- 25 Nisan 2007
- 6.600
- 11.284
- Konu Sahibi death
- #61
Zorla konuşturuyorsunuz beni. Saygıdan bahsederken kendi kullandığınız cümlelere dikkat edin biraz. Uslubu bilmeyen ben ve benim gibi düşünenler değildir. Zaten sizde beni teyit etmiş ve işime gelmeyen yazılara tepki veririm demişsiniz. Öyleyse konuyu açarken bir dipnot düşüp beni tasdikleyen yorumları olanlar yazsın deseydiniz bizde boşuna size yol göstermeye kalkmazdık.
Siz değilmisiniz eşinizle aranızı bozmak istemeyen, ikinci bir boşanmayı kaldıramam deyip savaşmaktan vazgeçip çocuğnu babasına yollayan.
Bakın hanımefendi, çocuğum için değil bir 100 tane kocayı feda ederim. Boşanmak bana ne kadar zor gelsede çocuğumdan önemli değildir. Bir anne olarak seçim yapmam gerekirse ben çocuğumu seçerim.
Ben 10 yıldır sırf çocuklarım babasız büyümesin diye alkolik bir kocaya tahammül eden, tüm mutsuzluğuma rağmen çocuklarıma bunun zerresini hissettirmeyen biriyim. Boşanmayı kaldıramayacağımdan değil sadece çocuklarım bocalamasınlar diye evliliğe katlanan biriyim. Haa diyelimki katlanmadım ayrıldım ve çocuğum problemli oldu, işte bu noktada canımı dişime takar ve suçu başka yerlerde arayacağıma çocuğuma daha sıkı sarılırım.
