Geçen de böyle bir şey paylaştım ama asla yolunu bulamadım. Bir ilişkim var uzaktan ilişkiye dönünce uzaklaştım sanki yaşamak istediğim ilişki bu değil sohbet ederken artık sıkılıyorum. Flört zamanında yaptığı jestlerle bununla olurum diyordum yaptığımız ilk büyük kavga da bana karşı sert davrandı beni düşündüğü için Arkadaş ortamıma yorum yaptığını söyledi kendisinin öyle çevresi yok insanlardan çok hoşlanmaz bende onun tam tersi kalabalık ortamları severim onunla girdiğim arkadaşlarımla da sorun yaşadım konuşmayı kesmek zorunda kaldım ama mesele bu değil sadece 6 ay oldu bir kere bir hediye bir gül bile almadı o kadar ima ettim beklediğimi söyledim güle para veremem dedi ses etmedim ya bir kolye alacak incelikte bile bulunmadı ben bir şey görüyorum almak istiyorum ama diyorum ki ne gerek var o bana yapmadı. Her kavgada bana yaptığı iyilikleri söylerek beni nankörmüşüm gibi yapıyor bende ona iyilik yaptım ailesinin kutlamadıgı doğum gününü ben kutladım lafını bile etmedim ama artık çok sıkılmış hissediyorum ayrılmak istiyorum ama elimde bir neden yok gibi geliyor sevdiğinden eminim beni ama kafam o kadar karıştı ki hani bir de ilişki samimiyeti vardır ya bizde daha çok kurumsal hayat samimiyeti var gibi anlattığı konular beni çok sarmıyor da ona göre ilgi sevgi göstermesi hitap şekli aşkım canım çiçeğim denmesi artık beni mutlu etmiyor diyorum bunu bana başkaları da söyler kendimi duygusal olarak tamamlanmis hissetmiyorum ama o tamamlıyor gibi görüyor bunu dile getirdim hitap şekillerini değiştirdim prensesim ekledi ya ilişki bu mu ben artık yaşadığım günlük olayları anlatmaktan da uzaklaştım her şeyi fazla.sorguluyor lens alicam dedim ne gerek var gözlük kullan dedi ayakkabı beğeniyorum bunu mi giyiceksin sonra beni yanlış anladın diyerek çeviriyor hep mi yanlış anlıyorum