İki kişilik bir yalnızlık :(

EsinBanu

İnsanlık İnce İş
Kayıtlı Üye
17 Eylül 2009
1.140
14
158
Diğer
Kızlar bir derdim var sizinle paylaşmak, değerli fikirlerinizi duymak istedim.
...Ama altını çizerek söylemek istiyorum 17 yaşını bitirmiş 18 den gün almış evli ve bekar herkes yorum yazabilir.
Sefiyorum hepinizi :=)

Neyse... uzatmadan konuya gireyim.
Malum ben de evli bayanlar kervanındayım ve yaklaşık 4 yıldır evliyim.
Çok özgür büyüdüğüm ve bulunduğumuz şehir ikimizin ailesine de çok uzak olduğu için çok yalnızlık çektim, dolayısıyla evliliğe alışmam kolay olmadı.

Eşim ve ben bazı konularda çok farklıyız.
Evlenmeden önce geniş bir çevrem vardı ve ben (farketmişssinizdir zaten) yapı olarak çok sosyal biriyim.
İnsanları, sosyal sorumluluk etkinliklerini ve sevdiklerimle keyifli vakit geçirmeyi severim. Hep güzel işler yapmak, insanlara faydalı olmak isterim.
Burada eşimi şikayet etmiş gibi olmak hakikaten çok hoşuma gitmiyor, çünkü kendisi hakikaten değerli bir insan, ama üzülerek belirteyim tam bir asosyal.
Hep evde olalım, elele film izleyelim, çay kahve içelim, koltukta oturalım ve ben istersem eğer ‘ kendi başıma ‘ arkadaşlarımla bir yerlere çıkayım istiyor.
Ancak ben söylersem bir yerlere gidiyoruz, bu da beni bunalttı artık. İnsan bir kerede eşinin hadi dışarı çıkalım, hadi birlikte bir etkinliğe katılalım desin istiyor.
Onu kırmak istemiyorum, ama yanında çok canım sıkılıyor, durmadan dvd izlemekten, tv izlemekten gına geldi. Üstelik ben tv izlemeyi pek sevmem.
Kitap okuyalım, yeni şehirler keşfedelim, birlikte bir şeyler yapalım istiyorum.
Paylaştığımız o kadar az şey var ki....Bunları kendisinede, son derece güzel bir biçimde anlattım, bu durumun beni bunalttığını böyle bir hayat istemediğimi söyledim.
Biz evli bir çiftiz, evli çiftlerle görüşmeli, akşam yemeklerine katılmalı, evimizde misafir ağırlamalıyız, en önemlisi ben eşimle gitmem gereken yerlere yalnız gitmemeliyim.
İki kişilik bir yalnız çekiyorum anlayacağınız. Çünkü insanları sevmiyor, insanlarla iletişimi son derece seviyeli olsada , çok mesafeli.
Ben de ilişkilerimde seviyeyi korurum, vıcık vıcık ilişkileri sevmem , ama insanlarla birlikte olmayı ‘dozunda ‘ sosyaleşmeyi severim.
Eşimle birlikte ortak dostlarımız olsun istiyorum, ‘ biz’ hissini yaşamak istiyorum, ama dört senedir ne yapsam bu mümkün olmadı. Gerçekten yanında canım sıkılıyor.
Şuan yarım gün çalışıyor olsamda , hafta sonları bu güzel havalarda evde durmak bana o kadar mantıksız geliyor ki. Anlatamam.
Çok mutsuzum. Böyle bir hayat istemiyorum, böyle bir hayat nasıl geçe hiç bilmiyorum ?:=(
 
nedense çevremde gördüğüm sosyal kadınların eşleri tam bir asosyal...

insanların kişiliklerini değiştirmek mümkün değil malesef..ama ite kaka bişeyler yapılabilir bence...

