Biz evlenmede n once 3 ay beraber yasadik , ondan onceki 2 ay boyunca da esim her aksam bize geliyordu oglumla oyun oynamayaKonuyu okuyunca sizin adınıza zerre endişe duymadım. Bazı konularda “eyvah bu kadın kendini yakacak” veya “ne mantıksız bir insan” diye üzülerek endişeye kapılıyorum. Sizden yana öyle bir durum yok. Hata yapma olasılığı her insan evladı için baki de olsa, sizin için düşük bir ihtimal.
Tek tavsiyem acele etmeyin. Yuvaları yıkılmış iki insanın tekrar bir yuva kurabilmeleri için epey bakım-onarım çalışması yapmaları gerekiyor. Birbirinizi iyice tanıyın. Çocuklarla olan ilişkisini gözlemleyin. Çocuklu hayatın zorlukları karşısında nasıl davranacak? Kaos gibi bir tatilde mesela? Veya acil bir durumda? Küçük olanın kendini kaybedip şımarıklık krizine girdiği bir anda nasıl bir baba olacak? Bu onun açısından gözlemlenmesi gerekenler..
Tabi bir de çocuklar var. Onlar zaten her şeyden önemli. Tanıyorlar mı? Seviyorlar mı? Güveniyorlar mı? Yaşam tarzınızı bilmiyorum ama keşke evlenmeden önce ev hayatı konusunda biraz daha içli dışlı olma fırsatınız olsa. Birlikte yaşayın demek istemiyorum ama beraber yenen bir akşam yemeği veya eğlenceli bir oyun gecesi, haftasonu pikniği vs.. Evlenmeyi düşündüğünüz kişi ve çocuklarınızı mümkün olabildiğince farklı ortamda gözlemlemeniz çok iyi olurdu. Uzaktan kulağa hoş gelebilir ama aynı çatı altında yaşanan ev hayatı bambaşka bir şey. Temkinli olmakta fayda var.
Günün sonunda hiçbir çocuğun kendisine sevgi ve saygıyla yaklaşan ve her şeyden önemlisi “annesini mutlu eden” bir adamdan nefret edeceğini veya böyle bir adamı hayatına soktuğu için anneyi suçlayacağını sanmıyorum. Hakkınızda hayırlısı olur umarım.
Bence çok iyi yapmışsınız. Her insan için uygun olmayabilir ama benim başıma gelse ben de önce aynı çatı altında görmek, gözlemlemek isterim.Biz evlenmede n once 3 ay beraber yasadik , ondan onceki 2 ay boyunca da esim her aksam bize geliyordu oglumla oyun oynamaya
Erkegin cocukla iletisimi gercekten cok onemli
O gunlerden kalan bir foto var beraber oyun oynarlarken oglum hayran hayran esime bakiyor :) sosyal medyaya yukledigimde arkadaslarim aglayarak aramisti beni mutluluktan
Ben beraber yasamama ragmen ilk bir sene zorluk cektim cunku dediginiz gibi ev hayati bambaska bir durumBence çok iyi yapmışsınız. Her insan için uygun olmayabilir ama benim başıma gelse ben de önce aynı çatı altında görmek, gözlemlemek isterim.
Gündelik yaşamda o kadar ufak ayrıntılar var ki. Hele çocuklu hayatta ne olacağı belli olmuyor. Anlayışlı görünen bir adam, sırf çocuk anneyle uyumak istiyor diye bir bakmışsın somurtuyor. E hani dışardayken iyiydi? Ne oldu o adama?
merhaba senin durumun nasıl oldu arkadaşım.....Aldığınız kararlara, olayları anlatış biçiminize, düşüncelerinize, duruşunuza bakılırsa çok güçlü; çok isabetli kararlar veren ve mantıklı bir kadınsınız.
Eş adayınız şayet umduğunuz gibi çıkarsa, size de çocuklarınıza da huzurlu bir aile ortamı yaratabilir ve mutlu olabilirsiniz.
Diyelim ki bu adamı yanlış tanıdınız, olumsuz şeyler yaşanacak gibi. İkinci kez boşanmak çok çok zor olacak biliyorum ama siz bunu da yapabilecek bilinçte görünüyorsunuz.
Uzman desteği alarak, mantığınızdan şaşmayarak yolunuzda sağlam adımlarla ilerleyin diyorum.
Şimdiden her konuda mutluluklar dilerim.
Boşandım, biri 3 biri 4,5 yaşında iki de oğlum var geçmiş evliliğimden.
Vurmalı, kırmalı bitmedi evliliğim aksine yürümeyeceğini ve mutlu olmadığıma net karar verdiğim gün çocuklarımı alıp çıktım hayatından.
