Bir aydır tanıştığım harika bir adam var. Bir fabrikanın ofis bölümünde kırk iki- kırk beş bin civarı maaşla çalışıyor.
Daha önce aşk ilişkisi yaşayıp canım yandığı için mantık olarak bakmaya çalışıyorum ama baya etkilendim.
Ben nişan attım, o söz atmış. Ben narsist gibi biriyle beraberdim, o ise aldatılmış.
Maaşa aklım takıldığı için hep içimden bir ses uzak dur diyor. Ailem de biri olacaksa evi arabası olsun mantığındalar akıllı karar ver diyorlar.
Söylediğine göre iki yıl kadar kirada(ailesi ödeyecekmiş) sonrasında da ev yapacakmış. (Ama ben aileye minnet olmasın diye bir konuşma yaptım ondan sonra bunlar olur mu bilmiyorum)
Bir de ben biraz fazla rahat yetiştim, iş yapmak olsun hani konserve falan yapmıyorum bunu konuştuğumda o işi yapmasan da ailemin yanında başka iş yaparsın en azından onlar iş yapıyorken yanlarında bulunursun, peş peşe sürekli onlar iş yaparken senin başka planın olmamasına dikkat edersin demişti. Ailesine çok yakın olmasa da yakın oturmamizin iyi olacağını herhangi bir durumda kendi işteyken annesini veya yengesini arayıp yanıma göndereceğini söyledi.
Üç gün sonra ise başka bir konuşma yaşandı aramızda; ailesinin hep destek olduğunu işte bilezik o bu şu yapacakları için en azından arada yardımda bulunulur gibi bir şey söyledi. Ben de senin yaptıklarinla yetinirim kimseden bir şey isteyip bu minneti sorumluluklarla ödemek istemiyorum dedim.
Böyle dememe çok sevindi, içi rahatladı. Tamam şuan diyelim iki tane bilezik yapabiliyorum ama tektaşın en iyisi olacak dedi. Düğünü de karşılarım birikimim var dedi. Ve senin açından düşündüm, abimin eşi yengem gibi olur sandım ama onlar bizim üst katımızda yaşadığı için durum böyle diye anladım üstelik annem onların çocuğuna bakıyor abimlerin o sorumlulukları biraz mecburi dedi, biz farklı yerde yaşayacağız dedi. Ben her türlü sana destek olurum dedi.
Bu konularda fikrinin çabuk değişmesi doğru mu elde etmek için mi bilmiyorum...
Ve bir konu daha varki ortak bir tanıdıktan çok iyi biri olduğunu, sadık olduğunu, iyi kazandığını ama geçmişinde bir defa kumar oynadığını borçlandığını, onu sarstığını öğrendim. Tanıştığımız andan beri bana söylemek istediğin bir şey var mı diye her sorduğumda hayır dedi. Gerek kumarı ima ederek gerekse açıkça sorduğumda hayır dedi. Duymuş olabilirim hatta duydum dediğimde de hayır oynamadım diye yeminler etti. Oynayıp oynamaman önemli değil önemli olan dürüst olman söylersen daha yakın olabileceğim ama dürüst olmadığını hissettikce güvenemiyorum dedim ve artık bir şey demedim.
En son itiraf etti bir kez yaptığını bundan utandığını ama hala kumar olarak görmediğini o yüzden yemin ettiğini söyledi. Söylerse gideceğimi hissetmiş kalacağıma güvenmediği için söyleyememis ama hep içi içini yemiş, bu kadar ısrar etmeseymişim ilerde söylermiş.
Bunları kabul etmedim ve o gece intihar mektubu gibi bir şey gönderdi bana, sigara bırakmıştı benim için içerken video çekip paylaştı hiçbir şeyin önemi yok vs dedi...(Ben tüm bunlara kayıtsız kaldım çünkü hem korktum hem bu durumda ona yaklaşir yanında olursam bunu hep kullanır diye düşündüm önceki ilişkimde buna benzer manipülasyonlar yaşamıştım)
Sabah olduğunda ben iyiyim öyle bir şey yapacak biri değilim. Allah korkum var. Gece karanlıktan korktum sesler duydum iyi bir ruh halinde de değildim (benim yanımda karanlıkta beni korumak için cesaret alıyormus benden) gibi şeyler söyledi.
