Tabiki haklısın.
Ama benim yüzümün güleceğine, çocuğumun babasıyla yine elele dizdize oturacağımıza dair inancım, umudum var...
Yoksa dediğin gibi bir hayat elbetteki çocuğuma yarardan çok zarar verir...
Henüz oğlum 2,5 aylık...
Oğlum bişeyleri anlamaya ve ilerleyen yaşlarında hatırlayabileceği çağa gelmeden zaten büyük olasılıkla evliliğimizin yürüyüp yürümediği anlaşılır...
O zaman da duruma göre nihai kararımı veririm diye düşünüyorum şu an...
Yani eşime ikinci şansı vermiş olmam geçmişi unuttuğum yada silip attığım anlamına gelmiyor elbette...
Bundan sonraki her hareketiyle geçmişi telafi etme, adam gibi adam, koca gibi koca, baba gibi baba olma çabasını ve ne kadar yapabildiğini görücem, izliycem...
Olmuyorsa da olmuyordur...