Bu kararı verene kadar çok düşündüm, çok sabrettim düzelmesi için de elimden geleni yaptım sanıyorum bundan sebep o kapıyı kapattığım günden bugüne kadar eski eşimin (halen devam eden) dön ısrarlarına hiç kulak asmadım.Belki bi şans verseydim toparlanabilirdik bilmiyorum ama güvenimi geçmişte o kadar kırmıştı ki, böyle bir riski göze alamadım.
Boşanmaya kesin kararlı olduğum için, blöflük bi durum olmadığı için kendime ve çocuklarıma bi hayat kurmuştum artık, kuyruğunu indirdiğinde, gururu bi kenara bıraktığında gerçekten herşey için çok geçti.
İlk ayrıldığımda "eşek gibi döneceksin babaevinde 2 çocukla yapamazsın,beni boşayamazsın sen" diyen adam boşandıktan sonra ayaklarıma kapanmaya başladı, hala ısrarları devam ediyor.
Bunlardan bağımsız olarak apayrı bi konu var kafamı karıştıran;
Bi kaç ay önce bi proje için bir araya geldiğim, hemen hemen aynı tarihlerde eşlerimizden boşandığımız, üst düzey bi memurla tanıştım.Zekası ve bakış açısı, projeyi sahiplenişi falan bende gizli bir hayranlık uyandırdı, uzun bir zaman birlikte aynı iş üzerinde çalıştık ve çok da güzel bir iş çıkardık ortaya.
Zaman içerisinde bana karşı olan ilgisini belli etmeye başladı.
Ben de boş olmadığım için ilgisine karşılık verdim ve şuan maaşallahlık bir ilişkimiz var.
14 senelik bir evlilik yapmış ve bu evlilikten çocuğu olmamış.
İşi, çevresi, ailesi gerçekten çok nüfuzlu insanlar.
Herşeyi konuşabildiğim, paylaşabildiğim, akıl alabildiğim en önemlisi empati gücü çok yüksek ve gayet anlayışlı biri ve bunlar beni çok cezbediyor.
Elebette birbirimizi tanıyabilmek için çok fazla zamana ihtiyacımız var ama çok kuvvetli bir şekilde evlenmeyi istiyor, çocuklarımın evlenmemeiz durumunda etkilenmemesi için daha şimdiden pedagoglarla görüşüyor, planlar yapıyor vs.
Ben böyle şeylere gerçekten alışkın değilim, eski eşimle iletişim problemimiz o kadar üst düzeydeydiki, bu yaşadıklarım gerçek olamazmış, bi hayalin ruyanın içindeymişim, bi erkek bu kadar ruha dokunamaz, bu kadar halden anlayamaz, bu kadar değerli hissettiremez diye düşünüyorum çoğu zaman.
Velhasılı, olası bir evlilik kararında çocuklarıma nasıl yaklaşmam gerektiğini, onlara durumu nasıl anlatacağımı bilemiyorum.(çocuklarımın ikisi de henüz çok küçükler)
Yaşadığım olaylar (boşanmak) onların seçimi olmadığı halde bizim yaptığımız hataların ceremesini zaten hayatları boyunca çekecekler, bu yüzden bir hata daha yapmak istemiyorum.
İkinci evlilik yapmak, çocuklu bir kadın için doğru mu?
Bunu nasıl yapabilirim, eski eş muhtemelen duruma aydığında çirkinleşecektir, çocuklarımı bana silah olarak kullanacaktır, onları bu süreçten an az hasarla nasıl çıkarabilirim.
Çocuklar yeni ebeveynine (abi mi? baba mı? buna çocuklarım karar verecek) alışabilecekler mi?
Beni dışlarlar mı? suçlarlar mı?
Milyonlarca soru..
Çok korkuyorum çocuklarımın olumsuz olarak zerre kadar etkilenmesinden.
Daha önce yaşayan, çocuklarıyla ikinci evliliğini yaşayan hemcinslerimden tecrübelerini paylaşmalarını rica ediyorum.
Teşekkür ederim şimdiden, fikirleriniz için.