Ben bunu da kabullenemedim. Çünkü hem verdiği sözü bozdu (sigarayı ileride herhangi bir sorunda yeniden başlayabilir) ama ben gittiğim için en ağır sorun bu olduğu için çaresiz hissettiği için yapmış bunları.
Sonrasında çok ısrar etti son kez görüşelim sarılıp vedalaşalım kokunu içime çekip gözlerine bakayım gibisinden hayır bu daha zor olur dedim.
Şuan kendisi bir daha dürüst olmaması gerektiğini öğrendiğini söylüyor, her halini paylaştığı kadının onu yalnız bıraktığı için kimseye böyle açılamayacağını söylüyor, geçmiş hatasının yıllar sonra karşısına çıkmasından utandığını ve kendinden iğrendiğini yeniden pişmanlık yaşadığını söylüyor.
Bir yanım acaba saf sevgi buydu da kaçırdım mı diyor ama maddi olarak düşün önceden de sevgi peşinde koştun işler ilerleyince yalnız bırakıldın sevgi senin yanında olmuyor diyor...
Bir yanım da bırak artık birilerini iyileştirmeyi düzeltmeyi düzgün olan biriyle uğraşmak zorunda olmadığın biriyle beraber ol diyor...
Şimdi ben bu insanı çok kırdığımı hissediyorum. Özleyeceğimi de hissediyorum. Ama bir yandan da bu adam bir ayda bana nasıl aşık oldu diyorum bir ay çok kısa diyorum. Bir yandan nasipse her şey mümkün diyorum...
Yorumlarınızı ve tecrübelerinizi ya da benim göremediklerimi paylaşmanızı istiyorum.
Teşekkür ederim
Daha önce aşk ilişkisi yaşayıp canım yandığı için mantık olarak bakmaya çalışıyorum ama baya etkilendim.
Ben nişan attım, o söz atmış. Ben narsist gibi biriyle beraberdim, o ise aldatılmış.
Maaşa aklım takıldığı için hep içimden bir ses uzak dur diyor. Ailem de biri olacaksa evi arabası olsun mantığındalar akıllı karar ver diyorlar.
Söylediğine göre iki yıl kadar kirada(ailesi ödeyecekmiş) sonrasında da ev yapacakmış. (Ama ben aileye minnet olmasın diye bir konuşma yaptım ondan sonra bunlar olur mu bilmiyorum)
Bir de ben biraz fazla rahat yetiştim, iş yapmak olsun hani konserve falan yapmıyorum bunu konuştuğumda o işi yapmasan da ailemin yanında başka iş yaparsın en azından onlar iş yapıyorken yanlarında bulunursun, peş peşe sürekli onlar iş yaparken senin başka planın olmamasına dikkat edersin demişti. Ailesine çok yakın olmasa da yakın oturmamizin iyi olacağını herhangi bir durumda kendi işteyken annesini veya yengesini arayıp yanıma göndereceğini söyledi.
Üç gün sonra ise başka bir konuşma yaşandı aramızda; ailesinin hep destek olduğunu işte bilezik o bu şu yapacakları için en azından arada yardımda bulunulur gibi bir şey söyledi. Ben de senin yaptıklarinla yetinirim kimseden bir şey isteyip bu minneti sorumluluklarla ödemek istemiyorum dedim.