şahsen ben de asosyalimdir evime gideyim kedi gibi sineyim yatağıma açayım filmimi oh...miss...

ama bunun yanında bütün dünyayı keşfetmek gibi bi sosyal( o nasıl oluyosa) tarafım da vardır...

güzellikle ikna ederek aşabileceğinizi düşünüyorum tam manasıyla olmasa da sizden gelen ricalarla en azından ev gezmelerine ara da bir de olsa gidebilir böylece...
 
nedense çevremde gördüğüm sosyal kadınların eşleri tam bir asosyal...

insanların kişiliklerini değiştirmek mümkün değil malesef..ama ite kaka bişeyler yapılabilir bence...

şahsen ben de asosyalimdir evime gideyim kedi gibi sineyim yatağıma açayım filmimi oh...miss...

ama bunun yanında bütün dünyayı keşfetmek gibi bi sosyal( o nasıl oluyosa) tarafım da vardır...

güzellikle ikna ederek aşabileceğinizi düşünüyorum tam manasıyla olmasa da sizden gelen ricalarla en azından ev gezmelerine ara da bir de olsa gidebilir böylece...

ev gezmeleri derken... Şöyle izah edeyim benim arkadaşlarım genelde bekar ve ben hafta içi görüşüyorum kendileriyle.
Sinema vs gidiyoruz.
Birlikte evine gidebileceğimiz bir çifte yok zaten.
Zira eşimin prensibidir aynı zamanda iş arkadaşları olan arkadaşlarıyla iş dışında görüşmez.
 
Kızlar bir derdim var sizinle paylaşmak, değerli fikirlerinizi duymak istedim.
...Ama altını çizerek söylemek istiyorum 17 yaşını bitirmiş 18 den gün almış evli ve bekar herkes yorum yazabilir.
Sefiyorum hepinizi :=)

Neyse... uzatmadan konuya gireyim.
Malum ben de evli bayanlar kervanındayım ve yaklaşık 4 yıldır evliyim.
Çok özgür büyüdüğüm ve bulunduğumuz şehir ikimizin ailesine de çok uzak olduğu için çok yalnızlık çektim, dolayısıyla evliliğe alışmam kolay olmadı.

Eşim ve ben bazı konularda çok farklıyız.
Evlenmeden önce geniş bir çevrem vardı ve ben (farketmişssinizdir zaten) yapı olarak çok sosyal biriyim.
İnsanları, sosyal sorumluluk etkinliklerini ve sevdiklerimle keyifli vakit geçirmeyi severim. Hep güzel işler yapmak, insanlara faydalı olmak isterim.
Burada eşimi şikayet etmiş gibi olmak hakikaten çok hoşuma gitmiyor, çünkü kendisi hakikaten değerli bir insan, ama üzülerek belirteyim tam bir asosyal.
Hep evde olalım, elele film izleyelim, çay kahve içelim, koltukta oturalım ve ben istersem eğer ‘ kendi başıma ‘ arkadaşlarımla bir yerlere çıkayım istiyor.
Ancak ben söylersem bir yerlere gidiyoruz, bu da beni bunalttı artık. İnsan bir kerede eşinin hadi dışarı çıkalım, hadi birlikte bir etkinliğe katılalım desin istiyor.
Onu kırmak istemiyorum, ama yanında çok canım sıkılıyor, durmadan dvd izlemekten, tv izlemekten gına geldi. Üstelik ben tv izlemeyi pek sevmem.
Kitap okuyalım, yeni şehirler keşfedelim, birlikte bir şeyler yapalım istiyorum.
Paylaştığımız o kadar az şey var ki....Bunları kendisinede, son derece güzel bir biçimde anlattım, bu durumun beni bunalttığını böyle bir hayat istemediğimi söyledim.
Biz evli bir çiftiz, evli çiftlerle görüşmeli, akşam yemeklerine katılmalı, evimizde misafir ağırlamalıyız, en önemlisi ben eşimle gitmem gereken yerlere yalnız gitmemeliyim.
İki kişilik bir yalnız çekiyorum anlayacağınız. Çünkü insanları sevmiyor, insanlarla iletişimi son derece seviyeli olsada , çok mesafeli.
Ben de ilişkilerimde seviyeyi korurum, vıcık vıcık ilişkileri sevmem , ama insanlarla birlikte olmayı ‘dozunda ‘ sosyaleşmeyi severim.
Eşimle birlikte ortak dostlarımız olsun istiyorum, ‘ biz’ hissini yaşamak istiyorum, ama dört senedir ne yapsam bu mümkün olmadı. Gerçekten yanında canım sıkılıyor.
Şuan yarım gün çalışıyor olsamda , hafta sonları bu güzel havalarda evde durmak bana o kadar mantıksız geliyor ki. Anlatamam.
Çok mutsuzum. Böyle bir hayat istemiyorum, böyle bir hayat nasıl geçe hiç bilmiyorum ?:=(