Gordum :) kk nin sana ihtiyaci var :))Az once yazdim kuzum
Su anda detayli yazamiyorum yerime gecince yazacagim
Eğer ki ciddi bir ilişki ise çocuklarınızı tanıştırın ve sevgilerini kazanmasını sağlayıp gözlemleyin , çocukların küçük ise karar verme gibi şansları yoktur . Hakim velayeti kime verirse çocuklar onda kalır ki ... İlk öncelik her zaman annedir , annenin şartlarına bakılır ve ayıplı bir boşanma değilse büyük ihtimalle çocuklar annede kalır. Siz siz olun evliliğiniz çocuklardan önce gelmesin , çocuklar her ne kadar baba ile görüşse de , yeni eşiniz ne kadar iyi de olsa her zaman eksiklik hissedeceklerdir ve hassas olucaklardır, bu kırılma noktası ileride ki yaşamlarını büyük ölçüde etkileyebilir.Boşandım, biri 3 biri 4,5 yaşında iki de oğlum var geçmiş evliliğimden.
Vurmalı, kırmalı bitmedi evliliğim aksine yürümeyeceğini ve mutlu olmadığıma net karar verdiğim gün çocuklarımı alıp çıktım hayatından.
Bu kararı verene kadar çok düşündüm, çok sabrettim düzelmesi için de elimden geleni yaptım sanıyorum bundan sebep o kapıyı kapattığım günden bugüne kadar eski eşimin (halen devam eden) dön ısrarlarına hiç kulak asmadım.Belki bi şans verseydim toparlanabilirdik bilmiyorum ama güvenimi geçmişte o kadar kırmıştı ki, böyle bir riski göze alamadım.
Boşanmaya kesin kararlı olduğum için, blöflük bi durum olmadığı için kendime ve çocuklarıma bi hayat kurmuştum artık, kuyruğunu indirdiğinde, gururu bi kenara bıraktığında gerçekten herşey için çok geçti.
İlk ayrıldığımda "eşek gibi döneceksin babaevinde 2 çocukla yapamazsın,beni boşayamazsın sen" diyen adam boşandıktan sonra ayaklarıma kapanmaya başladı, hala ısrarları devam ediyor.
Bunlardan bağımsız olarak apayrı bi konu var kafamı karıştıran;
Bi kaç ay önce bi proje için bir araya geldiğim, hemen hemen aynı tarihlerde eşlerimizden boşandığımız, üst düzey bi memurla tanıştım.Zekası ve bakış açısı, projeyi sahiplenişi falan bende gizli bir hayranlık uyandırdı, uzun bir zaman birlikte aynı iş üzerinde çalıştık ve çok da güzel bir iş çıkardık ortaya.
Zaman içerisinde bana karşı olan ilgisini belli etmeye başladı.
Ben de boş olmadığım için ilgisine karşılık verdim ve şuan maaşallahlık bir ilişkimiz var.
14 senelik bir evlilik yapmış ve bu evlilikten çocuğu olmamış.
İşi, çevresi, ailesi gerçekten çok nüfuzlu insanlar.
Herşeyi konuşabildiğim, paylaşabildiğim, akıl alabildiğim en önemlisi empati gücü çok yüksek ve gayet anlayışlı biri ve bunlar beni çok cezbediyor.
Elebette birbirimizi tanıyabilmek için çok fazla zamana ihtiyacımız var ama çok kuvvetli bir şekilde evlenmeyi istiyor, çocuklarımın evlenmemeiz durumunda etkilenmemesi için daha şimdiden pedagoglarla görüşüyor, planlar yapıyor vs.
Ben böyle şeylere gerçekten alışkın değilim, eski eşimle iletişim problemimiz o kadar üst düzeydeydiki, bu yaşadıklarım gerçek olamazmış, bi hayalin ruyanın içindeymişim, bi erkek bu kadar ruha dokunamaz, bu kadar halden anlayamaz, bu kadar değerli hissettiremez diye düşünüyorum çoğu zaman.
Velhasılı, olası bir evlilik kararında çocuklarıma nasıl yaklaşmam gerektiğini, onlara durumu nasıl anlatacağımı bilemiyorum.(çocuklarımın ikisi de henüz çok küçükler)
Yaşadığım olaylar (boşanmak) onların seçimi olmadığı halde bizim yaptığımız hataların ceremesini zaten hayatları boyunca çekecekler, bu yüzden bir hata daha yapmak istemiyorum.
İkinci evlilik yapmak, çocuklu bir kadın için doğru mu?
Bunu nasıl yapabilirim, eski eş muhtemelen duruma aydığında çirkinleşecektir, çocuklarımı bana silah olarak kullanacaktır, onları bu süreçten an az hasarla nasıl çıkarabilirim.
Çocuklar yeni ebeveynine (abi mi? baba mı? buna çocuklarım karar verecek) alışabilecekler mi?
Beni dışlarlar mı? suçlarlar mı?
Milyonlarca soru..
Çok korkuyorum çocuklarımın olumsuz olarak zerre kadar etkilenmesinden.
