- 21 Ocak 2021
- 4.416
- 6.397
- 108
- Konu Sahibi gokkusaginadusenbukalemun
-
- #1
Merhaba değerli kk üyeleri.
Benim kimine göre küçük bana göre kocaman bir derdim var. Ben insanlarla sağlıklı bir iletişim kuramıyorum. Arkadaşlıklarım kısa süreli oluyor. 31 yaşındayım ve bir tane kadın, bir tane de erkek arkadaşım var sadece. Bu hayata sadece iki kişi ile devamlı bir arkadaşlığım oldu. İnsanlar benden hoşlanmıyor sanırım. Bu hafta psikologla ilk seansıma başladım ama size de anlatmak istiyorum. Belki bana yardımcı olabilirsiniz.
Ben yeni biriyle tanıştığımda ilk zamanlar güzel gidiyor. Cana yakın ve sıcak kanlı biriyim. Kendimi bir çok konuda geliştirmeye çalışırım. Normal konularda sohbet ederken çok iyi ama iş insanların kendini övme konusuna gelince ben çuvallıyorum. İnsanların kendileriyle ilgili boş balon gibi egolarını dinlerken dilimi tutamıyorum ya da onaylayamıyorum. İçimde o insana karşı değişik bir duygu oluşuyor. Değersizleşiyor gözümde. Hatta sinirlendiriyor. Yani diyorum ki bu yaşına gelmiş biri nasıl da kendini tanıyamaz, dış görünüşünü değerlendiremez. Örnek vermem gerekirse; bir arkadaşım 1.60 boyunda 90 kilo, ortalama güzellikte bir kadın. Ama bir erkek 190 boyunun üstünde olmazsa ben o erkeğe erkek demem diyor. İşte ben çok güzelim. Bunlar kilo değil, şişkinlik. Kalçam şöyle güzel, oram böyle güzel, şuram şöyle güzel... aynı zamanda biri onu redderse takıntı haline getirip, benim gibi bir kadını nasıl beğenmez falan diyor. Ben de bir sinir, bir öfke oluşuyor ki sormayın. Yani bir şey demiyorum ama “bak senin kendine bakışında, kendini algılayışında bir sorun var. Kimse bulunmaz hint kumaşı değil. Sen de öyle” diyorum ve ipler kopuyor. İşte başlıyor “sen beni kıskanıyorsun, çekemiyorsun” falan. Bunun gibi bir sürü örnek var hayatımda. İyi kötü buna benzer. Yani biri gerçeklik dışında(hem de bariz bir şekilde) bir şey dediğinde ben onaylayamıyorum.Şimdi ben bu durumda ne demeliyim. “Evet, sen dünya güzelisin, bütün erkekler kapında dizilmeli, halt etmiş o adam” mı demeliyim. Siz böyle durumlarda ne yapıyorsunuz?
İkinci konu ise kalabalık arkadaş grubunda oluyor. Mesela biri haksız yere tanımadığı birilerine sırf kendini üstün göstermek için bir şeyler dediğinde ben yine onaylayamıyorum. Bunun bir örneği; kadın bir arkadaşımı(az önceki kadın arkadaş değil) sevgilisi 3 ay sonra terketti. 5 kız oturuyoruz. Kız çocuğun eski sevgilisini gösterip” bu çirkin o...u ile bile 3 yıl çıkmış. Beni üç ayda terketti. Ben bu kıza 10 basarım. Köpek edeceğim bu adamı” dedi. Ben de “kızla kendini neden kıyaslayıp o kelimeyi kullanıyorsun. Bunun güzellikle çirkinlikle ne alakası var” dedim diye resmen beni ortamda rezil ettiler. Demedikleri kalmadı. Bu arada bu arkadaşların hepsi belli bir eğitimi almış, meslek sahibi insanlar.
Şimdi ben nerede hata yapıyorum. Lütfen bana bir yol gösterin.
Benim kimine göre küçük bana göre kocaman bir derdim var. Ben insanlarla sağlıklı bir iletişim kuramıyorum. Arkadaşlıklarım kısa süreli oluyor. 31 yaşındayım ve bir tane kadın, bir tane de erkek arkadaşım var sadece. Bu hayata sadece iki kişi ile devamlı bir arkadaşlığım oldu. İnsanlar benden hoşlanmıyor sanırım. Bu hafta psikologla ilk seansıma başladım ama size de anlatmak istiyorum. Belki bana yardımcı olabilirsiniz.
Ben yeni biriyle tanıştığımda ilk zamanlar güzel gidiyor. Cana yakın ve sıcak kanlı biriyim. Kendimi bir çok konuda geliştirmeye çalışırım. Normal konularda sohbet ederken çok iyi ama iş insanların kendini övme konusuna gelince ben çuvallıyorum. İnsanların kendileriyle ilgili boş balon gibi egolarını dinlerken dilimi tutamıyorum ya da onaylayamıyorum. İçimde o insana karşı değişik bir duygu oluşuyor. Değersizleşiyor gözümde. Hatta sinirlendiriyor. Yani diyorum ki bu yaşına gelmiş biri nasıl da kendini tanıyamaz, dış görünüşünü değerlendiremez. Örnek vermem gerekirse; bir arkadaşım 1.60 boyunda 90 kilo, ortalama güzellikte bir kadın. Ama bir erkek 190 boyunun üstünde olmazsa ben o erkeğe erkek demem diyor. İşte ben çok güzelim. Bunlar kilo değil, şişkinlik. Kalçam şöyle güzel, oram böyle güzel, şuram şöyle güzel... aynı zamanda biri onu redderse takıntı haline getirip, benim gibi bir kadını nasıl beğenmez falan diyor. Ben de bir sinir, bir öfke oluşuyor ki sormayın. Yani bir şey demiyorum ama “bak senin kendine bakışında, kendini algılayışında bir sorun var. Kimse bulunmaz hint kumaşı değil. Sen de öyle” diyorum ve ipler kopuyor. İşte başlıyor “sen beni kıskanıyorsun, çekemiyorsun” falan. Bunun gibi bir sürü örnek var hayatımda. İyi kötü buna benzer. Yani biri gerçeklik dışında(hem de bariz bir şekilde) bir şey dediğinde ben onaylayamıyorum.Şimdi ben bu durumda ne demeliyim. “Evet, sen dünya güzelisin, bütün erkekler kapında dizilmeli, halt etmiş o adam” mı demeliyim. Siz böyle durumlarda ne yapıyorsunuz?
İkinci konu ise kalabalık arkadaş grubunda oluyor. Mesela biri haksız yere tanımadığı birilerine sırf kendini üstün göstermek için bir şeyler dediğinde ben yine onaylayamıyorum. Bunun bir örneği; kadın bir arkadaşımı(az önceki kadın arkadaş değil) sevgilisi 3 ay sonra terketti. 5 kız oturuyoruz. Kız çocuğun eski sevgilisini gösterip” bu çirkin o...u ile bile 3 yıl çıkmış. Beni üç ayda terketti. Ben bu kıza 10 basarım. Köpek edeceğim bu adamı” dedi. Ben de “kızla kendini neden kıyaslayıp o kelimeyi kullanıyorsun. Bunun güzellikle çirkinlikle ne alakası var” dedim diye resmen beni ortamda rezil ettiler. Demedikleri kalmadı. Bu arada bu arkadaşların hepsi belli bir eğitimi almış, meslek sahibi insanlar.
Şimdi ben nerede hata yapıyorum. Lütfen bana bir yol gösterin.