Şimdi de annesinden şu mesajı yazmıs. Gözlerimden yaşlar akıyor okurken. Ben gerçekten beni seven birini mi kaybediyorum düşüncesiyle çok acı çekiyorum kızlar. Evet gerçekten de hasta oldum yılbaşı gecesi serum takmaya geldiler arkadaşıyla ameliyat olduğumda da geldi hastaneden çıkışıma falan yardım etti ama bu maddi konuları açınca hepsi göz boyamak için miydi yoksa gerçekten seviyor mu kafayı yedim düşünmekten ben ağlamaktan mahvoluyorum kaç gündür
Bir haftadır ev yüzünden mantık konuştuk seninle geri kalan 4 ay benim için çok özeldi. Ben güzel şeyler yaşadım seninle..Yine yaşardım. Kıymet vermekse tabiki sana gözüm gibi baktım hasta oldun özel acil ekibi çağırdım. Hasta oldun yanındaydim .. ameliyat oldun yine yanindaydim. Moralin iyi olmadığı günlerde yanında oldum. Tatile giderken de yanında oldum. Herşeyinle hiçbir hesap kitap yapmadan hemde..Ama sen bana duygusuz dersen ve hesap kitap yapıyorsun dersen buna ben değil hiçbir insan bu şekilde muameleyi hak etmez .... konuşmak istediğim halde yan yana gelip benimle konuşmak yerine uzaktan yazıp anlatmani tercih etmeni de unutmam. Ben vicdan olarak her zaman rahat uyuyacağım . Sen rahat uyuyabilecek misin karşındaki insana yaptıklarından. Çocuğunu evladım gibi gördüm sadece çok fazla zaman geciremedim. O senin en büyük varlığın ona sözüm yok. Sıkıntı yaşamadan seninle hayatım son bulsun istedim sadece. Çünkü sesine aşık olmuştum. Naifligine...Dedim işte aradığım huzur bu insanda....Ama zaman insan daha başka tanıyor. Rabbim sana bol bereketli güzel günler göstersin evladınla mutlu ol hep....Şair diyor ya hani benim sana verebileceğim çok şey yok aslında çay var seversen, ben var seversen yol var gidersen ...