Daha önce yaşayan, çocuklarıyla ikinci evliliğini yaşayan hemcinslerimden tecrübelerini paylaşmalarını rica ediyorum.
Teşekkür ederim şimdiden, fikirleriniz için.
Çocuklarım 3 ve 4,5 yaşındalar, ayrılalı 2 yıla yakın oldu yaklaşık 7-8 aydır da bu ilişkinin içindeyim.Bence öyle sırf evleneyim diye düşünmediğiniz,böyle enine boyuna düşündüğünüz ve cazip gelen biriyle olur, hatta çok güzel olur.
Sonuçta olumsuz durumlarda bile kendi başınızın çaresine bakabilirsiniz. Birine muhtaçlık durumu yok.
Ben sadece ne zaman bosandiginizi ve çocukların yaşlarını merak ettim.
Niye aldatılmış derken?Niye aldatilmis? Onu bilmek lzmn
Aldatilmanin sebebide onemli bence.. sonuca goturen bi sebep vardir, bunu aldatani aklamak icin degil bilakis senin icinde olusabilecek sorunlar icin sordum.Niye aldatılmış derken?
Aldatılmak için mantıklı bi sebebin olabileceğini düşünmüyorum.
Durum ne olursa olsun kadın içinde, erkek için de aldatılmak kabul görür bir durum değil.
Ben bu konuda ki tavrını da içten içe ayrıca takdir etmişimdir hep.
Ahhaa deliGordum :) kk nin sana ihtiyaci var :))
Hiç gerek yok Kafayı mı yedin ye iç keyfine bak ne işim olur birde çocukların var
Çocuk tarafı olarak olumsuz deneyimler yaşadım.
Çocukların yaşlarına göre değişir tepkileri.
Kendi hayatınızda var olan eksikleri tamamlayabilecekse alışmaları daha kolay.
Var olan sıkıntılara yenilerini ekleyecekseniz çocuklarınızın ömür boyu sizden kaçmak istemesine de hazırlıklı olun. Bkz. ben.
Otorite konumunda olan kişi değişecekse çocuklar istemeyecektir.
Yani çok düşündüm ama olumsuz deneyim yaşadığım için zerre kadar iyi bir yan bulamadım.
Olay tamamen sizde bitiyor çünkü onların annesi sizsiniz , erkek dış kapının mandalı, evlenince de öyle olmalı.
Çocuklarla çizgisini siz koruyacaksınız, yüz göz ederseniz yine size patlayacak.
Yeterince içinizi kararttıysam , çekileyim ben
Aldatilmak yanlis orasi kesin ne olursa olsun. ama illaki es tarafindan o yanlisa surukleyen etkenler vardir.Niye aldatılmış derken?
Aldatılmak için mantıklı bi sebebin olabileceğini düşünmüyorum.
Durum ne olursa olsun kadın içinde, erkek için de aldatılmak kabul görür bir durum değil.
Ben bu konuda ki tavrını da içten içe ayrıca takdir etmişimdir hep.
Yazdıkların için çok teşekkür ederim, ve bebeğiniz sağlıkla büyüsün inşallah :)Geldim
Simdi biraz detayli anlatabilirim
Ben 3 sene once evlendim , oglum 6 yasindaydi esimin oglu 16
Benim oglum acisindan sorun olmadi cunku o etrafinda gordugu gibi normail bir aile olmak istiyordu , baba ve kardes istiyordu bu yuzden oglum cok sevinmisti evlilik fikrine
Ama bizim sorunumuz ayni eve girince basladi , ilk bir sene ben cok yiprandim , disaridan bakildiginda hepimiz cok mutluyduk ama ben o kadar cok caba gosterdim ki gercekten yipratici bir surecti
Oglumla kurdugum hayatima disardian bir adami mudahil etmek , kendi rutinimize onun alisma sureci vs vs yipraticiydi ama bir sene sonunda hepimiz birbirimize alistik ve simdi cok sukur ( masallah diyim ) hepimiz huzurluyuz mutluyuz , bir de bebemiz oldu :)
Yazdiklarinizdan cok akli basinda bir kadin oldugunuz belli , o yuzden eger ilk baslardaki zorlugu rahatlikla atlatirim , bas ederim derseniz evlenin
Tabi karsidaki adami iyice taniyin , cocuklariniza nasil davranacagi cok onemli , iki erkek cocuk zordur , adamin onlarin hareketlerine tepkisi cok onemli
Olgun ve akli basinda , vicdanli , merhametli bir adamsa kimse gozunuzu korkutmasin , ne istiyorsaniz onu yapin
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?