve annesinin senden özür dilemesini söylemediyse, ya da annesine belli bir mesafe koymadıysa bu konudaki kırgınlığını da bu şekilde çıkarıyor olabilirsin gibi geldi bana. Ben ilk okuduğumda sevgiline evlilik ile ilgili dediğin şeyi direkt bir saldırı olarak algılamıştım. Ama sanki sevgilinin annesiyle senin arandaki ilişkiyi doğru idare etmemesinden dolayı bir kırgınlığın varmış gibi algıladım şimdi. Hani hem evlenmek istiyor hem de senin aklındaki soru işaretlerini silemiyor, sorunları çözemiyor diye içine attığın bir öfke var gibi.
of bir de yazmayayim dedim ama kadin ogluna asik resmen sevgilimi uzaktan gormesi bile boyle birden cosmasina yetiyor. annesi boyuna posuna kurban olsunnnn, pasam beniimmmm, oouuyyyy annesinin aslan ogluuuu gibi pes pese seyler soyluyor. kalabalik yemeklerde bile kendinden once koskoca adamin tabagina yemek dolduruyor. sevgilim yemeden o yemiyor falan. yani bize gelse ve bunlari yapmaya devam etse ben kriz gecirebilirim. gulme krizi ve sinir krizi arasi bir sey