- 8 Ağustos 2015
- 1.062
- 2.229
- 133
Bende aynısı vallah, banada çok misafir gelmez annemler gelirler arada yakın arkdasim çokta sık değil yani. Başkada kimse yok ama kafam çok rahat böyleAyni ben
Benim esimde çok konuşkan dır ve atak.biraz bende bu yönden yırtıyorum. Ama çözüm bu değil maalesef. Bilmiyorum belki doğrusu bu.
Eşiniz neye istinaden fesat ve kinci olduğunuzu söyledi? hayır yani evinize kimsenin gelmek istememesinin sebebi bu mu eşinize göre.
Canım kendini eleştirebiliyorsan negatif enerji yaymıyorsundur kanımca. Bu sanırım yapı meselesi.Sessiz ağır olgun bir insansın sanırım. Eşimin bir arkadaşının eşi de senin gibi. iyi kız güler yüzlü de ama bir araya geldiğimizde ben hep konu açma çabasında oluyorum. Bende asla insanlarla ilgili konuşmam bu yüzden zorlanıyorum açıkçası. Oysa ben yapı gereği konuşkanımdır. Samimi olduğunu hissettir. Bir de davet ederken gün veriyormusun? Yoksa çok hava da kalıyor.
Ben de evde misafir ağırlamayı da sevmem birinin evine gitmeyi de. Arkadaşlarımla dışarıda parkta cafede filan buluşur ve neredeyse her gün bi kahve içimi sohbet ederim. Evinize kimsenin gelmemesi sorun değil ama dışarıda da buluşacak sohbet edecek kimseniz yoksa büyük problem. Ya sıkılır insan yalnızlaşır en yakınındakini didiklemeye başlar bi süre sonra. Yalnızlık iyi güzel ama bi telefonla arkadaşlarına ulaşacağını biliyorsan güzel. Öbür türlüsü bana çok üzücü geliyorYorumlara bakıyorum herkes keşke bizdende öyle olsa diyo. Ben mi çok ayrıntılı ve garibim acaba.ne bileyim kendime sanki dert arıyormuş gibi gözüküyorum ama ondan ziyade kafaya takıyorum üzülüyorum.yoksa niye kale alayım ki. Ben tuhafım. Sanırım
canım ya Rabbim feraha ulaştırsın evdeysen çalışmıyorsan keyif alıcan kurslara gitsene yeni arkadaşlıklar kurarsın havan değişir, ölümü düşünmekte neymiş şeytanın vesvesi o sakın hayat çok güzel sabah uyandığında balkona çık gözlerini kapa mis gibi havayı kokla bu bile şükür sebebi bence:)Şöyle birşeye var ben evlendikten sonra doğuda kayinvalidem lerim yaşadığı şehirde yaşadım. Burada çok fazla yalnız kaldım. Bir sene zor dayandım. Gelelim gidelim yoktu.kendi arkadaşlıklarım da haliyle evlenince değişti.