Esin Banu yazıklarından senin hakkında çizdiğim profil de zaten senin kendini tanımlayışın gibiydi, ve aslında neden bilmiyorum, eşin hakkında hiç böyle yorum da yapmamıştın ama çok güzel giden bir evliliğin olduğunu düşünüyordum.
Neden diyeceksin? Çünkü senin gibi meraklı ve düşünen bir insanın eşini de en az senin kadar sosyal hayal etmiştim..

Elbetteki yanlış anlama, eşini kötülemiyorum sadece senin bu sosyal yönünü tamamladığını düşünüyordum.

Gerçekten çok zor bir durum, benim de evlenirken 1 yıllık evliyim bu arada, en çok düşündüğüm şey, BİZ olabilmekti, yani birşeyleri birlikte yapabilmek, bir kitap okuyorsam onu karşıma alıp tartışabilmek, hatta aynı kitabı okuyup sabahlara kadar sohbet etmek, yeni yerler keşfetmek, mesela aniden bir ÇİN lokantasına girmek veya oturup internetten Peru'da hayat nasılmış diye araştırmak....

Ve eşimle bunları paylaştıkça hayattan daha bir zevk aldığımı hissediyorum dolayısıyla seni çokk ama çokk iyi anlıyorum...:(

En kötü haber de sanırım insanları belli bir yaştan sonra değiştiremeyecek olmak, mesela bizim evimizde televizyon yok, çok nadir film izleriz, hatta film topiğimi de biliyorsun...Akşamları yemekten sonra bir evin etrafında dolaşır geliriz..

Mesela aklıma bu açıdan şu geliyor: Eğer birden bire değişiklik yapsan hayatınızda, mesela televizyonu kaldırsan, film izlemek yerine kitap okuyalım desen..

Ya da bir süre, onun muhakkak gizli bir yerlerde, yapmak istediği sosyal faliyetler vardır, bulup çıkarsan ve bir süre onun ilgi alanını onunla paylaşsan belki seni anlar?

Hani eşinle konuşsan gibi tavsiyeleri sana vermek istemiyorum çünkü ne kadar güzel konuştuğuna hiç şüphem yok!

Gerçekten bu durumdan huzursuz olduğunu radikal kararlar alarak değiştirebilir misin? Belki..
 
canım bneım yaa tek derdın bu olsun ..ALLAH daha buyuk dert vermsesın

bır gun onun ıstedıgı olsun evde dvd ızleyin tv izleyin

sonrada siz isteklerınız belırtın bak hayatım dun evdeydık senınle cok hos vakıt gecırdım

şimdide dısarı cıkalımmı sıkıldım falan desenız gelmezmı sızınle eglenmezmı gezmemzı

hepmı ev kuşu kımseylemı gorusmuyo...
 
eşin ne iş yapıyor bilmiyorum ama erkekler zaten çalıştığı için bir şekilde sosyaller aslında .belki çok yorucu bir işi var bilmiyorum yorgun geliyorsa işten bazı şeylere üşenmesi normal .ben evli değilim henüz nişanlıyım .mesela evlenince düşünüyorum acaba arkadaş falan edinmek doğru mu diye .bilmiyorum evli çiftlerin sürekli görüşmesi mesela bana göre değil .hoş bulmuyorum bu tarz şeyleri .onun arkadaşları var isterse takılır benimkiler var bend gündüz görüşürüm .ama yani öle çiftler şeklinde görüşmek istemem açıkcası .sende farklısın mesela .herkese göre değişiyor demek .
bence eşini ikna edebilirsin en azından bir sinemaya gidin arada flört edeermiş gibi olursunuz hep evde olmak sıkıcı olur .
 
