Arkadaşlar iyi akşamlar herkese.
Ben 2,5 yıllık evli bir kadınım. 1 yaş olmak üzere bir çocuğum var. Normalde ikinci çocuğu daha sonra planlamıştık eşimle ama iki yöntemle korunmama rağmen hamile kalmışım
hep millete laf ederdim korunmayı bilmiyor bu insanlar diye ama ne kadar dikkat edersen et oluyormuş ben de yuttum bütün laflarımı. Şimdi şoktayım hala çünkü çok sıkıntılı bir döneme denk geldi bu haber.
Birincisi ailelerimizden uzakta bir şehirdeyiz şu an eşimin işi için ve hiç arkadaşım da yok burada. Zaten bir senedir hem korona hem bebek evden çıkmıyorum resmen, haliyle bana destek olabilecek hiç kimse yok. Bu yüzden çooook fazla zorlanıyorum hatta orta düzeyli bir depresyon içindeyim. Hiçbir destek almadan, sosyal bir ortama girmeden dışarı çıkmadan sürekli ilgi bekleyen bir bebekle (haliyle) zaten yeterince kötüydüm. Şimdi bir de hamile olduğumu öğrendim. Ruh halim iyi olsa sorun değil bir şekilde bakarım ama zaten bunalımdayım. Halihazırdaki çocuğuma zar zor yetiyorum napıcam bilmiyorum. Aldırmayı düşünmüyorum ama kara kara nasıl olacak diyorum.
Bebeğim 1 yaşına geldi neredeyse ama akşam uyutuyorum yarım saatte bir uyanıyor çok aşırı bunaldım eşimle iki çift laf edemiyoruz. Yeni doğanken bile bu kadar uyanmıyordu ne zaman doğru düzgün uyuyacak bu çocuk? Bütün gece deliksiz uyumasını geçtim 2 saate bile razıyım artık. Bir de ikinci çocuk çıktı nasıl bakıcam bu çocuklara?
Sizden istediğim o kadar da zor değil, bir şekilde büyüyorlar falan deyin bir nebze rahatlatın lütfen. Güzel yanları varsa yazın biraz olsun teselli bulayım.
uykuya en ihtiyaç olduğu dönemler. Dediğim gibi keşke 1. Yaşından sonra gece emzirmeyi bıraksaydım. Çok yıprattı çünkü bu süreç beni. Bebeğimi de . O da uykusunu alamadığı için çok mutsuzdu ben de ruh gibiydim.
o zaman veriyorum.
Her çocuk başkadır. Biraz istikrarlı olursanız hepsi düzelir. Ya da en geç büyüdüklerinde zaten düzelir 