Eşimı gördüğüm bile olmuyordu hep yalnızlık hakimdi. Ani kararla şehir değiştirdik. Eşim ilk başta işsiz kaldı ben çalıştım. Ancak o kadar uzak kaldım ki insan ilişkilerinden. Birde hayata küsmüstüm sanırım. Bir müddet herseyden uzak kaldım. Annem benim halimi görüp insan içine sokmaya başladı beni. Çık gez milleti davet et vs gibilerinden.ancak sorunlarla birlikte ben kendimi tanıyamaz hale geldim. Birkaç ay öncesinde depresyon tedavisine başladım. İlaçlar kullanıyorum. İçimde hep bir eksiklik.bazen eşimin bile beni sevmediğini düşünüyorum. Haliyle şimdi kimse gelmeyince atamayınca sevilmeye layık değilim diyip dahada çözüyorum. Bugün tüm.gün evdeydim ağladım. Bir müddet ise ara verdim.bu duydu durumuyla kendimi ise veremiyorum. Kendimi düzeltmeye cabaladim canım çamurun içinde sanki battıkça batıyorum. Evde olduğum için esim beni sıkıyorsun ailemi kafaya takıyorsun vs diyor. Bu süreçte en büyük destekçim ailem.hep arkamdaydilar. Şimdi taşıyacağım yeni bir eve. Seviniyorum bu yüzden birçok şeyi değiştirme taraftarıyım. Ailem asosyal olmuş çıkmışsın diyo. Milleti çağırıyorum gelmiyo. Sürekli ben gidiyorum. Sıkılıyorum artık bu durumdan. Tedavi sürecinde çok kez ölmeyi bile düşündüm. Bugün yine cökkünüm. Kendime zarar vermeye başladım sanki. Tırnaklarımı yiyorum artık o dereceyi. Güzelliğim soldu. Hayat neşem kayboldu. Sürekli ağlıyorum. Sevgiye ilgiye acim sanki.etrafındakilere bakıyorum hep mutlu güler yüzlü. Ben içimdeki mutluluğu kaybettim sanki.
arkadaşım kimsenin hayatı mükemmel degıl mutlu olmak kendi elimizde bardağın dolu tarafından bakmaya çalış, bdv konuları okusan bile yeter inan şükür edecek çok şey bulursun kendi hayatında, en yakın arkadaşım daha elindeki kınası gitmeden eşi aldattı onların düğününe oldu balayına da gittiler bende balayına gidemedim kv oturuyorum amma bana sadık bi eşim var elhamdülillah diycem oki hayatının eksilerini değil artılarını görmeyi öğrenirsen mutluluğu yakalarsın işte ozamanEvlendim balayına bile çıkmadım. Düğünüm bile olmadı. İçimde sanki hep birşeyler eksik kaldı. Eşim ise başladı ve kursa gidiyor. Sabah 6 da çıkıyor akşam 23 de geliyo.tüm gün görmüyorum.haftasonlsri hep ya salonda cep telefonu elinde yada ailesinde yada ailemde yıl. Bir garip hayatın içindeyim. Kendimi bile saldım. Tanıyamıyorum.
yarisini bize yolla rahat et azicik:)
Dün bir olay oldu yine. Yine benden mi kaynaklı sorun diye düşünmeden edemedim.zaten bü yüzden kalbim bile ağrıyor üstümde hep bir ağırlık.
Görümcem le ri yemeğe davet etmiştim ve onlar müsait değiliz demişlerdi. Eşi spora gidiyormuş. Herneyse dün esim bana sende geliyormusun dedi.nereye dedim. Anlamlara. Sebep dedim? Oraya uğrayıp ordan eniştemle spora gitcez degi. Bende yine sinir oldu bin besyuz. Kızdım gelmiyorum dedim.orda alanlarla tek kalmak istemiyorum dedim sesimi yükselterek. Esimde uzatma geliyormusun diye sordum dedi. Ve akşam onlara gitti. Ve erken gitti. Orda oturdu da. Ama kızdığım nokta yolcularına biz gidiyoz hoşgeldin biz gidiyoruz. Ben gittim de hastayım diyip te sırf telefon açıp bir dakika konuşması. Ya anlamıyorum. Eşim o benim ablam bana gelmesini bekleyemem diyo. Zaten bundan sonra seninle eskisi gibi olacağını düşünme dedi.bende dedim tam istediğiniz şeye yağ çalmış oldum. Ve ben dün akşam yine evde tek başımaydim. İşten gelince ama hep yorgunum der kafayı vurur yatar. Bilmiyorum. Taşınsam biran öncede rutinim yerine gelse.
Hep benim gitmemi bekliyorlar.esim diyo engelli çocuğu. Yav bana geldimi çocuk akıllarına geliyo.heryere gidiyor yeminlen. Geziyorum alışverişe gidiyo. Ama bana gelemiyor evim asansörlü olduğu halde. Aklım almiyo.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?