Esinbanucugum sende biliyorsunki, her insanin karakteri farklidir.
Kimileri evcil, kimileri sosyal.
Bu tercihleri degistirmek cok zor. Mesela bende evde vakit gecirmeyi severim (hep degil tabi)
rahatligi severim.
Esinde öyle belliki.
Ne gùzel sen özgürce gezebiliyorsun sosyallesebiliyorsun.
Bence birazda elindekilerle memnun olmak lazim.
Yani mutsuz olacak büyük sorunun yok.
Biraz şükür :40:
 
genelde evlenen bayanlar eşinin karakterını alır kişiliğinizi kaybetmedıgınız ıcın sızı tebrık edıyorum..
benım ablamın eşide ınsan sevmez evde film izler 7-24 haber ızlemez kıtap okumaz gezmez para harcamaz, ve ablamda ona uyuyor ve halınden memnun bır imaj çiziyor ki hiç ona gore olmadıgını bılıyorum.bir cok arkadasıyla geliş gidişi kestı,tuhaf bır ınsan oldu.ben karısamam hayat onun ama ıcımden ona kızıyorum.
size önerim ise ancak eşinize emr-i vaki yapabılırsınız dıye dusunuyorum,ondan beklersenız zor.siz plan yapın.
 
evlenmeden önce flört ettiyseniz, bu dönemde de öyle miydi?

Orasını hiç sorma ikimizde yurt dışında ayrı ülkelerde eğitimimizi tamamladık.
Tesadüf eseri bir yolculuk sırasında tanıştık ve ilişkimiz uzak mesafe ilişkisi olarak sürdü.
Onun doktorası benim üniversitem bitince Türkiye ye dödük ve evlendik.
Yani ilişkimiz mail telefon üzerinden sürdü hep ve ben bu kadar asosyal olduğunu
pek anlamadım.
 
Hiç mi beraber bir şey yapmıyorsunuz?

Bence yapıyorsunuzdur fakat 4 yıldır artık rutinleşmiş o nedenle böyle düşünüyorsunuz gibi geldi bana.
 
Sanki beni ve erkek arkadaşımı anlattınız:53::53::53::53::53:..sizin karakteriniz yapınız aynı ben,erkek arkadaşımda eşiniz..şu anda bizim durum bile aynı,bu kadar asosyal olamaz bir insan,evde oturalım film izleyelim,o oyun oynasın,yanında olayım da ne olursa olsun ama evde olsun,insanlarla görüşmeyelim,dışarıda öyle ortamlara girmeyelim..sen de girme..Onunla tanışana kadar o kadar geniş çevrem vardı ki ve o kadar harika vakit geçiriyordum onlarla,pek çok etkinlik düzenliyorduk,her şeyi paylaşırdık,çok renkli bir hayatım vardı..sonra onun için görüşmeleri azalttım,azalttım,onunla vakit geçireyim istedim istedim,hep evdeyiz,iyi vakit geçiriyoruz ama,ne olur ki insanlarla birşeyler paylaşsak,akşamları yürüyüşe çıksak,bazen dışarda görüşsek..yok işte ya bizdeyiz ya da onlarda..neden böylesin diyorum sevmiyorum diyor,sıkılıyorum diyor:19::19::19::19:..ne yapacağımı ben de bilmiyorum,onu çok seviyorum..konunuza yardımcı olamadım kusura bakmayın ben de aynı dertten muzdarabim malesef:5::5::5::5:
 
Back