Böyle dememe çok sevindi, içi rahatladı. Tamam şuan diyelim iki tane bilezik yapabiliyorum ama tektaşın en iyisi olacak dedi. Düğünü de karşılarım birikimim var dedi. Ve senin açından düşündüm, abimin eşi yengem gibi olur sandım ama onlar bizim üst katımızda yaşadığı için durum böyle diye anladım üstelik annem onların çocuğuna bakıyor abimlerin o sorumlulukları biraz mecburi dedi, biz farklı yerde yaşayacağız dedi. Ben her türlü sana destek olurum dedi.
Bu konularda fikrinin çabuk değişmesi doğru mu elde etmek için mi bilmiyorum...
Ve bir konu daha varki ortak bir tanıdıktan çok iyi biri olduğunu, sadık olduğunu, iyi kazandığını ama geçmişinde bir defa kumar oynadığını borçlandığını, onu sarstığını öğrendim. Tanıştığımız andan beri bana söylemek istediğin bir şey var mı diye her sorduğumda hayır dedi. Gerek kumarı ima ederek gerekse açıkça sorduğumda hayır dedi. Duymuş olabilirim hatta duydum dediğimde de hayır oynamadım diye yeminler etti. Oynayıp oynamaman önemli değil önemli olan dürüst olman söylersen daha yakın olabileceğim ama dürüst olmadığını hissettikce güvenemiyorum dedim ve artık bir şey demedim.
En son itiraf etti bir kez yaptığını bundan utandığını ama hala kumar olarak görmediğini o yüzden yemin ettiğini söyledi. Söylerse gideceğimi hissetmiş kalacağıma güvenmediği için söyleyememis ama hep içi içini yemiş, bu kadar ısrar etmeseymişim ilerde söylermiş.
Bunları kabul etmedim ve o gece intihar mektubu gibi bir şey gönderdi bana, sigara bırakmıştı benim için içerken video çekip paylaştı hiçbir şeyin önemi yok vs dedi...(Ben tüm bunlara kayıtsız kaldım çünkü hem korktum hem bu durumda ona yaklaşir yanında olursam bunu hep kullanır diye düşündüm önceki ilişkimde buna benzer manipülasyonlar yaşamıştım)
Sabah olduğunda ben iyiyim öyle bir şey yapacak biri değilim. Allah korkum var. Gece karanlıktan korktum sesler duydum iyi bir ruh halinde de değildim (benim yanımda karanlıkta beni korumak için cesaret alıyormus benden) gibi şeyler söyledi.
Ben bunu da kabullenemedim. Çünkü hem verdiği sözü bozdu (sigarayı ileride herhangi bir sorunda yeniden başlayabilir) ama ben gittiğim için en ağır sorun bu olduğu için çaresiz hissettiği için yapmış bunları.
Sonrasında çok ısrar etti son kez görüşelim sarılıp vedalaşalım kokunu içime çekip gözlerine bakayım gibisinden hayır bu daha zor olur dedim.
Şuan kendisi bir daha dürüst olmaması gerektiğini öğrendiğini söylüyor, her halini paylaştığı kadının onu yalnız bıraktığı için kimseye böyle açılamayacağını söylüyor, geçmiş hatasının yıllar sonra karşısına çıkmasından utandığını ve kendinden iğrendiğini yeniden pişmanlık yaşadığını söylüyor.
Bir yanım acaba saf sevgi buydu da kaçırdım mı diyor ama maddi olarak düşün önceden de sevgi peşinde koştun işler ilerleyince yalnız bırakıldın sevgi senin yanında olmuyor diyor...
Bir yanım da bırak artık birilerini iyileştirmeyi düzeltmeyi düzgün olan biriyle uğraşmak zorunda olmadığın biriyle beraber ol diyor...
Şimdi ben bu insanı çok kırdığımı hissediyorum. Özleyeceğimi de hissediyorum. Ama bir yandan da bu adam bir ayda bana nasıl aşık oldu diyorum bir ay çok kısa diyorum. Bir yandan nasipse her şey mümkün diyorum...
Yorumlarınızı ve tecrübelerinizi ya da benim göremediklerimi paylaşmanızı istiyorum.
Teşekkür ederim